1655 resultaten.
misschien moet je dromen
netgedicht
2.0 met 24 stemmen 83 wie tilt de dood op
draagt haar over
de velden van razernij
stelt iemand vragen
over het gewicht
van de dingen
kan iemand voorzichtig verscheuren
de ramen van het huis
geluidloos dichtspijkeren
wie draagt de doden
zweeft tussen heel en kapot
tilt het nieuwe leven op
wie danst door vale dagen
droomt met broze botten
staat de…
Aantasting
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 279 Hoe gek wil je
Het bedenken -
Pesters, die
Onschuldigen tot
Op het bot hebben
Gekrenkt, stuk gemaakt
Als je wilt,
Vernederd, getreiterd,
Gesard tot deze
Er bij neervielen -
Klimmen in de hoogste
Boom om naar de wereld
Te kunnen schreeuwen
Dat zij en hun
Wandaden niet door
RTL mogen worden getoond:
Zij spreken van aantasting…
Het ouder worden...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 Iedereen ademt zwaar en de leegte
tussen de botten is als verzuring
in de nerven van bladeren.
Langzaam, maar zeker sterft ieder
wezen, de ziel krimpt eerst ineen
en ieder ding waar zoveel waarde aan
werd gehecht verandert in steen.…
Keer om, keer om
gedicht
4.0 met 23 stemmen 16.547 Ga mee in de velden
dan gaan we slapen
dan gaan we daar kijken
hoe alles gegroeid is
of de knoppen al botten
de blaadjes al groenen,
daar ga ik je zoenen
en bij onze deur
ligt allerlei fruit klaar
rijp en groen
speciaal mijn lief
voor jou bewaard.
---------------------------------
uit: '27 Liefdesliedjes', 1971.…
SNEEUW....VOORZICHTIG!
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 240 Wij zetten nu
voorzichtig onze voeten
in sneeuw neer
Niet langer meer
willen we uitglijden
bot of been breken
Wij zetten
voorzichtig schoen
voor schoen
De prent,afdruk zegt
wat over de maten
van onze onderdanen
Besneeuwde paden
straten en lanen
die wij belopen, begaan
Na uitglijers zullen
we gaan opstaan:
standpunt, ponteneur…
Landelijk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 138 Botte raderen rollen
van links naar rechts,
geen spriet ontkomt
aan de geslepen messen.
Doch hogere posities,
moeilijker te rollen
dan het vlakke veld,
de aangroei latend.…
oude stad
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 103 de oude gevels hebben het licht
gereefd een dag geleefd terug
van de uitreis zijn zware zeilen
gestreken neergelaten aan
een verlaten rede
een smalle gracht meert donker af
schemer schommelt op de kade
het spiegelbeeld van een boot
wordt gedragen
over de romp rimpelt water
hier wordt niet meer gewoond
of verhuisd
uit nissen…
Schaduwzijde
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 241 Vanaf de zijlijn bekeek ik jouw passie
de wijzers tikten door het hele uur
ik voelde de hartstocht door mijn bot
maar het bleek jouw schaduw op de muur.
De intense beleving die jij deelde
door golvende bewegingen van je haar
jouw betoverende silhouet verlichtte
mijn balans met een vertragend gebaar.…
Eenzame reis.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 717 zijn ziel vloog reeds weg
uit zijn verkrampte lijf
waarvan slechts stof en
botten zullen overblijven
waar zijn honden bij liggen
te waken en af en toe als
wolven huilen gedreven door
intens verdriet
het einde kwam onverwacht
de wereld verdween uit
zijn gedachten
dof staren zijn ogen
men zal hem niet echt missen
alleen zijn beesten…
De overtocht
gedicht
3.0 met 7 stemmen 7.259 Ze stak hem in haar keel,
de boot schokte zich door een storm
die de wereld overspoelde.
Haar vonnis onverstaanbaar,
iets dat zich niet liet schrijven,
een vinger in een bloedend oog,
en naamloos door de jaren drijven.
------------------------------------------------
uit: 'Neem en lees', het poëziegeschenk 2016.…
Zicht op Breda
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 306 Het is logisch dat ik met de oudheid dweep,
terwijl ik op de kerktoren Breda beschouw,
de oude schoonheid vervangen door botte
architectuur, snelle handel de overhand,
in de drukte zoekend naar de ideale jou,
verwarmt een vreemde mij met vlotte
schijnbewegingen, verlang ik naar Ameland.…
eigen dressuur
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 150 wandelen en zwerven
in bossen en parken
gewoontes gaan sterven
gezond voor dit varken
mijn zinnen verzetten
in de pure natuur
jij zult niet beletten
mijn eigen dressuur
het gif moet verdwijnen
uit botten en vlees
de zon moet weer schijnen
voor Jan Zonder Vrees
ik zoek bloemen en kruiden
vermengd met wat water
het goud van deze tuinen…
volle trein
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 130 want het werd me echt te dol
maar de trein bleek veel te kort
er was geen plek meer vrij
het had iets van een veetransport
er kon geen mens meer bij
ik kon het echt niet snappen
het leek de derde wereld wel
ik liep zowaar naar lucht te happen
en stond daarbij volkomen knel
ik kreeg toen een briljant idee
het was misschien wel erg bot…
De schouwburg van vermaak
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 43 nog bindt
de poppen zitten
met hoge gesteven
boorden om hun hals
te wachten
tot ze worden
opgewonden
de sleutel omgedraaid
ze praten en lopen
over de planken
een lieve lust
toonbeeld van
vermaak voor
het decadent publiek
dat juicht en klapt
met stormachtig applaus
in de schouwburg van vermaak
voelen tot diep in je botten…
Een hele tijd later
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 En dat zovelen moesten sterven en
Dat dromen aan scherven gingen
Wat zijn we onvoorzichtig geweest
Wat was het ieder voor zich, hoe ving
De overheid bot; het lot hebben we
Getart, apart dat dit gebeuren moest
Om ons bewust te laten worden
Wakker gepord, zullen we nu zuinig
Zijn op onze planeet, mist en smog
Zijn verdwenen, na wreed en…
Bodemvriend
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 148 met de blik naar het Zuiden
en de vruchten aan de boom
dikwijls staarde ik naar de zee
als naar een lang vergeten heimwee
dan schreef ik jou brieven
bij het kaarslicht van de nacht
er lagen hier lijken begraven
schreef een oud potlood op vergeeld papier
en ze begonnen in de nacht te praten
want jij was liever daar dan hier
ik heb de botten…
Laudanum voor de kraakvis.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 218 Ik ben een kraakvis
en ben mijn kraakbeen kwijt,
is het mijn constitutie
of de onverbiddelijke tijd
die thans met scherpe tanden
het merg uit mijn botten bijt ?
Mijn liefste haalt haar schouders op,
zo schamper en beschonken,
houdt ze van losse eindjes en
haar werk dat steeds blijft lonken.…
forever young
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 598 achter haar spiegel woont
het volverwachtingskind
waarvan de botten kraken
onder het infarcte hart
achter haar spiegel vol rimpels
staan hoop en verlangen
te trappelen van jeugdig ongeduld
en daarom schrijft zij zich
in elke nieuwe bloemlezing
drie maal op weg naar vervulling
met terugwerkende kracht
eerste stap en eerste kus
en…
!!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Dat gevoel van vergelen en vallen
tot een tooi om mijn voeten
de rijkdom van wat was, wat niet
ontbrak, dat ken ik goed
maar ik kijk er niet naar
zoals mijn vrienden doen
Zij zakken maar even mee
in mijn schoonheid en dankbaarheid
en gaan dan gauw weer
aan de kant staan
kijken in de put
waarin ik knoppen bot
Dat gevoel van hard werken…
Asiel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 145 Met al die anderen in haast gevlucht
kwamen zij uit een overvolle boot,
bang voor vernietiging en de snelle dood
die elke dag kwam, hoog uit de lucht.
Nu na al die jaren van oorlogsbrand
en de tirannie van een vijandig bewind,
vragen ze een plaatsje in dit land.…
ik aard in somber land
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 829 witte strepen krijten in
het blauw hun verre reizen
schrijven adem in de kou op
weg naar tropische verblijven
ze laten alles achter zich
de zorgen en hun zaken
het huis en met de buren thuis
voorlopig niets te maken
zie kiezen voor comfort
lucht om hen te dragen
geen boot of druk verkeer
treinen die vertragen
ik aard in somber…
Een vreemd gevoel van berusting
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 Hij brengt haar nieuwe horizon
voorbij stille fragiele woorden
met de zon in haar ogen
de maan boven haar bed
dat is waar de woordeloze zee begint
met de opstand en de tegenspraak
alles wat zij in haar gedachten voelt
alleen in de schommelende boot, naakt zonder doel
en onbegrensd is zijn wrede tegenspel
hoe zij in haar stilte naar adem…
Cordelia
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 na het onachtzaam dansen
op het ijle koord van louter
woorden en weggewaaide
beloften groeit in zijn hart
een orkaan van verdriet
ontluistering kerft zijn
vermoeide botten
na de vuurzee hoort hij het
hout kraken kraken van gemis
pas nu volgen zijn oren de
misthoorns die aanhoudend
van onheil roepen over de
grauw grijze heuvels…
BEWAARPLAATS
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 108 Een voortgang als komma
geraakt daar tot botte punt.…
Gesink kreeg 't Spaans benauwd
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 896 Men sprak krachten aan hoog boven
met ruggen gerecht om niet te zwichten
voor alle gaten die vielen te dichten
tussen diep gapende kloven
Niets staat stil dat is gegeven
Men ziet dat terug in het overleven
De grens wordt logisch nu verlegd
Gesink jong nog ut de Achterhoek
fietste zich al voor eeuwig te boek
over de meet tot op het bot…
Jaap Kraaier
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Een beetje net als nu, maar dan wat korter:
de lontjes jaren dertig in Berlijn,
de sfeer kon domweg niet verhitter zijn,
Lass uns dann einfach sagen: ‘angeschmorter’
En daar was Jaap, als in een jongensboek
had hij zijn eigen kanootje gefröbeld:
een bakje, met een bankje slechts bemöbeld,
het sprookje ging erin als jodenkoek
Op één kwam…
NO BOOTS ON THE GROUND
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 87 Amerika vindt het meer dan genoeg
Geen grondtroepen in vreemde, verre landen
Nadat het menigeen ten grave droeg
Neemt het voortaan een ander heft in handen
Hoewel het ooit aan het bevrijden sloeg
Geeft het slechts luchtsteun nu en felle branden
Het wil geen rouwportretten meer aan wanden
Verminkte mannen in zijn ziekenboeg
Mensen voor immer…
De man van d'r keuze
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 2.414 Ze nam tien mannen in de boot.
Het werd vrij vol aan boord.
Een gratis boottocht kregen zij
en alle mannen waren blij.
't Was heerlijk op het water.
Het kiezen viel de vrouw niet mee
en daarom koos ze eerst maar zee.
D'r mankeus kwam wel later.…
Vrouw en Kind
gedicht
3.0 met 15 stemmen 4.836 Een boot. Een kom. Ik vroeg me af
of jij ook na je dood blijft zorgen
voor het kind. En zal ik eens in jouw plaats
vragen wat een ander daarvan vindt?
-------------------------------------------------
uit: 'Gedichten voor gelukkige mensen', 2008.…
Eindeloos van je houden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.016 De zon daalt
En kleurt rood
In de verte raakt
hij bijna het water
ons bootje dobbert
langzaam voort
stil en ongestoord
vormen we rimpels
in het water
langzaam roeiend
het land steeds verder
wind beweegt je haar
je speelt met water
in een lieflijk gebaar
je gebruinde huid
steek af tegen het wit
van de boot
samen roeiend
de einder…