Alle inzendingen over boekenkast

Ze struinde in de boekenkast en las er één van ene P. Een doctorandus, jeminee! wat humoristisch was die gast. Scanderend uit zijn Révisé Trok zij er door haar vrolijkheid een ongebonden partner mee. Ze krulden samen van jolijt want midden in de arrenslee daar hadden zij voor ’t eerst gevrijd.…

Ze slopen de plavuizen boekenkast, ooit aangebracht soppen keuken en het plee'tje ragen stof van het behang. Ze gaan als eenzame muizen nu, met hun allerlaatste vracht en niemand denkt, ach jeetje dát is toch wel 'n beetje wrang.…

herhaaldelijk drinkt ze haar koffie met een klein suikermondje terwijl ze een boek leest stil genietend soms met een glimlach op haar mond omdat er woorden zijn die raken het gevoel en denken ze bedankt de boekenkast van geheugen tussen heren en mevrouwen die doen leven aan je eigen ervaring in ‘t handschrift van samenzijn, wat…

op m'n boekenplank of in de boekenkast Zelfs op dit pad heb ik hen moeten missen: De nonnen nonnen met hun kappen gaan we wissen...? uit ons collectief geheugen.…

Het was als wijn en Trijn een must mijn lezenslust kompas boeken opgetast in hoek en boekenkast houvast. Maar mettertijd en jaren gingen ze bezwaren zouden boeken baren? mij tot last. Tot taal getemd getob van intellectuelen in letterkoord en zin verwoord ik kon het niet meer velen.…

Oud leer, de geur van was massief en zwaar eiken met ebben ingelegd verduisterende, damasten gordijnen Victoriaanse boekenkast spiegel met facetglas, gouden lijst zweem van rook een stenen pijp een koperen gegraveerde snuifdoos oude inkt, een zilver hartje als boekenlegger koperen bureaulamp op zware voet…

Man met grote handen en dito boekenkasten, bij voorkeur met uitzicht op zee. Veel gerookt mag er worden en films gekeken waarvan ik het einde al weet.…

een mok een paar pennen geen gitaar die heb ik niet wel al die boeken in mijn boekenkasten het licht dat naar binnen valt op een min of meer bewolkte middag een fles wijn een rol toiletpapier twee luidsprekers naast het computerscherm een pakje Lucky Strike en wat herinneringen aan mijn vader die inmiddels dood is Ik had hem willen…

Dwergen aan de bar, dwergen in de boekenkasten, dergen met een praatprogramma, dwergen zwervend door de hal. En nergens kon je dansen want de vloeren stonden vol met dwergen, springend in de sneeuw die stroomde uit hun binnenzakjes. Met wilde, wijde oogjes vierden ze kleingeestig feest.…

Dan, langzamerhand dronken wordend van pop, powezie en pils staat hij uit zijn stoel op zijn tikmasjiene duvelt op de grond; hij weet de rand van de taal bereikt voorzichtig naar een oude boekenkast schuifelend (soms wordt hij eeuwen stof) negeert hij het dode grijze oog bij een aantal tijdschriften en bundels blijft hij staan en probeert…

In boekenkasten. Mijn eigen bundels volgen me, later, tussen de zes plankjes, van mijn boekenkist. Ze bieden me antwoorden, wanneer ik met vragen zit. Verlichting in problemen, die meestal niet bestaan. Vandaag komen Billy's van Ikea, ons meer levensruimte bieden, omdat papieren boeken, geen plannen maken.…

Exact het midden was de boekenkast: verzameling betrouwbare verhalen. Herhaaldelijk vertelden we elkaar de waarheid en daar hielden we aan vast: wie niet vertrekt die kan ook niet verdwalen. Ik ben op weg terug. Ik zie je daar. ----------------------------- uit: 'Vergezocht', 1999.…

de dag erna stilt, geen honger die nog bindt het uur van gisteren staat nog tijdloos in jouw half geopende ogen het graf van steen en omber maken deze herfst ondraaglijk maar ook somber, het grote weten knaagt aan mijn boekenkast te leven zonder is een grote last, toch wandelt er nu in de kamer weer een kleine wonder het maakt dit seizoen…

voetafdrukken mijden het woordenballet, dat je voor me uitlegt alsof mijn wichelroede niet deugt in deze danszalen van vreugde is de liefde slechts een schaduw die met je mee danst op de muziek van schimmen die trommelen voor vrede omdat de dood nog ver weg lijkt en soms zijn jouw ogen helder neem je mij mee met jouw schaduw langs de boekenkasten…

Nadat ze alles - dachten ze - van ons hadden afgepakt waren ze verbijsterd dat we lachten toen er door zo'n omgevallen boekenkast werd opgemerkt, dat het erop leek, dat we ons hele leven voor niets hadden gewerkt. Gewerkt? Voor niets? Ons hele leven? In onze filosofie is niets niet niets.…

Jarenlang heb je op me gewacht in mijn boekenkast, totdat ik kon begrijpen wat je schreef. Je hebt ons voorgesteld om ons verzet te staken. Om te aanvaarden, al wat ons overkomt, in voor- en in tegenspoed. Je hebt ons laten zien dat we geen slachtoffers zijn, maar dat we gedachten kunnen leiden, van kwaad naar goed.…

Niet dat het wat uitmaakt je wangen van papier maché lachen parels tot decadente kikkererwten te mooi voor woorden ik schrijf jouw boekenkast met vragen over wijsheid je blijkt er geen vouw jurken uit op zoek naar wat jouw maat verleden heeft gedragen een mouw spelt overdreven zomen, maar geeft geen prijs van lang verbleekte waarde…

een bakker zijn beelden van brood waartussen de wekker afloopt en een paar schoenen staan te wachten op een warme jas in de winter en blote voeten in de zomer waartussen je thee zet bij de koffie en toekijkt hoe de klok de uren fixeert met de seconden- lijm van je herinnering waarna het kastje verliefd raakt op de muur en de boekenkast…

Boekenkasten bergen menig verhaal over welvaren en beproevingen. Grijze laden houden beschermelingen, ogen streng als de waakzame generaal. Op oud, sierlijk beschreven of jong papier sluimert Nassaustads woelig verleden, schenkt echter dikwijls kortstondig vertier.…

Er komt beslist een dag, dan zijn de boekenkasten leeg. Is alles toch vergeten, waar je ooit voor hebt geleefd. Het is niet erg, dat je nu en dan eens faalt. Ik zal de gids zijn van het gebied, waarin jij telkens weer verdwaalt.…

In deze stilte van de dag zie je de boekenkast vol tijd titels en foto's die intrigeren. Je gaat wederom op zoek naar uitroeptekens naar zinnen die je begreep.…

De broers Jacob en Wilhelm doorzoeken boekenkasten, minnen het verleden, waar deugd en kwaad tegen elkaar streden. Verder kijken dan vier kamerhoeken! De jonge, geleerde heren bezoeken het boerenland, haastig gaan hun schreden naar een werkvrouw, wier gedachten veel deden: volksverhaal bloeit binnen haar hoofddoeken.…

vanonder de linde overzie ik de tuin het stille wonder van bomen met hun bloesem de noten de appel en de pruim en ik verbaas me iedere keer weer over hetgeen ik dan ervaar het intense van dit is het leven zo noemenswaard het ontvangen van de zon de warmte de regen maar ook de kou de storm donder en bliksemgevaar en al het leven is in…

De boekenkast vol, maar zonder gewicht. Zodra ik er mij op beriep, vielen de letters als zand van de bladen. De spiegel keek wit van schrik naar de kamer, die barstte, scherven van een onleesbaar gedicht. Zo geschiedde in alle kamers waarin ik was opgesloten, in theorie. Elke deur vastgezogen door niets, het luchtledige.…

mijn hart is groot zo groot, er zitten allemaal kamers in met gordijnen voor de ramen en boekenkasten vol, bestsellers bovenin mijn hart heeft vele gangetjes er staan deuren open enkele zijn op slot in geen enkele ruimte is daarvan een sleutel te vinden er hangt een bordje aan: “ verbod” er knalt onverwachts een deur dicht ik…

ik zo graag mag de dagen vervliegen en ik voel ontzag onze handen gaan een verbintenis aan ik ploeter door de lijntjes van haar hand terwijl ze de nacht van mijn gezicht afstrijkt ze voelt nog mijn vele angsten zoals blijkt samen turen we weer naar dezelfde kant mijn binnenste streept ze nog lang niet door zet hem weer eventjes in haar boekenkast…

Jij was de beste vriend van de man van de nachtvracht en dat vrat aan je bijna buiten je macht hield je de deur niet open maar vroeg mij naakt model te staan voor je schildersvrucht, die je in een kist had voor de boekenkast der klassieke dichters vroeg je mij, in een innig standje te poseren ik wat verlegen over mijn kleine geslacht…

Ik had ooit een vriend die je werk met eerbied in zijn boekenkast had staan, niet zomaar jij, want hij sloeg altijd eerst een kruis wanneer we een nieuwe fles wijn openden keek hij begerig naar jou.…

Nu je voeten koud zijn geworden de wreven van je voeten, je enkels, je scheenbenen nu je de televisie uitzet en je blik langs de meubels gaat nu merk je de tocht die over de vloer trekt, die hoe lang al aan het trekken is en die je aan jezelf komt herinneren, in dit huis uit de schelp in de boekenkast wentelt het ademhalen van Triton omhoog…

Op deze grijze dag het is bijna half elf verhuis jij van de boekenkast de vrijheid tegemoed de blauwkartonnen doos, waarin jouw as gevat is in een urn verpakt in canvas tas, wordt door de jongste zoon gehangen aan het stuur zo fietsen jullie samen nog één keer langs de weg die vroeger zo vertrouwd was wanneer het visseizoen begon…