Hovenier
Ik ben vergeten hoe het lied
van de wijngaard klinkt
waar tussen de distels een vergeet-mij-niet
bloeit en ook een vinkje zingt
Waar een zachte zuidenbries
langs de ranken glijdt
nu het geleden diep verlies
nog altijd door mijn verlangen snijdt
De twijgen door trossen krom gebogen
ze gaan aan mijn gezicht voorbij
helder staat mij slechts voor ogen
het snoeimes dat verscheen aan mij
Verslagen, verwonderd en verbaasd
dat Hij die het mes zo bot hanteert
- terwijl de stilte verder raast -
door mij als Trooster wordt vereerd.
Geplaatst in de categorie: religie