1655 resultaten.
De wereld was net zo klein als ik
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 3.767 Destijds kende ik de wereld niet
je liet mij nog een sprookje leven
door warme veiligheid omgeven
en kussen heelden mijn klein verdriet
Ons gezin was een kalme haven
waar onze bootjes lagen gemeerd
hier werd ons het varen aangeleerd
voordat wij ons op zee begaven
Nu is mijn verlangen groot
naar thuis voor boot en zeilen
zoveel reizen,…
Hovenier
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 747 ook een vinkje zingt
Waar een zachte zuidenbries
langs de ranken glijdt
nu het geleden diep verlies
nog altijd door mijn verlangen snijdt
De twijgen door trossen krom gebogen
ze gaan aan mijn gezicht voorbij
helder staat mij slechts voor ogen
het snoeimes dat verscheen aan mij
Verslagen, verwonderd en verbaasd
dat Hij die het mes zo bot…
steniging
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 820 zwartgevlekte tralies
verbannen me naar
niemandsland,waar
bloed gutst over ruwe
treden van mijn wanhoop
met geplette handen
en brekend bot
daal ik af,
stap voor stap
kruip onder de steen
waar ontvelde vingers
stuiptrekkend
aan de waarheid sleuren
neergeworpen in
schreeuwende inktvlekken
worden stenen aangesleept
onder en boven…
Eindeloos van je houden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.016 De zon daalt
En kleurt rood
In de verte raakt
hij bijna het water
ons bootje dobbert
langzaam voort
stil en ongestoord
vormen we rimpels
in het water
langzaam roeiend
het land steeds verder
wind beweegt je haar
je speelt met water
in een lieflijk gebaar
je gebruinde huid
steek af tegen het wit
van de boot
samen roeiend
de einder…
Ankerplaatsen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 88 expliciet
zijn gehoord
de toon verbindt
onderliggende
gevoelens die
langzaam aan
komen drijven
uit ankerplaatsen
in stilstaand water
ver van de geul
waar gisteren en
vandaag nog kolken
met de vaart van
het wereldnieuws
en de regio’s
nog op de hielen
wij vissen niet
maar dobberen
leggen ongekende
essenties bloot
zonder die boot…
Ik hou van u
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 512 In de haven, op de steiger, staat ze,
Tegen een boot geleund, achteloos.
Met haar teen duwt ze mos aan de kant,
Zo volmaakt, uitgestald.
Ze kijkt een beetje scheel,
Verleidelijk onderuit.…
Innerlijke pijn
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 114 vluchten van de
plagen waaronder
wij hebben geleden uit
een nog nabij verleden
massaliteit en
eentonigheid maakten
hun dreiging vaak groter
dan de effecten die zij
hadden op natuur
en omgeving in de tijd
er is een nieuwe plaag
aan het ontstaan waarvan
het geluid snijdt door de ziel
in een toonsoort die ons
raakt tot op het bot…
Een voetstap weg
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 395 Geboren uit wind en water
Platen zand en koele kreken
Zingt mijn eiland mijn diepste kleur
Ruisende rijen populieren
langs het boomgaardpad
dingen de bruidsboom om haar dans
Een voetstap weg van de natuur
Nog gevuld van rumoer in mijn hoofd
bots ik tegen de wind, als ik uit de luwte kom
Mijn ruimte waar rust en leven
tikkertje speelt…
Blozend blad
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 385 Het loof bloost diep in de nerven
zwerft argeloos dromend omlaag
naar aarde waar roemloos vergaan
de glorie van dood zal verwerven
bomen strekken zich kreunend uit
bedreigen met naakthouten staken
de storm die hun botten deed kraken
en het wortelgestel pijnlijk trekken
nevel versluiert als illusionist
de realiteit van het zicht
waar niemand…
ik droomde dat daar het einde was
netgedicht
2.0 met 23 stemmen 2.740 behoedzaam haalde men de aarde weg
waarmee men mij had toegedekt
handen tilden het deksel op
even nog hield ik de ogen dicht
...even maar... verbaasd
door al het licht, men zei
nu ben jij geboren
mijn botten eerst nog
stram en stijf mijn
lijf door pijn verteerd
maar allengs sterker en
door de jaren heen mijn
tred veerkrachtig, men zei…
Keuze
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 573 Als het ooit weer vriezen gaat
de vaarten stijf bevroren
de ramen met ijsbloemen bedekt
jouw ogen die naar buiten kijken
De tuin gelijkt een woestenij
de bomen kaal tot op het bot
op hun bast onze handen gelegd
voel het kloppen van hun sap
Zullen we blijven voor de maan
of weggaan met de sterren
Wil je niet meer het licht delen
van een…
Anamnese
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 856 Ik spelde mijn naam
gaf mijn volledige adres
de diagnose van een arts
Of ik rookte, alcohol dronk
hoe mijn dagmenu was samengesteld
hoe vaak de grote en kleine boodschap
Vervolgens mocht ik op een weegschaal
een elektronisch precisie instrument
voor vet, bot, vocht en gewicht
Dat ik niet mocht klagen
over het resultaat en wat
mijn hoofdklacht…
Eilanden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 285 Soms vervloek ik God
soms de mensen
maar het helpt niet
zoveel eenzame nachten
dwalen we
langs het zwarte water
met onze gedachten
aan een verdwenen liefde
nog zie ik je gaan
in een droevige boot
aarzelend
met je roeispaan
net zo verdrietig als ik
kijkend naar de rode vlag
die langzaamaan
gerafeld wegwaait
in een duistere wind
hoe moet…
Ontbering
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 398 Somber zijn de dagen
Wanneer de regen druilt
Meevoelt met de wereld die zacht huilt
Wanhopig giert de wind
Voortslepen is haar lot
IJzig fris de winterkou
Die verkleumt tot op het bot
Neerslachtig en naargeestig
Zijn de woorden die ik vind
Dit gevoel dat mij aangrijpt
Ongewenst en onbegrepen
Verwekt in mij een angstig kind
Uitzichtloos…
Een woord ?
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 343 Ik weet niet of er
zinnen bestaan die de
geur van je huid kunnen
vangen, de bewegelijke
spirit in je ogen, een bron
die wordt verwend als
de prille knoppen botten,
het fluisterstille gebaar van
mijn vingertoppen in je
rulle haar, de koelte in de
schaduw van je oogleden,
die altijd te beminnen.…
Bouwen en houden van
hartenkreet
0.0 met 2 stemmen 345 Ik koop de luxe auto's,
vliegtuigen en boten...
Ik verover landen, volkeren
en stammen
Ik roep zó mijn liefde voor jou uit:
Alles geef ik vanuit mijn hart...
jij die verdient,
jij die wint in mijn ogen
jij zo zuiver als het schoonste water
en schitterendste kristal... .…
Water
gedicht
4.0 met 7 stemmen 6.212 ik draag boten over zee
ik golf ik schuim ik spat
vissen jaag ik door mij heen
zwemmers laat ik binnen
regendruppels springen op
spetters rimpels kringen
ik knaag gaten in een rots
vuur houdt mij niet tegen
dampig ben ik zacht en nat
of hard als ijs zwart en glad
ik schiet als hagel val als sneeuw
ik kabbel klots en klater
ik…
Tellen tot 5
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 145 Gekozen voor vijf elementen
waaruit een lichaam kan bestaan
water, aarde, lucht, vuur en ether
Water is bloed en aarde bot
lucht, die alles verbindt
zich laat in- en uitademen
Vuur de warmte van het lijf
ether die sterren en planeten
in de ruimte doet bewegen
Alle vijf zoeken naar evenwicht
in een bestaan van onzekerheden…
Onuitputtelijke mand ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Ze draagt de mand van ongeduld,
de twijgen botten uit in het licht
van haar weerbaarheid waaraan ze de
juweeltjes van haar vrije wil zal rijgen
de zwartste zijn vervangen, de bittere pil
van een universeel verlangen reist mee door de tijd.…
de Woensdagmens (V)
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 86 Wie handelt als een mogelijkheid
zal naar zijn eigen ogen staren:
het leven wordt een boot,
vervaardigd om te varen!
Zie jezelf en die prachtige ander,
vrijmoedig uitvergroot:
een kwetsbaar duo dat - o jee -
een wrede, onmetelijke zee doorklieft...
Goed dat er havens zijn
om elkaar de liefde te verklaren.…
Het golft
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 2.604 Ik herinner me goed
de zilte geur van de zee
Min of meer droeg ik haar
als een jas
Vertrouwd gewoon
net als de wind
Ik keek vanaf de dijk
over de Schelde,
waar de zon zich aan 't einde
van de dag onderdompelt
Daar was mijn thuis
Zag boten en schepen
als levende schilderijen
voorbij gaan, ook seizoenen
in een oase van rust
Wederom…
Telkens in de ban
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 Boven Amsterdam hangt een grijze lucht
De Kromme Waal slingert en boten rusten
Lopend door mijn Mokum een diepe zucht
Het scheve achterwerk van de Sluyswacht
Oudeschansers slapen hun roes uit
De Montelbaans staat in zijn kracht
Slenter door de Binnen Bantammerstraat
naar de drukte bij de Waag
waar ik in mezelf zachtjes praat
Achter de…
zondvloed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 469 de regen
die optrekt vanuit Duitsland
en maar doorgaat
de regen en de regen
die je in het donker
niet ziet maar wel hoort
hard en harder en
dan weer even zachter
nog zachter nog zachter
dan weer keihard en zwaar
het tikken op het aluminium
het ruisen van onschuldigen
ooit waren er wat mensen
die hun boeltje pakten op een boot…
Regenboog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 grijze lucht-
zee stortte zich
als een wereldoceaan
over de aarde, een dik vel
beukend hout kwam boven
drijven, let niet op de dieren
Kijk niet of er mensen bij zijn
je weet het wel
de oude wereld
borrelt nog een beetje op
uit de verdronken bomen
Het water rekt zich uit
en spant een gladde spiegel
onder de hemel en de regenboog
Mijn boot…
Zwarte Piet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 147 Een boot vol pakjes en de Sint,
die komt de Maas opvaren.
Door al de jaren was de Sint
de werkgever voor Pieten.
Waarvan een ieder groot of klein,
kon eindeloos genieten.
Nu zijn er krachten in ons volk,
met weinig grijze massa,
die haten onze Zwarte Piet
en mikt hem in de asla.…
Waar wij middeleeuwden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 439 ben weer
teruggegaan heb
eeuwen van vooruitgang
van de hand gedaan
uit de gouden driehoek
mayaat de cultuur in het
zacht glooien van hun heuvels
helaas nog maar van korte duur
ik azteek hun geniale bouw
in schitterende tempels
daar waar wij middeleeuwden
bleven zij beschavingstrouw
matte riet tot boten
met hun ronde neuzen
paasde…
niets blijft er nog over
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 337 vogels vluchten uit
de stilte van het huis
zelfs verborgen zwervers
sluiten 't gemijmer in de ramen
en 't geschrijf naar hun geliefden
die het verleden vulden toen de bomen
nog rechtop hun handen op de horizon legden
planten verdorren vanuit alle hoeken
hun geroep wordt niet meer beantwoord
en zelfs de buien worden naar een botte kist gedragen…
Huiskamerpalm
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 Mij is ontnomen het plezier
Verruild voor kilte van cipiers
Slecht zijn ze, slecht tot op het bot
Trekken de kroon van mijn kop
Opgesloten in een pot
Cel met tralies, ik ben doodop.
Klaar met deze houding.
Haar woekert niet bovenop
Omgeven door warm genot
Levende van gedwongen tranen
Misschien groei ik ooit nog naast bananen.…
Gods Akker
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 44 ellenlange dagen, winterplagen
met ijsbrokken, en diepe kou
stormen belagen de aarde, ijl is 't hemelblauw
droevig eenzaam, de gebogen witte takken
zij voelde de koude, waar je rillingen
van krijgt tot diep in haar botten, de moed zakken
toen kwamen de ezels, haar zachtaardige vrienden
naast haar staan, nederigheid
betuigen, buigen…
De levensreis
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 197 We gaan op reis
Naar verre landen
Met de boot, de trein, de fiets
En we liggen op alle stranden
Aan onze reis komt geen eind
We blijven altijd reizen
We zien alles van de wereld
Van de bossen tot de paleizen
Niemand stopt ons
We blijven doorgaan
We bezoeken ieder land
Pas maar op, we komen eraan
Maar plots stopt onze reis
Geen land…