Alle inzendingen over borst

klom over heuvelruggen met een mondvol zege hij holt naar de overkant waar een leger wacht maar zijn adem weigert opgejaagd tot korte teugen ribben veren woest omhoog bloed haast zich door een holle pomp aangezwengeld door zichzelf hij wil leunen aan de toog een sponzige boom die zich wijd en vol vertakt hangt omgekeerd in zijn borst…

Annie heeft een nieuwe jurk gekocht rond haar borsten veel te strak ze loopt wat houterig van ongemak had liever toch een korte rok gekocht doch 'had' was echt niet meer ter sprake moet het hier en daar mee doen 'je bent zo plat als wat' zegt Koen 'laat je moeder het wat open haken' zijn schoonmoe wil alleen maar breien met vier pennen…

Haar negerend wast hij zijn handen Grof misbruikt ligt zij na te branden Verminkt besmeurt zo gevoelde zij Zijn passieve lust wederom voorbij Mat ziet zij hem in de beslagen spiegel Ziet zijn hardheid en kreunt van genot Haar borsten pijnlijk hard en gespannen Voelt haar dijen vol intens verlangen En als zij dan gelaten zijn slip aanreikt…

Of huiver met mijn lippen aan je hals, En aan je borsten, de gebenedijde Terwijl ik in je lichaam vloei, Zoals een weinig wijn verdwijnt in rode zijde.…

Ik hield mijn handen open voor jouw tranen en wiegde je zachtjes als de zee en op de toppen van het duin stond de dood te grijnzen we liepen er voor weg wij twee ik hield je hoofd gevangen aan mijn borst zodat je niet kon gaan het zout van tranen prikte op mijn huid we hadden nog een lange weg te gaan en achteraf was het…

Op en neer deinend in slow motion de machtige borsten waartussen zweetdruppels de geheimzinnige diepten van haar lijf afglijden.…

26 jaar Billen niet meer de volle perzik waarin je wilde bijten Je man, zijn huis, zijn vrienden Heb je zo makkelijk gekregen Met nagels meer verzorgd dan de huispoets en gewillige borsten altijd bereid voor meer Geen tijd om te studeren, want wat wil je Elk feest uitgenodigd, Met alle vrienden aan koffie je sport, je lijn, je outfits…

Ik lag met mijn buik tegen de aarde beestjes weg te jagen van de bloemen vlakbij mijn borst. Er had van alles kunnen gebeuren een vliegtuig kon landen een boom kon verjaren een groep bejaarden kon worden gelucht. Maar er kwam een oud vrouwtje op een ezel met een deken over haar benen over het bospad voorbij.…

Je zuigt je nu volmaakte mondje rond de volle borst en kreunt zachtjes van zalige zaligheid teug je het volle leven in stemmen en geluiden ongedempt door die maandenlange wand van vlees klanken in je welgevormde oortjes Als je je diepblauwe oogjes openspert onschuldig zie je zou je kunnen zien waar het Licht vandaan komt: een meerkoppig…

lillend lijf Potsierlijk uitgedost gaat het zijn gang verplaatst zich eigener beweging een autonome massa In dat corset van vet en vlees gaven de spieren allang krimp de wervels knarsen op elkaar ontdaan van kraakbeen staat het daar en tart de evolutie Ach, lachwekkend lillend lijf Ooit noodde het een arm een hand een hoofd een borst…

Rivier vergeten, meandert tussen borsten, haar melk wordt honing. Hun godin is in de golven ongebroken, in aarde ongewroken. Onder zand en as geslapen, wel duizend jaar, hij stond op, was klaar. Waait stof langs de kust van zielen en van sterren, kust licht van verre.…

Eenzaam is de oude man – eens had hij de vrouwtjes lief – denkend aan vroeger tijden en aan hen met wie hij vrijde Nog voelt hij voor de meisjes al zien ze hem niet staan In zijn lijf voelt hij zich twintig maar vanbuiten is hij honderd Voor ’t slapen pakt hij de foto van zijn allerliefste ooit en legt haar op zijn borst om haar virtueel…

Een eedle ziel in elke borst, En troost aan al wie lijdt en dorst, Dat wenste ik steeds voor alle mensen; Maar ’t waren wensen, ach, en ’t bleven wensen.…

Onder levenden wil ik liggen, scharrelen in aardse retoriek van roze biggen, verwent te wroeten tussen wortels van de romantiek, de borst gewent naar de verlichters, met het gezicht in gewoelde letters van de zinnen, ketters van regels en van lichtsporen in het woord, in gestreden voren wordt nooit onderhandeld, gewoekerd, welgeschapen…

dwingen Ach, het is maar buitenkant haar interieur voert strijd met haar unieke duisterkant Karyatides lichten zoutwit op ondersteunen balken van steen wachten op de definitieve bevingen van Hephaistos, smid en hinkepoot van een ondoorgrondelijk lot De samensmeder verliest zijn blik in de groeve van haar albasten, voortreffelijk gepunte borsten…

of zou er plaats zijn om ze als meeuw te verwekken om ze uit het niets te schrijven bovenop de seizoenen en de vergane hartslag van de tijd er is hier en er is nu maar maak me wakker als de stilte me ten dans vraagt daarginds aan de waterkant ik zal in zee lopen steeds verder en verder tot ik haar spreken kan dragen op mijn borst…

glazen kist van het weer geborgen beukend op de blikken deksels van het najaar ik zie de bliksem langs je lichaam trillen en de regen loopt onrustig door je ogen ik kan de afstand die mij van je scheidt in lichtjaren tellen en in de meter van het geluid zoemen de seconden mijn handen opnieuw in gebruik gesteld sluiten het onweer in je borsten…

Ik legde mijn hoofd op je borst en voelde je hart kloppen voor mij dacht even dat mijn eigen hart stopte dit moment zo bijzonder voor ons allebei 'k Wil zo altijd mijn leven met je delen zonder geheimen te hebben voor elkaar jij en ik al zoveel jaren gelukkig en we zijn er nog lang niet mee klaar Wat wij hebben pakt niemand ons af het…

Alle moordenaars, zijn eens geboren Alle moordenaars kregen de fles Alle moordenaars kregen misschien wel de borst Alle moordenaars werden gedragen Alle moordenaars gingen naar de kleuterschool Alle moordenaars kregen lager onderwijs Alle moordenaars kregen opvoeding Alle moordenaars zaten op sport Alle moordenaars…

De opgezwollen borst keek bevrijd en vrolijk om zich heen met een keihard, lokkende tuit om mijn eeuwige dorst even te tarten, want het gelukkige hummeltje plakte er snel aan vast zoals ik zonder glas mijn biertjes drink. De moeder knikte naar mij, had me wel door en ik keek met mijn droge mond verlegen opzij.…

wat rijmt stilte toch vaak op schaduw ook al hebben ze onze taal niet gemeen of storm die weet heeft van mijn luwte terwijl ik wolken beeldhouw uit steen zo adem ik grijs naar binnen ervaar de heerlijke smaak van genadeloos vergif ook al heb ik vaak verloren het kleurt toch de geur van overwinnen zo kan ik ook borsten…

juichend ochtendgezang uit volle borst lijsterliefde voor m’n slaapkamerraam half vijf, oostelijk schemerschijn weer een triller uit ‘t volle vogelborstje mijn hart vult zich met voorspoedgevoel goed nieuwsdag, ik weet het zeker zij zingt het, ik geloof haar meteen stil achteroverliggend, ogen dicht warm geluk stromend door mijn lijf ze komt…

Langzaam dringen geluiden door van de wereld buiten Ik ben in de mijne de warmte van het bed het verlangen naar jou Jouw lijfs warmte naast me je buik, je borsten, je billen te voelen tegen me aan Zo samen te ontwaken langzaam, snuivend van elkaars lucht Vermengend ons nachtvocht De geilheid te voelen zwellen Te verenigen Te versmelten…

het is lust als ik je plagend streel wanneer wij gevoelig onze lippen hun weg laten bevaren over golven van genot zie ik vrijelijk en trots jouw glans verschijnen langzaam met tedere aanraking van borst en tepels glijdend jouw vingertoppen rond mijn mond langs de kier van innerlijk welbehagen ogen verraden intense broeierigheid gevoelig…

Je zou er ziek van blijven, wanneer de borsten en 'hamsterwangen' niet meer blijven hangen... . In elk geval is zijn banksaldo wèl veilig en verzorgd: de Volkswagen of BMW zijn welgeteld vooraf bezorgd. Deze werkelijk toegewijde arts vergat, en vergeet, enkel één principe, namelijk de artseneed van meet af aan!…

ik lag met mijn buik tegen de aarde beestjes weg te jagen van de bloemen vlakbij mijn borst. Er had van alles kunnen gebeuren een vliegtuig kon landen een boom kon verjaren een groep bejaarden kon worden gelucht. Maar er kwam een oud vrouwtje op een ezel met een deken over haar benen over het bospad voorbij.…

Ze nam en zwolg hem in, ìn hare ogen, En sprong vooruit en greep hem en gedogen wou ze niet dat hij sprak, ze drukte hem De lippen met de hare toe, hun stem Werd niet gehoord, heel lang, ze zat dichtbij Tegen hem aan en boog zich, en voorbij Zijn borst, haar hals omhoog, stilde ze zo haar dorst, soms snikkend en ter nauwerno Ademend.…

Mijn hoofd hangt moedloos op mijn borst, terwijl ik naar de dauwdrop dorst, die, waar gij treedt, de dorre grond beperelt! Keer weder, en begeef mij niet, maar onderhoud dat hemels leven, dat zich ontwikkelt uit het lied.…

De vijver sluit zich af in een week een laag van twintig centimeter ijs Het water wiegt stil het ingeslapen leven dekt zorgzaam wat kikkers toe diep in de modder weggekropen Tussen jouw borsten en billen ontdek ik sporen van nieuw leven geknakt, geplet door luchtigheid scheppen dat is ernstig leven vlees en wil in evenwicht even zwak,…

heb stenen gestapeld rond je navel en draag olieschalen aan de korte lont ontvlambaar door het eerste licht van morgenstond ze balanceren op de zachte ondergrond van borst en buik tussen heuvels en vallei spelen wij het passiespel van langzaamaan naar snel de volle maan zwiept op tot halen en weer brengen om de climax te verlengen…