Alle inzendingen over bodem

geweest Is het dan toch de kracht van boven Of de liefde van moeder Dat schizofrenie mij niet klein krijgt Maar o wee als ik het huishouden moet doen Of verkouden ben of ik een sjekkie nodig heb Dan is het nog erg ver naar Tibet Een grote bergketen rijst voor mij op Het is nog ver naar de top en ik daal Weer af in mijn geest tot op de bodem…

In het huis is niks dan leegte ik zet één stap en dan nog één en nog één, stap voor stap ga ik door de ruimte heen de bodem kraakt, boven mij hangt een gouden lamp.... Ik herken het hier, maar ben er niet thuis, ik zit nog in de toekomst rond te dwalen.…

Bescheiden wijsheid klinkt fijnzinnig, tóch straf: "Behoud der oude reine schepping daalt op 's vaderlands geschonden bodem af, hernieuwt wildernis, door mensen bepaald." Dit heb ik (Han Messie) enige jaren geleden geschreven ter ere van het honderdjarige bestaan van Natuurmonumenten, opgericht in 1905.…

kelk die je dwingt zich om te keren: een bodem schilfers dwarrelt neer, leegte na het drinken, magerman, die op de winterhuid van straten slijm en rot als goud verteert. vocht dat in vertwijfeling haast zich opwaarts door de poriën murwt: verlangen wordt angst van het moment dat je het popelen vangt en verlangt.…

Vanuit een kalme stilte rijzen klanken leggen de bodem de vrijheid om te laten gaan lichaam en geest tijdelijk overgeleverd danst zij daar het tempo voert op los zweept alles los handen in de lucht geur van velen muziek ruist door aderen ritme vloeit door rusteloze lijven hartslag muziek beat beelden vertragen leven…

Zo wordt de bodem voor een groene aarde gelegd. Kunnen de bomen weer voluit groeien.…

Bodem, die voeding wil? Of is het een eenzaam universum, dat vol is van energie en stoffen? Vol kosmische toevalligheden, als compositie in de Planets? Bedoeld door Gustav Holst. Gemaakt voor mensen. Is het liefde op zoek naar liefde? Is het in mensen die dat zoeken? Is het in hen die dat durven doen? Woont het in angst of in moed?…

Maar ook mannen en vrouwen die zijn moeten afdalen tot de bodem weten veel. Natuurlijk gaan we positief blijven. Die tweede lockdown is er gekomen. Ik hoop mij aan jullie allemaal mijn kennissen kunnen verwarmen. Jullie die gewoon schilderen of boetseren of in de rij van de supermarkt staan.…

Plots stond hij op een bodem. Kennelijk kon hij niet dieper. Er was steun onder hem. Gedachten vielen van hem af. Ze lieten zich vallen: naast hem, achter hem en voor hem. Ze ploften in het losse zand. Langzaam zakten ze weg en terwijl hij ernaar keek gleden ze in een scheve houding.…

Ernhems Goud Het harde leven van de straat schiep jou zoals je bent geworden in ruw ongepolijste staat zing je de blues tot rauwe rock ballads, klagend zacht verwoordend dat het de schuld is van de Vrouw Ernhems Goud, ik hou van jou je kent de diepste duisternis het klappen van de zweep van kindsaf aan een zoektocht naar Haar tot op de bodem…

wachten en te gapen Ik heb echt alle tijd totdat ik je herken Ondertussen ben ik blij zo blij, zo blij, zo blij Ik lig hier voor het rapen de wind streelt; de zon warmt; de regen polijst me, nog mooier dan ik ben Ondertussen ben ik blij zo blij, zo blij, zo blij Samen zijn dan twee stenen in een rivier die leven heet naar de bodem…

Sinds verliepen er honderden jaren; En men hield het er algemeen voor, De bodem der zee droeg langer Van Oud-Staavren geen enkel spoor. Slechts vond men er nog op Schokland, Die zwoeren bij kris en bij kras, Dat er onder in de diepte Nog heel wat over was.…

Verbasterd is mijn Friesland Tot op de bodem der zee. Ik heb genoeg van het leven. Drink zelf uw flesch Pommies." Zoo galmt de rampzalige dichter En vliegt de voordeur uit. Nog een korte strijd, — en de haaien Verdelen hun zangrigen buit.…

hij was de slaaf van die zuigende kolk spinsels die wervelen naar de bodem voor elk idee vraagt hij een tolk die ronkende waanzin omzet in de letters van de lezer een ander, kleiner alfabet zijn geest lijkt verwrongen tot de arts gluurt onder het schedeldak waar de cel woekert tot gezwel dat verklaart zijn gespleten onmacht hoe hij gekneld…

Hoog gaan de wolken langs de Hemel Ik kwam van ver gevlogen En zoek in de verste verten een rustpunt Daar waar de hemel rust op haar bogen Machtig staan bergen aan het einder Leunend tegen reusachtige wolken Op de loden bodem van de tijd Mijn land zo stil en wijd Wachtend op de sluier Waarmee de nacht hen dekken zal Ver gaat mijn blik,…

aan het firmament stonden gele sterren in de landelijke kamer voor de haard waar hij met poëtische verkwisting haar liefde en geloofde dat zij zijn paden ging om samen de hemel te ontdekken of de hel minstens echter het leven verzonk de toekomst in een kopje bloedrode thee die gedronken werd als adem van het ongeborene engelen bedekten de bodem…

modellenplicht mag beitelen onder een zachte metamorfose toch niet haar aangezicht waarmee zij het losgebarsten feest heeft doorstaan en nog een stemsplijtend laatste drankje kan nagaan als een vlek die uitdijt en zich drooglegt op een partikel huid van de aanhitsende heup het bruidsboeket staat recht overeind in een dikke stolpfles met een bodem…

. - met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten tot aan de horizon onrustig is en glanst, en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten rondom haar aan de lucht, - is ze onbedekt en danst Voorzichtig, als om eerst de bodem te beproeven, betast zij met de voet het pas ontblote strand, de rimpels, hard en smal, die er de golven groeven…

Weldra zou hij bodem vinden na een lange vlucht. En land om te veranderen.…

Je werd gemarteld en geboeid, een vermoord kind op de bodem van je ziel, maar als een ware boeienkoning schreef je de kwellingen van je af, tenminste, zover je krachten reikten, want je ingewanden werden weggevreten door een monster dat niet te bezweren viel.…

, te dromen van oceanen en liefde in verre havens; de giertank van boer Hobbema heeft hij al op een stormachtige dag vol geschept met golven uit de Noordzee en zingend graaft hij een gat in de tuin; als er grondwater verschijnt holt hij in paniek bij mij naar binnen en schreeuwt ‘we zinken’; terug uit die kleine waanzin dekt hij de bodem…

En ik mis je, 's Nachts naast jou huilde ik mezelf in slaap, En de bodem van mijn hart brak in miljoenen stukken, Maar ik geef niets om dit alles, ik geloof in ons, Het had zoveel mooier kunnen zijn.…

Een zeearend van grensconflicten niets weet ook deze dag gewoon als lome oudere man kleedt verbeeld ik me de bodem, deze getijdenrivier overdenk fierljeppend wringende gedachten hier. Wat zal van deze wuivende hoge bomen terechtkomen.…

. - met de onafzienbaarheid alleen, die van haar voeten tot aan de horizon onrustig is en glanst, en met de wind alleen, en met de wolkenstoeten rondom haar aan de lucht, - is ze onbedekt en danst Voorzichtig, als om eerst de bodem te beproeven, betast zij met de voet het pas ontblote strand, de rimpels, hard en smal, die er de golven groeven…

Nu maakt het water zalig gebruik van de bedding Slijpt de stenen glad Stort zich op zachtere bodems Om weer een sprong te wagen in de diepte. Watervallen zijn één van de vele natuurwonderen Waar wij met verbazing naar kijken. we staan met open mond te staren Niemand kan daar tegen op.…

En toch lijkt nu alles anders Gevoel alsof ik leef voor twee Béleven tot de diepste bodem Draag ik voortaan met me mee. Er is een onuitwisbaar spoor geslagen Alsof ik iemand in me draag Of dat ooit weer af zal zwakken Is meer een weten dan een vraag.…

de neerslachtige trots van het woud legt doodstille schaduwen neer op de bodem van 't zilvermeer, in de huiverende dood. er is geen gerucht en geen wind. ik sta aan de zoom van het woud; aan mijn zijde het zwijgend kind, dat zijn hand in de mijne houdt. maar dan vraagt het: ‘is dit de pool?’…

vrienden en broeders als verwanten en hoeders wiens bier-bevloeide lippen klatergouden woorden baren hun herhaalde eden van trouw blijken lichtzinnig gezworen de holle wind verklankt En ja, ik begrijp hen wel soms ben ik de woeste zee en tracht ik te tonen wat in mijn inktzwarte diepten huist wat gezonken en gebroken op mijn bodem…

Traag meandert de beek - door mij hervonden – voorbij de bosrand; op de bodem, zonbeschenen, bewegen schaduwen van kringen op het stromende water, helder oplichtend, verdwijnend, om, op een andere plaats, weer te verschijnen.…

Vormen - onwezenlijk vlammend voor het kind - wormen zich een weg naar boven, buiten, bedekken de bodem met woordelijke warmte - vuur (als van een feniks) groeit tot boom, heilig in het nachtwoud – dat mijn leven een deken toedicht.…