Alle inzendingen over de heg

zij, die 'hun oorlog' .....zijn ontvlucht Je rijke tafel wil je delen het versgebakken brood ......breken papieren dagen worden weken weken...maanden van geduldig papier er is geen uitweg rest alleen: haag of heg enige beschutting tegen Hollands snijdende wind.…

Ik ga mijn pad alleen, achter de heg leg ik èèn voor èèn mijn sluiters af; naakt verinnerlijk ik het ultieme mysterie.…

Buurman’s hoofd boven de heg danst tijdens lopen op en neer rijst op uit de heg en zakt weg stuitert frequent keer op keer voor m’n venster heen en weer Dat beeld beheerst m’n leven geobsedeerd wacht ik bekaf tot het weer…

Maar kijk, hij gaat de bocht om, hij neemt een andere weg heeft hij mijn angst vernomen, ik huppel langs de heg hij kent mij beter dan ik dacht hij rent met mij en wacht, ik hoor de zachtheid in zijn stem en in mij groeit weer kracht! Waff!…

zij leefde van wind deed luchten zuchten boetseerde met wolken haar bui in ontlading creëerde zij bliksem niet zelden zonder gedonder kinderen noemden haar heks maar zij schoonde het straatje knipte de heg van haar paadje alleen zij kon de hemel klaren zo dat de boeren grote oogsten konden vergaren in een geheim ritueel deden…

Elfstedenzucht of koorts geen vorst meer aan de grond Laat lente schuchter noch verlegen zijn geen toontje lager zingen hoogste tijd voor het koor van vroege vogels Boom en twijg heg en bos behuisd bewoond.…

vanuit het noorden de auto levendig laveren door bochten met zeventig langs Weenderveld totdat aan weerszijden zijkanten verschijnen van twee boerderijen dicht aan de weg alsof ze omarmen warm welkom heten weten dat ik het ben de brug, een bocht een zwieper in de weg was vroeger de overweg spoorstation staat er nog achter een hoge heg…

de zon kantelt en de aarde slaat om een dode moeder laat een tuin achter de heg en de kastanje keken door het raam naar een bleek, wit gezicht zij was hun klein gedicht langzaam kleurde de dag oranje naar de helende nacht vlinders en bloemen begroeven haar heel zacht de aarde kantelt en de zon schijnt niet meer lichtvoetig waait…

Jij en ik al lang op weg naar dromen zonder stranden een ander huis, een nieuwe heg en schilderijen voor de wanden samen zijn, zonder venijn beetje vrede voor het heden en op het gras een droomkonijn gelukkig zijn we zo tevreden jij en ik onder de zon we raken niets aan verzinnen geen vragen in ons bestaan de horizon die treft ons…

ik speel met wolken vlecht stralen zon door nevels van de morgen laag bij de grond dol met mijn schaduw wiek voor haar weg probeer haar te pakken in de rust op de heg ik lok je met kleur tover rood voor je ogen mijn onschuld is wit het roze brengt je tot blozen kom lach om het werk verhonger je dorst vrij met mij alle dagen rust…

ik speel met wolken vlecht stralen zon door nevels van de morgen laag bij de grond dol met mijn schaduw wiek voor haar weg probeer haar te pakken in de rust op de heg ik lok je met kleur tover rood voor je ogen mijn onschuld is wit het roze brengt je tot blozen kom lach om het werk verhonger je dorst vrij met mij alle dagen rust…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

beelden van verdriet, verlangen, in liefde en in mensenkracht, in dromen vol herinneringen, in duizend alledaagse dingen, in alles wat er werd volbracht; teveel om alles uit te zingen, maar levend, lievend zonder dwingen, gaat Gij met elk van ons op weg; Gij laat ons vrijheid, koestert dagen en laat ons leven met de vragen al weten wij soms heg…

De banden van mijn fiets Rolden over de weg Naast mij stonden bosjes Aan de andere kant een heg De lucht was pikdonker Het was ook al wel laat Ik had nog niks door Van die vreselijke daad. De bosjes bewogen? Er stond geen wind!…

je gaat niet zomaar als je wordt bemind bij een glimlach van een geliefde en sprekende ogen van een kind soms blijkt de aarde te groot of de hemel eindeloos ver weg een ziel is dan in diepe nood het gevoel geestesdood denken kent heg noch steg je gaat niet zomaar als missen huilt in het donker waarin de zon is verdronken…

Weet jij wat er achter die groene heg gebeurt? Daar spelen kindertjes die vreedzaam leven, Kindertjes die van geen kwaad weten, Kindertjes waarin men geen haat bespeurt. Er wordt gespeeld, getekend en gekleurd, Er wordt gelachen gedanst en gezeten, Er wordt gewonnen, verloren en gegeten, Maar er wordt niet getreurd.…

De stenen heg hoeft niet geknipt het pad wordt nooit gewied. er is zo weinig onderhoud ga zitten en geniet! En zie je daar mijn glasfontein waar duiven van graniet als tuimelaars aan ’t spelen zijn samen met een parkiet? Wat zeg je nou, iets minder zon? Tja..., ’t is en blijft een klein balkon.…

van stof en steenslag huil ik vecht ik tegen woede wortels breken onkruid wint hoor maar hoe de kleine twijgen klagen want het kind is dood op zijn graf de speelgoedberen en de vragen en zijn naam lang geleden rook de aarde soms naar voorjaar en naar morgen droegen appelbomen bloesem was de nachtvorst nooit zo koud in de heg…

Weet je nog naast de kerk Onder de berkebomen Was ik verliefd op jou En jij niet minder Met je zacht fluwelen jurkje Rood met zwarte vlekjes en streepjes wit en zacht wij zoenden en het mos achter de heg smolt tot een zacht bed helaas in de schaduw verkoeling en het rechte pad doofden hartstocht maar liefde bleef tot je Kees riep toen…

Nu fiets je op een groene weg langs wijngaarden en wei en heg, door rivierdal en lichte bossen, langs muurtjes met bruinzwarte mossen. Witte kalveren liggen loom geschaard onder een schaduwboom. Zo’n runderkring dring je niet binnen. Daar moet een mens niet aan beginnen.…

heb lang gezocht naar een stuk land waarop ik wilde leven bomen geplant voor schaduw en zekerheid bonte struiken in het half licht een heg gaf warmte en overzicht in beschermend omheinen pas later kwamen de bollen en bloemen voor wisselende seizoenen verhoogde borders en bakken om van dichtbij de bloei te ervaren heb mij…

Als ik hoofse zin heb pluk ik orchideeën onder mijn heg, drink geknield uit een plas liefst op mijn enige weg. Apropos, zal ik nu iets schrijven in de verdorde wijnstok of toch in de zich wringende dennetakstijl liever, dodo's? -------------------------------------- uit: 'Kinksteen van Ch'in', 2003…

woont, hier in Deze stad - Ik vraag je de weg Want ik kom niet Hier vandaan, kom uit Een andere stad, in een Ander land - En vraag je waar ik Het grote plein Kan vinden, in het Centrum van jouw stad - Je weet het niet zeg je, Weet zelfs niet de naam Van de straat waar Je nu loopt, je weet Eigenlijk in je eigen Stad heg…

poes zich even strelen soepel spinnend muizen minnend mag ik haar ruimte delen kattig kroelend wollig woelend geeft zij kopjes langs mijn been bazig blazend ruziënd razend stoeit zij met mijn grote teen verdraaid veerkrachtig parmantig prachtig loopt zij dan weer weg zachtjes zwevend geeuwtjes gevend door het gaatje in de heg…

Dan staat mijn liefste voor de heg, hoort blijde slag en tierelieren, en al dat winters gooit ze weg in lucht van eglantieren. Om scherpe torens waait de wind, vol hoog verlangen, wonder hopen. Schouw op, mijn heerlijk zomerkind: de grote zon bloeit open.…

Dan staat mijn liefste voor de heg, hoort blijde slag en tierelieren, en al wat winters gooit ze weg in lucht van eglantieren. Om scherpe torens waait de wind, vol hoog verlangen, wonder hopen. Schouw op, mijn heerlijk zomerkind: de grote zon bloeit open.…

In een oerwoud van mensen kiest ieder zijn weg en al dolend weet men heg noch steg.…

Daar bij die boom stopte het, Langzaam ging het weg, Eén keer zag ik mijzelf nog, Kijkend over de heg. En het moment dat ik wegvloog, Alles was goed, De vogels kwamen weer tevoorschijn, En mijn storm was eindelijk uitgewoed.…

Voert hij zijn baas langs de heg. Geen noodzaak voor een extra hand voert de hulphond zijn baas strak langs de stoeprand. Hip-hop, hulphond. Luistert maar naar één mond. Van zijn meester gehandicapt of blind. Die zonder hem de plaats van bestemming niet vindt.…

keukenvloer geëmailleerde pannen op het vuur het bleekveld en de moestuin een houten schuur op 't oude erf die mijn vader zelf ooit bouwde tussen overpad en achterbuur er wonen andere mensen nu achter de strak gevoegde muren die elegante tuin en dubbel glas ja, ik stond te gluren, even maar en zag wat ongezien verdwenen was want tussen heg…