Alle inzendingen over dagboek

Wiens leven zich Grotendeels in het Verborgene afspeelt, En kans ziet verse Blaadjes te snoepen Die zorgvuldig waren Opgekweekt Laat balorig een Zilverspoor achter Op de begane grond: Ze zullen potdorie Weten dat ik hier Geweest ben…

ik heb vannacht gedacht verder dan kozijn niveau ik betaalde voor een zonsondergang hield mijn hand niet op de knip ooit schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van…

Ik ben een vreemde voor hen, ik heb geen humor – die dat overbrugt.…

oh wind wat waait ge aan vandaag is 't een bladzij van een dagboek gewikkeld in betraande zakdoek ooit losgescheurd in droeve vlaag met 'n digitaal boek lukt dat niet dan druk je simpel op Alt en Delete…

Het wordt een mooie dag ik heb oma´s dagboek gelezen me herinnerd wat zij mij eens zei dat mijn ogen, zij wees daarbij groter waren dan mijn buik tevreden zou moeten zijn niet overal aan moest komen voel hoe ze me hard bestraffend in de wangen kneep…

Voor Gary Moore hij was de schilder van zijn dagboek elke dag heeft hij geverfd maar hij schilderde met noten omdat muziek toch nooit bederft doopte zijn gitaar in liefde en met dagelijks een grote haal schilderde hij de wereld een stukje leuker voor ons allemaal…

Kijk haar, ze denkt dat ze alles weet en 's nachts zwemt ze in wolken maar ze weet nog niet eens hoe ver ze kan gaan en in haar dagboek staan dingen waar god te moe van wordt en maar weinig voor de eeuwigheid dat de wolken zo mooi zijn. ----------------------------------- uit: 'Verdwaald ontwaken', 1990.…

een mix aan mooie dromen in de zeef van het geheugen koester ik nog al ware het mijn laatste spaarcenten wat blijft is de wetenschap van vergankelijkheid bijgeschreven in het gefingeerde dagboek van grote onzekerheid…

fragmenten vallen als dagboeken omlaag lege bladzijden spreken boekdelen over het lot dat haar was toegedicht gelijk een wees zet ze de regenboog almaar dikker aan om zo geluk over haarzelf af te roepen langzaam verkleurt de herfst…

Mama wenst geluk voor mij, tot haar ongeluk – werk ik niet goed mee.…

Delg mij uit uw dagboek veeg mijn verzen weg, in de verste vergeethoek waar ik mijn letters leg.…

We lopen samen stroomopwaarts door de voegen van de stad mijn dagboek en ik we gaan gescheiden zij in een mystiek bloemenveld ik in een keurig joggingpak door het dagelijkse leven wanneer ze zwaluwen ziet tekent ze een landkaart haar vingers in het zand neemt ze mijn hand een land, een dromer.…

ken uzelf, daarmee ben ik aan de slag gegaan, dagboek begonnen minutieus wat gebeurde vandaag bekeken en uitgeschreven op wit papier met zwarte inkt aan het eind van de dag serieus getwijfeld over het nut van het bestaan tot ik één ding zeker wist hier begin ik nooit meer aan…

ik taal niet naar nachtschade en blind geschreven dagboeken ik heb huizen van eiken planken hoge kamers vol dappere woorden versleten leer in de plooien van mijn voeten zakken van vrienden, pas gewassen sleutels, pakken jodenkoeken, snoeppapiertjes en kilometers inkt om de dag uit te schrijven…

Ik las in 't Onze Lieve Vrouwe Gasthuis, Een steenworp van de Oude Manhuis Poort, Zijn dagboek, minutieus, van woord tot woord Nu is die oude man dus op de buis 'k Zie liever jonge zusters op een rij staan Dan oude mensen, dingen die voorbij gaan...…

Zolang de verf nat is schrijft mijn vinger bont overvloeiend mijn dagboek Onuitgesproken vragen tint na tint en krul in krul op het topje van mijn vinger gedoopt, laag op laag een toverbal van herinneringen die ik langzaam aflik, elke keer dat ik hun smaken wil proeven en mijn leven herlees…

Komt een gewichtige miljardair, met zijn dagboek in zijn klauwen, vol ontroerende verhalen. Over hoe verantwoordelijk hij is, wat zijn vermogen wel niet vermag, en hoe hard hij heeft gewerkt. Hoe hij zijn geld wettelijk heeft vergaard, en eerlijk aan de mensen moest onttrekken. Volgens zijn kasboek in zijn klauwen.…

alsof het weet heeft van de vreemdeling en wat geschreven kan worden als je te dichtbij komt; het gezicht gesloten, weggerukt uit de warmte van een zomerochtend omgekeerd door regen alsof hemelsblauw geen eenzaamheid kent, geen landingsplaats van weemoed of treurnis in woorden die knielen, onzeker uit de mond of uit het dagboek…

Met het besef hoe kwetsbaar we kunnen zijn hebben we ook het hart onze ziel te laten zien wanneer het dagboek van weten en twijfels open gaat lezen we voor uit eigen werk om houvast te vinden klimmen we weer in de pen met het verlangen dat het morgen mooier zal voelen dan het vandaag op papier staat…

hij kon het fluisteren van stenen niet verstaan de echo’s van muren liet hij langs zich gaan kende niet de knusheid van de trap die bij elke stap zijn meebeleven krakend gaf voor hem was het behang geen dagboek vol herinnering een vale kleur die kamers scheidde van de gang hij leefde hier zonder te wonen kende slechts het huis…

De dagen beginnen gelukkig weer te lengen m'n postbode blijft nog trouw post brengen Geen kaartje van vrienden, die heb ik niet niets van familie, alleen.. tot m'n verdriet Met fermheid doorgeduwd gaat 't ploffend vallen alweer zo'n aanmaning, beland op hoop van allen In 't begin zo af en toe, nog welkomend gerinkel of 'n bezorger voor…

Morgen zijn we stof en stuiven we tussen groen gras en kransen vandaag bijten we appels in hun vlees het sap druipt langs de mond pas gisteren rukten we nog de klaprozen uit de grond nu is er geen vandaag gisteren of morgen het is middernacht ik maak me zorgen om niets…

achter een minzaam masker en verfijnde gebaren smeken droeve ogen om ware liefde in gerijpte woorden aan het daglicht toevertrouwd…

Een alles omarmende stem -omfloerste druppels zoete melk-, bereiken oren, longen, tenen. Ik antwoord gretig alsof mijn mok schaamteloos ophoudend totdat alle verlangen omhoog is geroepen en het diepste verloren is. Als ik dan alle uithoeken van de kosmos heb ervaren en tot het uiteinde ben gegaan vind ik slechts flarden van mezelf terug…

In de spiegel van mijn geest bleken wensen leugens Nu veel successen zijn behaald in vele vellen volgeschreven is dat zelfs niet genoeg geweest voor het stillen van mijn streven Ik vond maar ben al weer verdwaald…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

Voor Els de Bruin Gedachten stromen Onophoudelijk elke dag 't Kost moeite soms Om ze in te tomen Toch is dat wat ik vermag Hoge pieken, diepe dalen Worden door jou en mij Op werkelijke waarde geschat Om te voorkomen dat ze me vermalen En samen lukt het om de echte Waarde ervan te bepalen zo dat ik - Goddank - verder leven mag…

Om van A naar B Te komen is voor Een slak nog geen Vanzelfsprekendheid, Want er zijn onderweg Onnoemelijk veel Hindernissen die met Het tempo van een slak Genomen moeten worden, Tegen de tijd dat ik In B ben aangekomen is, Als ik om me heen kijk, De halve wereld verwoest, Een bevolkingsgroep uitgeroeid - Het enige dat…

allemaal op vakantie lekker genieten ik als kat zijnde blijf thuis op het huis passen wat dacht je bazin in eigen huis oma brengt warm eten kabeljauw als toetje een ander soort heerlijke vis een avond wel een niet toch gemis mijnerzijds een kattebedankje lig op haar schoot voor jou oma een muisje griezelig wel…