Alle inzendingen over broeden

je vliegt weer kerst in witte duiven nog zonder takjes naar hun schone ruiven ik zag ze duiken in het blijvend groen ze aten bessen uit de mistletoe van toen geef mij maar zo die zoen waar jij op zit te broeden het nest komt later wel vergeet die takkenzooi en maak met mij vandaag het leven mooi de tijd gaat al zo snel…

Ze kopen een kip en ze kopen een haan en ze zeggen het ei is van mij Het kuiken komt uit ze brengen het groot en dan komen ze af met de bijl En niemand die er tranen om laat of een lijvig boek over schrijft Als hun eigen broed het leven verlaat is het dikste boek nog te klein na de nieuwe Big Bang is dit alles voorbij de kip…

De grasmaand schildert tuinen rap vers groen Fier kwetteren de vogels hun akkoorden Als stellen paren ze in steelse oorden En broeden dan, zoals het gaat sinds toen Een viertal echter kniest nog vóór het ei En toont ook weinig lust tot minnarij Moraal Bij vogels van verschillende pluimage Komt het maar traag en moeizaam tot vrijage…

Ik broedde liever op een duivenei uit de boom tot ik er ‘snachts op ging liggen en het brak. Wij leerden in de praktijk dat je niet sterft van andermans spuug, en een bevrucht ei soms bezweek.…

De reiger is vindingrijk jaagt op voedsel in weilanden aan rivieren zoekt het desnoods bij drukke stadsgrachten mijdt kieskeurigheid alles wat door zijn keelgat kan verdwijnt snel naar binnen de wilde schrokop ontziet geen enkel klein dier desondanks verlangt de ruwe rakker naar hecht gemeenschapsleven grote groepen nesten…

Ik liet mijn baard groeien naveldiep en werd een omgekeerde vogelverschrikker De blauwe haagmus uit onze tuin nestelde zich schichting doch resoluut Voortaan schreed ik voorzichting door het leven De blauwe haagmus broedde in stilte Toen de kroost constant werd gevoed durfde ik amper nog te bewegen Toen mijn baard geen nest meer was Werd…

De koning wankelt langs de bergkloof Hij grijnst de tanden bloot In de waan van zijn krom geloof In de afgrond lonkt het schroot Doof blijft hij als de troon kraakt Bijziend als lakeien op listen broeden En een kraai, de onheilsbode, waakt Zijn zwart verenkleed doet de val vermoeden Van een kantelend rijk Het kon niet anders dan zo gebeuren…

Gezegend, die de vogels hoedt, En lokt een schuwe zinger Heel teder op Uw vinger, En wekt het nestend broed. Gezegend, die der kinderen schal Bij 't spel met bikkel en met bal Ons droeve hart laat raken. Gezegend, die zich vaak vermomt, Maar in de Naam des Heren komt, En ons wil zalig maken.…

Rotsen bloeien als kostelijke nardussen, Al tranend leest men de lezing, Gezaaide oesters broeden meer dan dit, gedicht kan bevatten, opteren, toch, tenslotte.…

Het hoen van de wanhoop zien broeden. Zo moedig gestreden. Genoeg genoeg om de dans te ontspringen. Om straks in vijandig land jezelf als een parel te vinden. ----------------------------------- uit: 'Het land van de vijand', 1989.…

Herfstwind verdrijft de witte wolken, Ganzen trekken langs het lege zwerk, Nog geuren chrysanten en bloeien orchideeën, Kon ik mijn vroeger lief nu vergeten, Bijna was ik gelukkig, Met mijn bloemenboot op de Fen-rivier, Wit schuimt de stroom langs de boeg, Fluit en trom houden maat met de riemslag, Onder 't rumoer broeden sombre gedachten,…

je legt zin in alle woorden voelt een gedicht in strofe vier maar zie je de betrekkelijkheid van letters op papier is het de werkelijkheid die vormt neemt in je geest bepaal jij of ik de betekenis van de teksten die je leest ik heb het ei gelegd we broeden samen op het nest bepalen wanneer schalen breken hebben de nieuweling apart bekeken…

dartel ik mijn tere bloesems op je huid en streel je ogen dicht laat me toch lente zijn en nooit meer zonder jou ontluikend zal mijn middagzon je zoete kussen stralen en intussen zoem ik dan de luchtkastelen uit je hoofd en fluit je mijn verhalen oh, laat me lente zijn jouw lente liefde zijn dan zal ik in je nestelen en broed…

Morgen zullen nieuwe woorden mijn gedachten zijn dansen zwaluwen langs flanken van de wind die halmen wiegt tot zij hun voortbestaan op aarde baren en de zon zal blozen tot het maanlicht gouden meren drenkt waar zwarte zwanen twijgen nestelen en vol vertrouwen toekomst broeden morgen zal ik nieuwe woorden zinvol binden vandaag…

Ze is druk met broeden of ze is bang. Rusteloos vliegt hij af en aan. Ik weet niet hoe mijn vogel heet. Wel hoor ik zijn levendige vogelstem. Hij koert, of is het vogelzang? Zeker is dat hij een duif moet zijn. Hoe dan ook, hij is mijn vriend. Jammer blijft het, dat ik zijn ware naam niet ken.…

een aalscholver schoot door stuivend schuim de jongen schrok en trok een cirkel om zich heen tegen het donker zag hij drie meter breed een vogel neerkomen en broeden op de wateren kwaadaardig het wachten beu keerde hij huiswaarts met een dooie vis die hij te ruste legde op de zinken winkelluifel na vele dagen zag hij leven wemelen…

Lees jij nog de laatste uren die schoonheid vormen in gracieus licht een hand schraal de winters voert laat kelken sluiten in gevangen vorst de wereld weent om afgestorvenen verkwisting van het goed naar kwaad verschrompeld is reeds de rauwe aanwas broed zal allengs lijdzaam verscheiden gedoemd zijn zij die kwistig smeden een kort vermaak…

in de schaduw van groen en blauw dineren zonnestralen gastvrij mee aan tafel op natuurgetrouwe wijze moet ik zeggen er broeden geen donkere stormwolken aan de horizon op het terras van licht is een en al leven onder dakplatanen dicht bij elkaar ik dacht, dacht zoete liefde door een naam om het licht te dragen op oogleden via diepte en…

Troosteloos slofte ik naar mijn stoel en broedde venijnig op een reactioneel gedicht.…

ze waren weer present, die rare hoeden een dame had een bloemkool op haar hoofd haar buurvrouw had een vogelnest geroofd zo groot, daar kon een ooievaar op broeden een uitgelaten juffrouw, een gegoede had zich vandaag bijzonder uitgesloofd een zwaarbeladen vrachtschip sappig ooft genoeg om heel het ziekenhuis te voeden ’t is fraai, zo’n…

verandert als alles verandert dacht de regelaar van temperaturen in dit voorjaar rupsen piekten keurig vroeger mooi weer tegelijk op pad met de uitloop van hun voer zomereik vers in het blad koolmezen moeten het bezuren bleven seizoensgetrouw wachten tot de dagen lengden zodat snavels zojuist uit het ei vergeefs om rupsjes smeken ze broedden…

tok tok tok tok tok tok tok tok `t was weer feest in het kippenhok twee kippen legden per stiekem nest verscholen voor de haan en rest een ei of tien per kip, verhip het is nog net april maar zowat mei nog even broeden ze zij aan zij en over krap een dag of tien breken de schaaltjes, dus wil jij ook een kuikentje misschien wil jij zelfs…

kleuren in het zonnelicht dat ze wakker kust zo zacht, dat het goudgeel stralend rust op de blad’ren die van knop nu scheuren aan de waterkant, in dromen gesust terwijl ze stil het spiegelzicht keuren hangen de wilgen twijgend te treuren zich van hun eigen schoonheid onbewust in ‘t groene boord van het weidemeer zit ‘n eendenma zwanger te broeden…

Alsof ik zit te broeden op een lied, waarmee ik wijsheid aan de wereld geef of uitdraag: ~Mensen, pluk de dag en leef!~ Ach nee, zo filosofisch ben ik niet. Alsof ik filantropisch overweeg om al mijn geld te geven -na mijn dood- aan mensen in de allergrootste nood. Ach nee, mijn port’monnee is altijd leeg.…

lentevluchten kijkt me aan uit groen dat pas ontloken is vliegt en flitst naar prooien die zich levend plooien in jouw bek je schaart de wind knipt in lucht je vleugels uit probeert een steile klim hoogte zit er nog niet in en duikelt sierlijk naar omlaag ik zie je takjes slepen vlechten zul je niet vergeten om later eieren te broeden…

Wie wordt niet ziek van al die herfstgedachten Je kent ze wel, geplukt van internet Een abc'tje, hup, op tijd naar bed Maar wij hier zitten daar niet op te wachten Het is goedkoop en nietszeggend vertier Van feuilles mortes en van falling leaves Het sterft al van de tranentrekkers, please Uit oude dozen met houtvrij papier Niet broeden…

Dat is het kind van hem waarop ik eeuwen broed en wellicht nooit zal baren. Alleen de man zuigt zog, hij sloeg de diepte wond. Hij scherpt mijn bloedbaan aan en zet mijn angels klem. Van alle huizen woon ik liefst in hem.…

winter maan zacht het licht cirkel van goud voor je ogen ontvouwt koude rilling maar je blijft staan je kijkt naar de winter maan winter maan blauwe bloemen bloeien in de nacht diffuus verlicht door de winter maan gevoelens van verwantschap je voelt de vrede bloeden gedachten van vriendschap verlangens blijven broeden.…

na het broeden op de toendra van Alaska vlieg je naar het wad voor la Grande Bouffe je maag overvol gevuld met overheerlijke fruits de mer sluit een sierlijk vaarwel uit maar een aanloop bevrijd je van al het aardse gedoe nu je aan één stuk 13.000 kilometer over eindeloos water van de grootste diepste zee vliegt uitgeput…

als lentebloesem over het land heen strijkt komen vlinders met rijk aan kleuren een heerlijk bestaan wordt hun aangereikt met al die verleidelijke geuren aan een rand van een meer zit een zwaan haar toekomst uit te broeden omgeven met een romantische sfeer zal ze haar kuikens voor gevaar gaan behoeden op een bankje langs de waterkant…