Alle inzendingen over broeden

Een week of vijf geleden werd ze broeds, begon op haar manier een nest te bouwen. Het leek naar niets, ’t was ruw en onbehouwen. Zo’n krakkemik beloofde niet veel goeds. Toch bleek de wrakke broedplek aardig tof want elke dag bezorgde ze een eitje, tot negen en toen ging ze voor een tijdje genieten van haar zwangerschapsverlof.…

Een week of vijf geleden werd ze broeds, begon op haar manier een nest te bouwen. Het leek naar niets, ’t was ruw en onbehouwen. Zo’n krakkemik beloofde niet veel goeds. Toch bleek de wrakke broedplek aardig tof want elke dag bezorgde ze een eitje, tot negen en toen ging ze voor een tijdje genieten van haar zwangerschapsverlof.…

Ik wil het bijna vermoeden Al lig ik geveld Gevangen in een huls Op een dood ei te broeden…

Dat is het kind van hem waarop ik eeuwen broed en wellicht nooit zal baren. Alleen de man zuigt zog, hij sloeg de diepe wond. Hij scherpt mijn bloedbaan aan en zet mijn angels klem. Van alle huizen woon ik liefst in hem. ----------------------------------- uit: 'Entre deux mers', 1997.…

oranje buikig zangvogel die eentonig tu-tu-tu zingt bij opwinding trilt tirr rap in loofbomen klimt even snel op als neer vast gekleefd aan stammen men noemt ze echte holenbroeders modder is hun metselspecie in schors zoeken zij de spleetjes voor nauwe broedse holletjes dwangmatig in metseldrang ze modderen al maar door voor spechten…

op een Europese snelweg We fietsten samen dikwijls naar boven Zagen in de verte ijle kopieën van deze brug heiig oplossen Tussen de spijlen der balustrade hing een stenen duif, een tak in de bek Er lonken steeds nesten aan de einder Vandaag fiets ik alleen naar boven Ouder dan hij ooit is geworden Mijn fiets hybride geëvolueerd De broedse…

Te broeden op een volgende hartenkreet dus geen onwil of onmacht: ’t is maar een weet. Voor iedereen die ik dan vergeten ben, Kom nu rechtstreeks, van mijn toetsenbord en niet uit mijn pen: Bedankt!…

Dankzij ingetogen, verspreide broed, zonder opzien, leeft de werkende Geest: een steeds wellende, zegenrijke vloed.…

met dank aan Gorter Die Gorter, mooi wist hij het aan te stippen: De Mei, waar groen weer uit de grond ontspruit, de karpers schieten langs de schoeiing kuit en in de rietkraag broeden waterkippen. Brutale mussen die de tuin door hippen en poezen snoepend van vers Kattekruid.…

Mijn drang consumeert het gevoel mijn dagelijks ritueel is uit balans het verwachtingsbeeld domineert in een pirouette draai ik om mijn kans waar ik in dagdromen op kan broeden.…

Nee, een heel, dát hoort erbij Met nieuw elan, geen paashaas op de hei De liefde voor het schone en het goede Waar Plato lang voor Jezus' komst op broedde Dát is wat telt, geen woordenrijstebrij Maar fruitig, fris, als Ursul von der Ley Zij durft haar waarden ferm te presenteren Haar woorden serieus te etaleren Maar of dat ver genoeg…

zwanen in het land terug en altijd samen nog net niet hand in hand verliefd zoals al jaren alweer bereid te broeden de lange winter is voorbij zoals zij doen vermoeden ze keerden terug, naar mij en naar het hoge noorden nog niet in ’t water maar gezeten in het groen verhongerd, misschien uitgeput het is een pleisterplaats op weg naar ’…

zij zingen hun hoogste lied met de oogjes zo lief geloken in hunne met lakens afgedekte kooi 'tsitsitsitsitsitsitsi-tjoe-ie-ò' middeleeuws op jacht de adel had eerst recht de gewone man in hevige nood gaf ook geen aanstoot men ziet ze in modern tijdsgwricht altoos volgens de regelen der wet gevangen geringd dan weer uitgezet broeds…

het zeurende gevoel in mijn ribben. ik broed op mogelijkheden. om wat ons bindt in taal te uiten. je wilt zo weinig horen. de abrupte bloeddoorlopen radeloos gemikte vuistslag in je smoel. en óf hij aankomt. jezus kind! mijn hart bloedt. ---------------------------- uit: 'Lijfkreet', 2006.…

Je eieren broeden met je mee. Open de ramen op de derde dag. Lees psalmen; onthaal je Weggelopen liefde op en Zorgeloze lach. Breek open, vingernagels, Ruk de ongedachte Dooier uit je dichtgeknepen palm. Warm de aarde met je hand.…

Uit aarde, water, ether, en beweging, vuur alle elementen uit de natuur die ons voeden, hoeden en in diepte broeden die zomaar zijn, zo naamloos, egoloos en argeloos zoals de geur van een rode roos niets eisend of bewijzend het is er alles voor ons hele wezen om ons te vervolmaken tot koning, groot, of wat dat ook mag heten, wezen.…

ronde top van de Olympus ze drinken nectar en kijken weg in de verte hoe het verder moet De rijke steden doen zielig ze beklagen de mensen de een naast de ander liggend in het stof, maar de zon schijnt en zegt: laat ze het zelf uitvechten De een is voor de een de ander voor de ander ieder zit op zijn plaats boos te broeden…

Het was zo maar in hem gevallen uit het niets geboren aan komen waaien ongevraagd goed hij was er aan toe maar nu zo opeens wel gewaagd Ach fijn het was er nu dus vooruit geen gezeur meer nu de inslag was toch niet meer te keren misschien was het wel goed en kon hij er nog wat van leren Eigenlijk zat het al jaren te broeden ze waarschuwen…

Een valse start met wonden die slechts langzaam helen gelukkig bleef de deur op een kier en sluit je je eigen broed weer in je hart Iedereen heeft recht op een tweede kans Je ouderplicht stopt hier niet Want vader, moeder ben je tot je laatste snik…

Met de eenvoudigen woon ik als een schamel struikje aan de boorden van het verstand de oude bomen hier overheersen het bospaneel ze broeden op slangeneieren langs het lome pad zijn de dagen verlaten stranden verschroeid zand vol littekens soms, heel even, tilt een milde regen van herkenning mij in het ritme van de vergezichten veegt…

Vogelzang maakt blij Hun bevlogenheid beleven Als ze broeden zijn we erbij Nestbouw die veel bevlieging zal geven Met verrekijkers turen Een buizerd, torenvalk of de kiekendief Het mag tijden duren Het zijn momenten van innerlijk natuurgerief Samen genieten in het bos, akkerrand of tuin De geelgors, spechten of een heggenmus Ook al valt…

Warme waterstralen laat ik lekker stromen kletterend op de douchevloer terecht komen sussend sop ik mijn spetterende kinderen in het donker; ik wil merel niet hinderen door het raampje zie ik haar zitten broeden zal ze onze aanwezigheid reeds vermoeden? merel, waarom bouwde je juist daar je nest?…

eetbaar of niet eetbaar een hap uit een paddestoel waar is de eter…

ben zo moede De Gouden Koets hangt MIJ minuten uit de keel waarin ook brokken wonen die voor ’t merendeel MIJN Koninklijke hart meedogenloos doen bloeden U aanziend, constateren WIJ weer vreemde hoeden nette pakken, heden zit u hier nog individueel De rest van het seizoen bent u waarschijnlijk heel onzichtbaar, terwijl Die Drie hun plannen broeden…

een regenzondag. bijna eind januari je kunt zelfs geen hond buiten laten ik kijk zo maar wat door het grote raam zit op de duur tegen mezelf te praten plots lijkt er iets in mij aan het broeden wat me sinds enige tijd geen rust laat hoe moet of wil ik mijn thema voeden als geen merel nog langer zingen gaat...…

laden Schuiven langs elkaar als aaneengerijgd Voegen van angst langs paarse paden Met nergens nerven van enigheid Maskers huilen langs kale kaden Hebzuchtig waas in zwart habijt De spin verschoont haar vuil gewaden In ’t enge web van welvarendheid Straten schuilen als blinde bladen Onder het gewicht van jaren strijd Begraaft de wet haar broedse…

De woerd is vertrokken en zij zit gelaten al dagen te broeden en ik ben ook klaar om net voor de kuikens het ei gaan verlaten op wacht te gaan staan voor het grote gevaar. Dus katten het is maar dat jullie het weten, blijf ver uit de buurt en haal niets in je kop.…

Dit kutleven heeft haar weer zover; ze moet broeden op een poëem om boven haar leed uit te stijgen. Er werden grappen gemaakt toen ze vertelde over het geweld en de bruuske grensoverschrijding. 2. Zoals dat niet om te lachen was, zo was dit niet om te delen, maar hij deed het wel.…

daar hoor ik ze niet stuiven over het parket plassend in 't bad het kindergewas onder het plafond een ruisen het kiemen van wasdom wijl ik afdaal tot de onderbuik wortelend in de kille keukenvloer de pit een want van warm aardappelvocht pompen van schuim tijd en dampende dis het broeden op doorknede sloffen sjokkend met aarden klompen…

drenkeling in nood de tijd een reiziger, een tijdslet die zich voortbeweegt die het sterven in mij – ons doet rijpen, die herinneringen laat vervagen en oogst het vuur met kralen die zich niet willen laten rijgen ik kijk naar de klok en volg de dunne wijzer terug vanwaar ik kwam, uit het niets en toch gevlogen mis ik nu mijn nest maar ik broed…