Alle inzendingen over borst

in de spiegeling van het brakke water droomt ze en ligt ze stil in de zon zij wier zoute huid nog zoeter smaakt dan suikerspinnen op de Haagse kermis waar onverhoeds geluid verdwijnt alsof we samen verstoppertje spelen en ik mij schuilhoud in een stomme film en Charlie Chaplin grappig zie flaneren over haar borsten tussen…

Op de vlakte is Vogelgeluid het enige Dat hoorbaar is, Van de vroege ochtend Tot de late avond in mei Wordt er uit volle borst Gezongen - dan stopt het, Stoffige banden rijden De verlaten heide op Er wordt gelost en geladen, Vogels houden hun mond In deze ordeverstoring - Vijftien knallen later Is het stil, oorverdovend stil…

Echte mannen drinken bier, krijgen klappen als zij vechten, om een meid, en boeren het alfabet uit volle borst. Echte mannen hebben baarden, de stoerste een tattoo met hartje mama, en eten geen brood, maar alleen de korst. Echte mannen huilen niet.…

vanuit het perzik roze bed prijkt hij kloek tussen de lakens rond zijn zomerbruine borst, kassa krakend wulps gedrapeerd er scheren ohhh’s en ahhhh’s gedempt door meters etalageruit toch uitgegild, boven zijn hoofd: een dame buigt en vraagt of hij wat drinken wil daar zwemt een meermin in zijn glas ze oogt hem wulps voorbij en zwaait…

Later ging onze liefde manken en nog voor de kauw zijn grauwe borst kon laten zien verdween de glans uit je lieve ogen en fietste je in dwingend trapritme mijn leven uit.. voorgoed ..keitjes noch broodkorsten, bloemen noch kransen dacht ik terwijl ik kersenpitten spuwde en me uitstrekte onder de warme varens....…

Hij kweelt uit volle borst het versje mee wat aangeeft dat wie meezingt met die hit mooi een coronavirussmaak bezit.…

Zomaar van hun aardse bestaan geplukt, door soortgenoten met een steen in hun borst in plaats van een hart. Zonder scrupules zorgen ze voor smart. Het is nog niet gedaan, het is het begin van de orkaan. We moeten toegeven, dat wij met terrorisme moeten leren leven.…

landt een woord zachter zonder iemands stem als je alleen maar met inkt zou spreken je met slechts dunne potloodlijnen schetst wat doet het woord onder een vernislaag de worsteling met het verzwegene brandt het verleden onder de glanzende schijn wil het zich uit je borst scheuren om zich te bevrijden van die blinde kwelling…

De wijzer wijst het uur de tijd De tijd dat moeder de maaltijd voorbereidt Gezamenlijk eten is soms als een levende gloed Door allerlei omstandigheden vaak missen moet O, tedere moeder armen die hun kinderen omarmen Tegen haar borst gevlijd het kinderhart verblijd Uw adem teer als de adem van Onze Lieve Heer Hart bedaard de winterkoude…

Af en toe kijkt er iemand Dan speel ik een rol in zijn hoofd, als het meisje van de overkant, het meisje met te lange haren om haar borsten goed te zien In de schaduwmaanden blijven de woonblokken grauw Dan sluit ik de gordijnen en dwaal ik door het patroon in deze zelfde zachte stoel waarin ik helemaal vrij ben en van buiten naar…

Zij moest zichzelf nog leren kennen Nog groeien, vinden enzovoort Aanvankelijk was het erg wennen Hij wees haar op het kofschip woord Streng opgevoed om te plezieren Voldeed zij aan zijn wens en smaak Blond zwart geverfd, kindvrouwmanieren Grotere borsten, nieuwe kaak En absoluut geen zwangerschappen Hij smeerde rond haar lippen stroop…

ik voelde in een vlagend licht touche op mijn huid jouw verhalen dwarrelen in het gaan van het ene huis naar het andere land in talloze talen van ijzig dun tot dampig warm beklampend op de borst tot siberische vorst ben meegevoerd door chaotisch golvend water dat doden droeg naar later met de vlucht van storm naar orkaan en…

Een kleine stap achteruit Om je in je geheel te bewonderen Onze handen in de lucht en een pirouette Zodat ik alles kan zien, van boven tot onderen Een hele langzame rotatie, tot halverwege Dan pak ik je middel, en hou je vast Laat mijn handen glijden over je buik, Langzaam omhoog, alles op de tast Een waanzinnig zachte buik Om over je borsten…

), zonder geld en zonder hoop, rustte hij aan haar borst, de hunkerende borsten. Er brandde een zon in de straten, die hem week maakte en toen hij viel over de zoveelste steen, pakte zij hem beet, want ze zag voorbij de vervuilde jongeman een groot dichter, een oermens, een lyrische Romein.…

Ontklede toen je lichaam dat je liet liggen vlak bij mij lagen je armen die evenals je benen en je buik, billen en borsten naakt lagen... Toen pakte ik toch de sprei: het werd te veel voor mij…

Je drinkt het leven uit mijn borst, jouw woede raast mijn hart in en uit, je neemt een huiveringwekkend besluit, zoete wraak, is waar jij naar dorst. Mijn kleren scheur je nu aan flarden, mijn bloed kleeft aan jouw handen, doorgesneden zijn onze banden, voorbij de momenten die jou verwarden.…

Zij zullen met mij begraven worden, mishandeld en mijn slaven worden en adders aan mijn borst. Maar goed. Vandaag ben ik nog krekel, doch morgen ben ik mier, die overmorgen al zijn hekel – uit zijn reserves in de pekel – aan apropos, atoom en spirocheten postuum zal zetten op papier. Adieu!…

ze provoceerde oneindig contouren gespannen in het schaarse licht van de leeslamp inspirerende borsten fier en strak vooruit gewone dingen zijn niet raar ze vielen niet uit haar behaatje maar ook niet uit de toon mooi gestalte in haar iele smalte ze priemden als dolken in mijn meewarige ogen stuiptrekkend…

vogel in de morgen die met gezang de zon begroet twinkels in besloten ogen roept dat niets echt moet alles heeft te maken met mogen het grommen is voor de beer die 's nachts wakker heeft gelegen van de zorgen om zijn stoere eer en of ze hem reeds heeft vergeven haar niet altijd trouw te zijn hij is een macho eersteklas met zij holle borst…

Maar volg zijn hand wanneer hij zacht uw borsten streelt. U trilt. Hij lacht, noemt u de thuiskomst na zijn tocht. Al spoedig vindt u alles goed, verjaagt hij elk gevoel van schroom, zijn huid zo zacht, zijn mond zo zoet. Diep in uw schoot beweegt hij loom. En ik, ik heb u nooit ontmoet, maar deel vannacht met u een droom.…

vrij vertaald de rapsodie Brabande men zoekt naar elkaars handen en vormen saam een kring Maroesjka leer mij dansen op schoenen en op klompen de passen en patronen het grenzeloos vermaak zeg mij hoe dat de dans ontstaat stappen stampen klepperen alles op de maat een tik en soms een struikelstap dijenklets en handgeklap uit volle borst…

moeder, waarom zijn mijn benen zo dik zo rood, de stappen die ik zet of bloedend de borst waartegen ik sliep jij leerde me lopen, de schoenen dragen waardoor de aarde kantelde en vaak bevroor op het hout van mijn lippen waarom zijn mijn armen zo dun zo doorzichtig, de leegte die ik voel door het naakte kind in mijn keel ik heb het zo…

En Rubens ging in de fout Bekeek zijn model En fluisterde heel stout Luister naar mij lief boerinneke Zoals de zalm heeft zijn puikje Het mooiste aantrekkelijkste Aan jou is voor mij je buikje En zij gaf hem een gewillig oor En Rubens ging nog even door Je billen en borsten daarentegen Hadden wel wat zwaarder mogen wegen En hij legde haar…

Als ik in de spiegel kijk zie ik kleine borsten en een dikke neus Het is net of ik op een olifant lijk Mijn kont is volumineus. Soms lig ik wat op mijn kamer te wenen Weet ik niet wat er met me scheelt Denk ik vaak ‘Ik neem de benen’ Als mijn broer me weer verveelt. Natuurlijk ga ik tegen dingen in Moet ik het overal mee eens zijn?…

Hij keek haar aan en zij voelde zijn hartstocht branden Een glimlach lokte om haar lippen terwijl ze op hem toeliep heupwiegend Zijn handen pakten de hare Hij drukte er een kus op en zij vlijde zich heel dicht tegen hem aan, voelde het bonzen van zijn hart tegen het hare Streelde de haartjes op zijn borst Hun ogen vonden elkaar in…

De rijmelaristen die de mooiste woorden wisten, over albasten borsten dichten dorsten. Nevelslierten donkeren mijn hart daarvan snapt dus niemand nog een barst. Luister mooie woorden brakers, harteloze zinnen krakers, gedichten komen uit het hart, o ja op hart volgt altijd wel weer tart.…

in ‘t jonge gras liggen zachte regendruppels borsten koelen de warmte want jij beweegt liefde dromend de droefheid afgepeld onstuimig gewemel niet verheffend buigend, tere halmen rollend zand onder lijven jouw zwijgen niet breken mijn hand jou wekkend genot, een zweem avondwind over ’t stille water druiven, herfstgerijpte jouw laaiend…

Ook ik uit het donker Krijsend op een buik van leem Sappho, die de navelstreng doorknipt Zo fel het licht, zo hevig de honger Gaia’s borsten lekken inkt Verkrampt wacht ik op ontspanning Hoe angstaanjagend de ruimte Hoe nieuw mijn longen vol lucht En, hoe gaat het kind nu heten?…

Haar vel is van fluweel en heuvelend als Umbrië haar borst. Lust kruipt door vingertoppen, en deernis. Dat zware gonzen in het donker boven ons - ganzen op leeftocht…

als ik jou ruik wordt mijn adem harig krijgt mijn stem kippenvel je mond proeft naar pit voor je penetreert je borst een en al nicotine en honing je blozende bedonderde besneden penis vouwt reukloos langs je dijen weg in je koele scrotum mengt sperma zich met accuzuur de holte van je arm draait haar poes naar mij toe maar je ligt zo…