Alle inzendingen over boompje

Ik droomde van Omar de Dichter: hij droeg wat rozen in zijn hand en aan zijn voeten groeide lichter een fris nieuw boompje, nét geplant.…

Kerst zou het feest van geboorte zijn maar van nieuw leven merk je weinig met een stervend boompje in de kamer en een stuk gestorven dier op het bord liefst meer want één dier is zo alleen en het moet toch vooral gezellig zijn dus daar moet wel op gedronken worden ach, mag ik dit festijn even overslaan ik ben op zoek naar een kerstvrije plek…

kinderen die spelen of ploetert een hond in het zand het weer oogt zeer mistroostig zoals het huisje aan de waterkant ik wil er wel door blijven lopen maar het is modder die mij plaagt die blijft zuigen aan mijn laarzen en de broek vervuilt die ik draag alles blijft zich maar herhalen de regen,de boer die klaagt en ik wandel naar het boompje…

vaste hand schuift hij schriften met dwalende taal behoedzaam terzijde de tafel gegroefd landschap geëtst in krassen en kringen huivert nu hij wordt blootgelegd ontdaan van schuivende veilige dekens niet alleen de dichter lijdt pennen zonder houvast rollen van tafel iemand raapt iets op is ontroostbaar iemand plant een boompje…

Milaan zat er al tijden mee omhoog Zagen door de bomen het bos niet meer Wisten zich geen raad met de atmosfeer Ze raadpleegden al menig bioloog Mocht je nu nog naar frisse lucht snakken Dan hoef je alleen de lift te pakken In Milaan is de bouw gestart van het eerste 'Bosco Verticale', letterlijk 'het verticale bos'. Dat is een appartementencomplex…

Ik plant voor jou een boompje bij ons achter in de tuin midden op het gras, op een plek waar de zon heel veel schijnt een beetje uit de wind wel en ik maak dat het ook mooi lijnt ik verzorg hem iedere dag, zodat hij groeit tot hoog in de kruin En als ik dan 's ochtends wakker word en weer naar buiten kijk dan vertakken mijn gedachten naar…

ik heb een boompje opgezet takken zwiepen in mijn kop strooien dooie bladeren volop er is niemand om te ruimen in het feeëriek tapijt dat door afval is gespreid mis ik het kleurig groen dat overal tot groeien leidt ik moet kappen en de vruchten binnenhalen voor de oogst verteert en schraalhans mij de honger leert ik snoei het dode…

heerlijke droom jij hebt er velen gesnoept ook al waren ze nog niet rijp de pluk was verboden omdat het oogsten voor allen was als kind hoorde je dat het leven van de kers vol gevaren was zoals bij nacht en ochtendvorst dan moest er gestookt en gerookt worden soms ook bij vochtig weer en zonnebrand een spurt heeft het boompje…

hoe lang hou jij het nog vol leven in een wereld van schijn óm je gevoelens heen van binnen alleen maar pijn alles geregeld, huisje, boompje, beestje een man en kind om je heen en toch voel jij je van binnen net als ik, zo vaak alleen hoeveel lentes doen ons nog hopen hoeveel jaargetijden gaan nog voorbij zal het ijs dan nooit meer smelten…

ik wou dat ik een boompje was zo eentje met een hele mooie kruin de stam fier opkomend uit het gras zo vast geworteld in jouw tuin dan zou ik op een dag jou mogen begroeten en je laten genieten van mijn bladerdek jij, zoals altijd lopend op blote voeten en gezeten op je vaste stek vervolgens zou ik heel voorzichtig kijken naar beneden waar…

Huwelijken worden bij ons al eeuwenlang gekoppeld aan flirten, poëzie, rozen, geheime afspraakjes in een klein café, of achter het hoekje waar juist dat ene boompje staat! Geef mij maar het laatste.…

Duizenden jaren geleden op een bijzonder magische plek Zag hij het eerste levenslicht onder een beschermend bladerdek Van een jong klein boompje uitgegroeid tot een echte reus Groot, sterk en machtig naar een evenbeeld van zeus Met zijn stevige wortels verankerd na eeuwen nog steeds imposant Heeft alles al overleefd stormen…

Onzeker zwalk ik door een leeg bestaan, de vrijheid is een crime voor al de braven met huisje, boompje, beestje … vaste baan. Er ligt een tijdbom onder ons begraven, die vroeg of laat, doch zeker, af zal gaan. De tijdsdruk weg? Nog liever zijn we slaven.…

me thuis ik proef de sfeer ik ruik de geur van de natte graanakker hevige regenbui verstoord oogstwerk ruige rukwinden brachten ons binnen de weg was leeg je scheet zeven kleuren stront voor de donder en de hagel vader bad dan om vergiffenis, in mijn ogen had hij niets fout gedaan een uur later speelden we weer buiten boompje…

- wennen dat doe je toch beslist voor liefste joch of voor knus huisje venteke toch what a feelings, huisje boompje beestje tuintje. sms van omg en nog meer van dergelijke me niet zo bekend mijn scholing, dat wil je niet weten zelfs vleugje mascara, viel dat vet uit trend.…

Onder het boompje zit een man te kniezen; in de hand een vel papier. Welke kunst baart zijn gedachtenvertier? Tekening of dichterswerk? Niets daarvan! Wat bloesem daarboven voor raad geven kan? Kijken, snuiven en dubben helpt geen zier. Kunstenaarsogen zijn vol troebel zeewier. Hard en gesloten blijft de hersenpan...…

Om mensen die uit naam van God Anderen kwetsen en niet beminnen Ik streef naar de liefde Maak me niet druk om welke vorm Zolang ik maar gelukkig ben Dát is voor mij de norm Ga recht voor me staan En kijk me in de ogen Durf nu eens te beweren Dat ik God heb bedrogen Het ideaal van menigeen Is de prins op het witte paard En huisje, boompje…

zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken de vensters van mijn lichaam zijn blind en bij het haardvuur van mijn dromen zie ik de dagen als vlammen boompje…

tirannen in bunkers de weldoener spelen de lente een klaproos op slagvelden legt als kinderen vragen waar vaders naar toe zijn als wie er asiel zoekt geen brood krijgt maar steen dan weet ik van zeeën van nooit en nog verder en dat liefde vluchtte per voertuig verdween er stroomt nog wat water door stille rivieren er houdt nog één boompje…

Het boompje siddert van reisgrage stuipen; bruisend water bezingt echter vaste stee.…

boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken de vensters van mijn lichaam zijn blind en bij het haardvuur van mijn dromen zie ik de dagen als vlammen boompje…

Zacht huivert de spits van 't kale ranke boompje: roerloos deint de valk. De regen houdt op. Proef natte lucht in stralend licht. Een zwarte streep damp raakt de ondergaande zon, verscherpt het purper. Langs de parkvijver staan heesters, kaal, recht en stijf; Dáár ruist bamboeloof.…

Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen van een huisje, een boompje, beestje en van kinderen, wel vijf!…

Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen van een huisje, een boompje, beestje en van kinderen, wel vijf!…

de spanning is eruit het is een 'slechts' geworden tussen deze dag en op een liggen sterven blaadje na zuchtje na boompje en een kermen is het krampen in een pulseren overgegaan mijn pink trilt nog wat na ik begin te geloven in fabeltjes het inzetten van de aftakeling haalt mijn niet willen geloven in mijn hart loopt leeg en de aarde…

steeds vol zo veel ik maar beliefde de welput is nu opgedroogd het glas voor altijd leeg de godendrank die nam zij mee toen zij die ziekte kreeg weg nectar met de zoete smaak waar ik zo graag aan nipte maar wat mij plots ontnomen werd toen ’t leven haar ontglipte weg toekomst waar wij beiden van droomden hand in hand van huisje, boompje…

Als je elkaar maar de ruimte kunt geven Zonder leunen, claimen, kleven Gevrijwaard van enge jaloezie Er zijn nog thans toch personen die Ik zag veranderen in hun leven Verburgeren Steeds meer om huisje boompje geven Veranderd zijn tot mijn verdriet Al vinden zij dus zelf van niet Ze hadden ooit het hoogste woord Dat is mij bijgebleven Stellig…

Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen als een huisje, een boompje, beestje en kinderen, wel vijf we dachten met de wind in de zeilen, niets kon ons verhinderen wij zagen een toekomst in de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook in een storm dan moeten wij laveren, in een wereld vol…

Over de eerste uitzending van wintermaand Maar ik blijf bij m’n standpunt Ook zelfs met 2 miljoen kijkers Reclame, reclame en nog eens reclame haar programma, zijn partij tussen alle blokken Floortje en Marc, 2 pubers en juf Linda Licht, luchtig maar in feite heel leeg Allebei lieverds van zee en eenvoud Geen luxe met ‘huisje, boompje…

het nieuwbouwhuis modern en fijn zal in de smaak vallen maar voorlopig zullen haar jonge muren nog geen verhalen uitstralen of vertellen die eeuwenoude kasteelruïne zal met haar restanten in sprekende beeldtaal schillen fantasie bij menigeen afpellen bij het zien van dat iele boompje met haar jonge twijgen zal je blik vaak snel naar…