Alle inzendingen over braaksel

Het was ergens feest, er ligt braaksel in de goot – feest voor de spreeuwen.…

Ach m'n verwoede spasmen van onwetendheid in een hoekje op de vloer gelegen rest teneergeslagen ongezelligheid als braaksel op een vasttapijt ontkomen aan een slechte tijd van afval en afvalligheid…

de maan is weer weggegaan nu jij de stilte leeg naast het janken van de hond legt ik draag het gehuil uit armoede omdat mijn handen en ogen moe zijn en ik geen andere slaap kan vinden voor deze besmette dood doortrokken in de grond zinkt het braaksel naar zilte nachten zelfs de hond ligt aan mijn voeten overdag…

Wegslikkend mijn braaksel Verkies ik het verder laven Toegevend aan krankzinnigheid Wenk ik de ober met vertroebelde blik Gemist genot doet mij dorsten Dorre eenzaamheid is de drang Smacht ik naar vrouwen en borsten Verdringt de illusie het maakt mij bang En als ik eenzaam huiswaarts keer Bespot door anderen in ongewis Val ik op mijn bed…

Het verhaal kwam in golven, soms als braaksel, vulgair dan als erudiet épos historique, nu als een verlepte roos. Mijn hele leven lang ben ik aan het poetsen, een vlek die niet verdwijnen wil. Hij legt een diepe schaduw, van grijs, naar lila, tot diep-blauw naar inktzwart.…

Golf van braaksel Als ik vrijen moet In een bed dat al beslapen is. Deze liefde is te duur betaald En de klok wijst mij op Duizenden gedichten, Die in het ritme van de seconden Vertellen over zuiver lief. Bed van vrouw En ik mis mijn slapen thuis, De knuffel voor het slapen gaan, De zoen. Een gevoel dat ik, Ook hier, Niet kopen kan.…

je hebt me alle tinten van verdriet getoond die nu vergrauwd zijn tot het oeverloze grijs waarin verwachting is gestold tot dunne ijsgang op het brakke braaksel van mijn ziel.…

De kaarten, die bij 't klaverjassen bij 't geven aan elkander bleven door 't braaksel, werden goed gewassen. De gever moest toen overgeven. In bed: de laatste inhalatie. De brand, door 't peukje aangestoken, verzorgde vroeg al hun crematie. Zo zijn ze toch gestopt met roken.…

Doffe dreunen in de nacht Getuigen van verre kanonnen Die vuurspuwend hun braaksel afleveren Op de eindeloze kust Schreeuwende mannen Gehaast door het zand Ontwijkend de fluitende kogels Uit een rode vuurmond In de bunkers rijst het stof Het zicht onttrekkend En klinken schoenen door het duister Op weg naar de dood Dorpen vieren…

Het wrattenmisbaksel vies van zijn braaksel sleept moeder richting put zonder end. Peutertje, peutertje. uit zicht verdwenen. Opdat, louter door liefde gedreven de vrouw hakt af haar eigen hand en nadert tot, mijn kind in mijn armen te sluiten.…

lijmtangen bijeenhouden, ze omarmen als mijn kind treinen laten stoppen, ze inladen als wrak vee maar ' k ben beducht, ik predik liefde uit mijn hart, strooi roze beloften als bitterkoekjes in het rond, red een vlieg van de hongerdood en sta op voor wie het wil een mens herkennen in een menigte, jezelf aanschouwen terwijl je vlucht, haal het braaksel…

Het is als kotsen ja ik bedoel overgeven kruipend naar de wc pot niet spetteren aub oer-geluiden voortbrengend en een brei aan braaksel dat in je lichaam was opgehoopt zo is de Corona-crisis ook voor mij met mijn vrijzinnige gedachten de aardkloot kotst de aarde kotst ons uit heeft even of langer genoeg van ons de maag van de aarde is…

Het braaksel kan doorzichtig wit zijn, maar ook nog herkenbare zwarte eitjes bevatten.…

Bruut geweld duwt het hoofd in braaksel Het slachtoffer weerloos op de grond Een hand op de keel, een voet op het hoofd Een strafexpeditie in het tennishok Hersenletsel, zware mishandeling In de pikorde staat de beul aan top.…

afgelopen jaar had opgebouwd, sneuvelt het streven wanneer de goede voornemens ter ziele gaan voordat je ze hebt uitgesproken stille wensen, voortgekomen uit de diepste gedachten markeren iedere verlangen aan de grens van het onhoudbaar product geheten “ de mensch ” vlees beenderen en bloed, het universum heeft dit zo gewild, we zijn het braaksel…

We ijlden koortsige nachten weg, dronken de roes tot braaksel, dobberden in het neon van de stad. Dagen helder als vloeibaar ijs met koudvuur van het vaste weten dat zwart zo diep moet zijn. Ik ben gegaan, zij is gebleven. Iedere nacht hoor ik haar stem. Laat me slapen, voor altijd slapen. Nooit zul je me meer zien.…

Gisteren Brlooeeeeeer Een tachtig jarige jonge man Gebogen rug Spugen dus Het golvende braaksel over zijn handen Over de tafel belanden Vlug naar hem toe Sprak hem rustig toe Keek waar het afwasteiltje stond Een nieuw golf braaksel Het overgeven verstomd Hij kijkt me met grote vragende ogen, bolle ogen aan En zegt in plat Limburgs : wat…

Het opgesteven braaksel van een ernstig zieke kat wordt in wat lauwe olie na-verwarmd. Het resultaat: een kleffe, platte grijzig bruine wrat, die echter door mijn oma werd omarmd. Zij gaf mij, toen ik klein was, ooit een bord met balkenbrij, dwong mij om die kadaverprak te eten.…

Braaksel. Een leegte die openstond voor wie maar wilde. Bredero of Vondel? Of Brugman? Of dat een dichter was, nee, zeurkousen, nee! Maar hij wel! Terwijl hij met zijn lodderige oogjes boven zijn professorbril speurend deze wereld opnam alsof het een anonieme planeet betrof. Nu, nu, nu, nú is hij eindelijk eindeloos high!…

Liefdeslust, Gebakken Mossel, Stuk Ongeluk, Oude Muis, Grens van de Vergetelheid, Knoopsgat van de Weelde, Gespleten Tong, Trots der Winkeldieven, Lente der Brouwerijen, Smeulende Bibliotheek, Weg zonder Lengte, Geile Kip, Wrattenkoning, Eenzaam Kalf, Onsterfelijk Trapezium, Eeuwig Oog, Sloot der Lendenen, Toren van Europa, Dikke Bril, Braaksel…

Mijn liefste herinner je, de zure misselijkheid bij dageraad, liggend in de stinkende rotzooi van braaksel en stront? Ik scheerde mijn rebelse baard, jij knipte je lange paardenstaart. In deze absurde wereld, verbijsterd en hopeloos rondzwervend nu, mijn liefste, herinnert mijn resterende tijd, me alsmaar Kathmandu.…