Netgedichten

netgedicht (nr. 82.402):

Geborgen zijn

ik voelde kilte
opkruipen
zag klamme mist
dikker worden
het contact dat
er was verdween

onzekerheid
had mij
losgeslagen
van alle binding
in het vervliegen
verloor ik eenheid

delen was niet
meer mogelijk
zonder geheel
zinnen opgezegd
intrinsieke waarde
in woorden weerlegd

toch voelde ik
de warme hand
van het universum
oplichtend in dromen
waar geborgen zijn
eindelijk is gekomen