Alle inzendingen over die bindingen

Groei door binding organisatie tot complexiteit onderweg een Goddelijke vonk en: leven! …voor even want het hapert al opeenstapeling van missers er vallen steken het stuk glijdt van de naald rafelt en valt uiteen in oorspronkelijke delen als voeding voor leven dat groeit door binding……

Steeds binding, geen houvast, teveel bevinding, gedachten belast, volop rede, volop bewust, toch geen vrede, nog steeds geen rust...…

Droom vergezicht, kanaal vol beelden, kleurrijk verbonden, zo dichtbij het hart Spelen in licht, plotseling ontwaakt, binding geschonden, het leven van start…

oude woorden dagen nu de tijd naar verten neigt dichter wervelt de wind die het blad omslaat laat los van binding vrij hoor, de pauken slaan…

Zoals ik US politics ervaar, voel ik meer binding met het Clintonkamp. Ik krijg van Donald Trump de kriebelkramp. Die bully heeft mij te veel apenhaar. Maar nu de Bush-jes hem niet zullen steunen, begin ik toch meer naar zijn kant te leunen.…

Wilde bloesem – binding van kleur aan geur, mij aan de wind, voor de wind, want ik reis mee op de wilde wind, aan de hand van de zon, ik heb het land onder mijn voeten, mijn ogen dansen met de wolken en ik, ik reis mee……

Ik wil je zo graag spreken Langs die verhalen warme en koude verhalen Co-existentie rakelings, dankzij, anti-binding langs ontbinding Verre geluiden opeens dichtbij Het zijn toch jij en ik?…

veel mensen zijn die binding domweg kwijt staan ook niet bij het dichten in de rij maar paddestoelen spel ik zonder n en alle woorden schrijf ik met een pen…

Causaal verband die je bent, werkelijke vrijheid die bindingen kent.…

voorheen keek ik niet achterom steeds vaker nu wandel ik langs oude wegen het verleden binnen waar de nestgeuren binding geven aan alle losse delen van het boek dat toekomst heet ik blijf het lezen opdat ik niet vergeet…

Goh, wat ben jij een flinke vent Geen relatie die lukken wil Geen vriendin die weet wie je bent Een getrouwde vrouw dan maar Dat valt te proberen Die weet wat een gezin is Die kan je waarschijnlijk de betekenis van binding wel leren Wat je kapot maakt en wat je verscheurt Daar denk je geen seconde aan Het is al gebeurd…

Het spel der liefde geeft een ware binding van twee mensen, die vol respect en zielsveel van elkaar houden. Foto Dick Voogd…

als liefde vergaat voel je de verlammende kracht van een niet te beredeneren angst ervaar je de kilte aanwezig in gegeven warmte en op de vlucht voor de binding die jou langzaam maar zeker wurgt besef je dat gevangen in het pijnlijke proces van niet meer kunnen niet meer willen jij verlangt naar de stille rust van alleen…

ik ben geen engel des heren doch mens, kwetsbaar en klein geen adelaar met omvangrijke veren maar aan aard en aarde gebonden kan onmogelijk alleen het ontij keren kan mijzelf niet eens bezitten laat staan een mens, de ander ik tracht mijzelf wel te delen in wezen een binding aan elkander…

het komt wel voor wat vaker dan voorheen dat ik uit de tijd geraak en in iets anders overvloei zeker ik ben dan genoeg heb binding met het al om me heen het lijkt of ik uit een spoed ontwaak de aarde draait niet meer maar ik vertoef nochtans in een surplace als een lichte veer, heen en weer, totdat ik vaak ongewild, voor even…

Kostbaar zijn jouw lieve woorden van dankbaarheid aan mij, het geeft een gevoel van binding maar ook van beiden vrij. Ik hoop op een vriendschap, duurzaam, eerlijk en open en dat we nog een hele tijd dezelfde kant uit mogen lopen.…

Geen verbinding, geen verbinding Signaalsterkte veel te laag Zo gaat het ook met onze binding De binding waarnaar ik jaag Mijn geheugen een computer Een virusvolle schijf Maar als ik denk aan het mooie vroeger Dan denk ik aan je lijf Dan denk ik in clusters In enen en in nullen Dan ben ik een typische man Met hitsige leeuwenbrullen…

het vlakke water van de vaart lonkt naar de weidse overzijde alsof het zeggen wil, tussenbeide, dit is afscheid dat hier rondwaart deze angst gebiedt de binding elke omarming weer te verlaten te wijken naar verre weiden, langs onbekende ogen en straten zodat niets in afsluiting verstikt, zich nachtenlang doorwaakt of genegenheid…

de geur van een gebakken tulband een schijnsel van waxinelichtjes zilver en rode glimmende versiering die hartverwarmende binding er is een stil moment een diepe wens voor vrede het Goddelijk kindje zo dichtbij de belofte van de hemel naar de aarde in een stal er is het streven de wil van vriendschap toch om elkaar geven dit feest…

dames geven binding aan de man voor een diep beleven hunner suprematie zijn uitstoot van spermatozoïden gaat met hoofdletter Donnerwetter voor ultieme exaltatie waar het om gaat is sublimatie van zijn driften de gesteven opwinding van onomwonden op de kar gebonden zal weer verkeren in fatsoen en gratie gedane zaken nemen een keer…

ik voelde kilte opkruipen zag klamme mist dikker worden het contact dat er was verdween onzekerheid had mij losgeslagen van alle binding in het vervliegen verloor ik eenheid delen was niet meer mogelijk zonder geheel zinnen opgezegd intrinsieke waarde in woorden weerlegd toch voelde ik de warme hand van het universum oplichtend…

vanuit de vierhoekige aarde, te midden van galerijen met stenen pilaren aaneengeschakeld door ramen van lucht hoor ik het schuifelend schrijden van ruisende zwarte rokken in colonne binding zoekend het verhevene te ervaren en onrust af te scheiden als de zoete stemmen zich met mij gaan vermengen sterft allengs mijn duwend denken…

Mensen weten het niet als zij ademen dat ik treed op de thermiek van hun woorden, klimmen kan op hun zin, dat ik mijn bindingen slaak aan de aarde en dans als zij zuchten. Soms voelt een aandachtige mij voorbijgaan, een luchtstroom verraadt mij. Soms is er iemand die bidt. Wij doorkruisen samen de ruimte.…

even was ik daar waar grijze schimmen wonen doorzichtige wezens soms zacht gekleurd bewegend in een macabere dans hulpeloos keek ik rond had nog geen binding met wat daar heerste mijn ziel loste op in niets het leek als was mijn weg ten einde onwerkelijk stond ik daar maar met kracht zocht mijn hart naar de waarde van het leven mijn…

O leven zo bijzonder somber voorbeschikt dagelijks gedonder je hebt mij in gelikt nu mijd ik je patronen loop niet langer vast wou jij dat ik zou wonen heb ik jou verast ik verdrijf je leven als tijdelijk verblijf rijm wil ruimte geven geen binding met dit lijf jij kunt niet bevangen je dood is mij geen grens ik zal vrijheid langen…

dauwdruppels ademt water in meervoud uit eigen kracht is van onschatbare waarde waarlangs nieuw leven blijft groeien om geboren te worden voor het voortbestaan zo perfect zo volmaakt maakt het onmogelijke mogelijk zonder een mensenhand het blijft een miraculeus wonder dit wonderproces zal zich eindeloos blijven herhalen door de sterke binding…

zij raken elkaar associëren schijnbaar zonder binding in het grote spel dat denken heet gedachten en herinnering samen in een kronkeling om afgevinkt te worden bijna even snel als licht kleur geluid en smaak maken hun belang iets groter voor een snel bereik van de eerste lijn een hoofd vol wederwaardigheden die het denken…

nooit heb jij jezelf verwond aan de scherpe contrasten van het licht altijd waren er zachte filters uit de veelheid van jouw emoties die scherpte rondden jij die altijd binding had met degene die in het donker gevangen zat zonder enig perspectief jij die wars was van alle schijnwerpers en toch je boodschap van liefde en gelijkheid…

Dankzij mijn binding met liefde en haar vele vormen van uitstraling geef ik aan jou door hoe heerlijk het leven kan zijn, dat je nooit kende! Mijn bewapening zit echter wel alleen in grof geschut der scherpe woorden. Het was, wat leek en bleek tenslotte het voornaamste in elke relatie!…

Een tekende binding als een huwelijk. Ik omring jou zoals ik je zou omarmen. De vriendschap was te hartstochtelijk. Waarom zou mijn illusie jou verlaten? De navelstreng biedt hoop en harmonie. Waar wij stralend samensmeltend zaten. Reflecterend en dicht op onze symfonie. Ver van de realiteit in een universum.…