16610 resultaten.
Kale bomen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 102 Kale bomen kunnen beter luisteren
naar het verdriet van weer en wind
soms ben je tegen later weten
weer even het ontheemde kind
kale bomen lijken stil te zeggen
als de lente komt in zon bemind
je hoeft het niet meer uit te leggen
met wat je in het heden vindt
kale bomen kunnen beter zwijgen
over wat er jou ooit is aangedaan
je kunt er…
Herfstberk
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 801 Toen ik in de trein voorbij reed en je zag, tussen oorverdovend stil
geluid, de wind verlaten wit tussen de takken, zó breekbaar.
Je stam een zachte, zoete zuurstok, maar niemand proefde je; behalve ik –
ik heb jouw alleenzijn verbrand in de haard en
samen zitten kijken naar gezelligheid.…
Wat ben ik, dan een vogel
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.266 Wat ben ik, dan een vogel in de schemering?...
Ik ben verliefd, o mijne vriende', en, wen ik zing,
hoor ik de avond-dauw uit zware beuken leken
en, dof geplets, de rillend-diepe stilte breken;
en - 't is of mijn geluid in mijne kele breekt...
Ben ik bedroefd? - Hoor hoe een nachtegaalke spreekt
mistroostig en gerust, met droeve en staêge…
Mijn dag en was niet oud genoeg
poëzie
5.0 met 1 stemmen 808 Mijn dag en was niet oud genoeg,
mijn hart en was niet koud genoeg,
dat zwaar de vlijme twijfel-ploeg
mijn vree niet breke ...
Zo schijn 'k (misschien der vreugd bestemd)
een vrouw, die, vreemder angst beklemd,
oneindig naait haar doden-hemd
steke bij steke.
En 'k naai mijn eigen weifel-kleed,
zorgvuldig zo't mijn vrezen sneed…
LIEFDE-ZANG
poëzie
4.0 met 2 stemmen 660 Zo gij - de luie laan der zomeren verlaten,
de kudden van uw lust naar laatre stal gemend,
en toé de vrede-deure' en stil het gierend blaten,
en 't zorgen voor het voer der morgenden geláten,
de diepre vreugde van de winter-landen kent;
zo gij geen liefde zoekt in strakke dag-gelaten,
en zelfs geen luistrend oor naar duistre nachten wendt…
DE DICHTER
poëzie
4.0 met 4 stemmen 435 Geen zomer-schaâuwe is schoon als 't beeld, in volle teilen,
der welv'ge melk die ront, van roerig licht ommaald.
Mijn schamel huis, waar zoel een geur van peren draalt,
weegt teerder in mijn schroom dan 't hele herfst-verwijlen.
En, waar van 't winter-dak een schone mane daalt,
'n weifelt ijl een hele lente in hare wijle,
o mijn…
terpentijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 85 de kunst draagt
stut gipst bouwt
boetseert ver daarbuiten
een andere tijd
ze kerft tekens in
het landschap buiten
haar oevers stelt ze
leken op de proef
kunsten ploeteren en
politoeren de verbeelding
van de de zin van een
terpentijn bestaan…
Charlie en de zijnen!
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 148 Je wordt pas
echt gehoord
echt gelezen
pas
echt gezien
als je er niet meer bent!
`Je suis Charlie´
echt!…
Verdriet, groot verdriet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 201 Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen
meer plaats in beslag, maar dat is omdat:
je niet eerder zoveel verdriet zag!
Dan is er het enorme verdriet,
denkend: dat overkomt een mens niet,
is fout gedacht want echt:
Het overkomt iedereen, goed of slecht.…
Vreugde- en verdriet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Vlak naast elkander liggen ze
vreugde- naast verdriet
de traan die biggelt
verraadt het antwoord niet.
Of je verdriet, verlost
door een traan te laten vloeien
of een lachbui die hetzelfde kost
vlak naast elkander
't Is de emotie die 't 'm doet.…
Wat zaait het leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 62 De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg
slootwater in plaats van ijs omringt de boeg.
De dag voelt als grote rimpeling in de sloot
een die ons alvast laat ruiken aan de dood.
De wintermaanden hebben gedragen en gebaard
hebben ons als voorjaarsboden aangestaard,
wensen nu eveneens met het daglicht te spelen,
al wilden krokussen deze zonnestralen…
Bomen over bomen.
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 873 Even oud staat naast haar, nog stram en fier,
zich traag krakend buigend bij harde wind
de boom, die ik bewonderde als kind,
een meer dan twintig meter hoge populier.
Ze stonden er al vóór ons huis werd gebouwd;
zijn met mij gegroeid, staan er nog, als eerbetoon,
al ruim honderd jaar.…
Van boom naar boom
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.710 Het vloog van boom naar boom,
van tak naar tak.
Ongewoon mak en vrij.
Het maakte ons stil en een soort van blij.…
Ortus Solis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 388 Zij maakt de bomen goud
Opkomst van de hoop
Weilanden in vuur en vlam
Door haar aanwezigheid
Even van de wereld
Even geen verdriet
De kudde loopt door
Maar ik sta even stil
Bij de schoonheid
Van de Zon…
Stilte rond de bomen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 182 Stilte rond de bomen
die zich klaarmaken voor de winter
en alle bladeren één na één laten gaan
zonder verwijt of verdriet.
Hier helpt veel uitleg niet
maar enkel een dieper verstaan
kan zo laten gaan.…
De kracht van bomen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 43 Van jaar tot jaar, klimaatverandering en seizoenen worden
doorgeworsteld met heel veel energie en een uitzonderlijke moed
Zonder tegenslag of nare gebeurtenissen zal je deze strijd niet verliezen
O lieve boom vol wijsheid, een fascinatie, inspiratie en meditatie, telkens weer.…
Overbuurboom
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 73 Vol bewondering en verwondering kijk ik al vroeg
in de morgen hoe jij als een reus lijkt uit te rekken met jouw
reusachtige, gespierde takken waarop de vogels bekken, snavelen onder
elkaar en poetsen hun verenkleed voor de komende vluchten in pastel dageraadlucht.
Voel tegelijk het geritsel van bladeren die op het ritme
van de seizoenen en het…
Niet gezien
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 259 Toen de bast de oude boom verliet
De pijn te veel gestorven van verdriet
Toonde hij naakt zijn aangedane wonden
Door verliefden ingekerfd zo diep zij konden
Natuurlijke schoonheid die hij gaf
Dient hij nu als kist in een graf…
Haar verdriet is mijn verdriet
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.176 Haar hoofd zo vol van zorgen
en het hart zo vol verdriet
ik kan alleen haar tranen drogen
maar problemen oplossen niet
Het is me echt zo zwaar te moede
wanneer ik haar verdrietig zie
een arm om haar schouders leggen
haar hoofd huilend op mijn knie
En mét haar huil ook ik mijn tranen
heb net als zij slapeloze nachten
'k heb nog steeds…
verdrietig verdriet
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 573 het gebeurde zomaar
het leven in gesleurd
op de wereld gepleurd
en daar sta je dan
met vraagtekens,
waarom ben ik hier
je verdedigt jezelf
met woorden
gehoord worden,
zou mooi zijn, mooi gaan
ik ben mijn ouders dankbaar
en ik haat ze…
Wat mag nog komen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Hoe lang de week, de maand het tijdloze
verdagen kan, ik heb geen weet.
Geen weet of zelfs de lupine bloei
doornen van rozen wellicht gehaald worden.
Nu schort er even niets, niets meer of minder
er is een serene rust zonder rare hinder.
De jaren en maanden hebben al vele schaduwen
talrijke vogelvluchten en blauwe luchten
in ons en onze…
Hoe sterk ben je
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 275 Hoe sterk ben je
wanneer
je niet meer rouwt
maar kunt vieren
dat jouw dierbare
geleefd heeft
en voor altijd
aanwezig is
in jouw hart…
Mag ook ik even
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 Mag ik je schouder om even op uit te huilen,
wees maar stil nu gaan de woorden toch verloren,
ik wil eigenlijk alleen maar even voor verdriet schuilen
nu kan ook ik woorden van troost even niet horen.…
Nu de dood spurt zeg ik het je weer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 84 Liefde kan niet sterven
de stilte zal het je doen ervaren,
ervaren wat te koesteren
wat bewaren is en mag zijn,
al zal het onmeetbare leed
ook altijd voelbaar zijn.
Maar weet liefde,
liefde kan niet sterven,
zelfs als ook het zout van tranen
de herinneringen als wijn
zoals je zelf ook gaat ervaren
uiteindelijk nooit op zullen zijn…
blijven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 79 aan de rand van de nacht
tussen kogels en oorlogstaal
wortelt een boom in het bergravijn
achter de binnenkant van de buitendeur
danst rouw zijn staccato dans
in onbuigzaam verdriet
boven de huizen sluiert
de meedogenloze geur
van verbrande schoonheid
aan de rand van de nacht
slapen de mannen
in watten van duisternis begraven…
geworteld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 75 aan de rand van de
nacht tussen kogels
en oorlogstaal wortelt
een boom in het
bergravijn
achter de binnenkant
van de buitendeur
danst rouw een solodans
in onbuigzaam verdriet
boven de huizen
hangt de meedogenloze
geur van verbrande
schoonheid verknipte
harmonie niets komt
door letter en papier
aan de rand van de
nacht…
voel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 437 Ik staar naar de bomen
en hoor wat vogels zingen
wil deze vreugde tot me door laten dringen
maar diep
heel diep van binnen
voel ik meer verdriet
dan mijn oren horen en ogen zien
ik blijf luisteren
tot het geluk me raakt...misschien…
Wintermorgen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 332 Nu op deze wintermorgen
voetstappen krakend
sporen achterlaten
in de sneeuw
blaas ik mijn verdriet
als adem weg in de kou
waar het door de wind
zal worden gevangen
om in bevroren takken
van bomen te schuilen
tot de zon mijn tranen
omtovert in kleine parels.…
herfstpijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 258 alweer is het bijna herfst
bomen laten bladeren als tranen
het verdriet vermomd als melancholie
groeit als een gezwel in de kruinen
een boomchirurg met zorglijke trekken
wikt en weegt doch wanneer hij
zijn zaag tevoorschijn haalt
ben ik weg...…
Sterretje
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 287 Sterretje aan mijn boom
Jij spant voor mij de kroon
Staat daar maar te pronken
En naar ons te lonken
Nu ben je niet zo ver
Ik praat tegen je dierbare ster
Een traan vloeit over mijn wangen
Verdriet houdt mij deze dagen gevangen
Door het gemis
Wat nooit en te nimmer te slijten is.…