Alle inzendingen over diepe

grenzen van deze eindeloze stilte, de stilte van de diepe midwinter, van verlangen naar zachte voetstappen, dat stille hunkeren, onbenoembaar, naar het gekraak van verse sneeuw, dat heldere, zachte, witte knersen, teer en erotisch, verlammend, koud, stil en zo meedogenloos…

in duizeling glijdt door helder klanken langs gouden snaren, als tinkend kristal, de bronzen, diepe stem van de oerreus, als vlas golft zijn haar in de wind, met sterke handen klopt hij op de berg, luistert verwondert naar de echo's, hoort de bliksem donderrollen langs elke ruige helling, tot diepe stilte, zacht en schoorvoetend ruisend…

een basaltblokkendam waardoor de Eems minder uitwaaierde meer in haar stroombedding kwam die slibplaat de Geise wind waait, meeuwen krijsen daaronder broedt Torum op zijn verleden de muntmeester, goudsmeden er werd rechtgesproken Torum weggedoken diep in het slib…

zuivere klank Die zij toeliet Vertederend zacht in het gehoor Klinkt haar lied nu nog door Eenzaam heeft ze het leven verlaten Het verdriet achter zich gelaten Bevrijd van alle hiaten De snaar Haar overgevoelige gevoelens De indruk diep in mij Een bloem voor Yasmine (Hilde Rens)…

een houten kruis De tranen om je dode kind spoelen diepe glans uit een dunne laag vernis In pirouette slaat jouw passaatwind - als terminale regendans - de bodem uit mijn erfenis.…

En als het nacht is, om rustend doorheen te trekken, een gevoel van diepe verbondenheid en je bent niet bij mij dan weet ik vol dankbaarheid.. matheid van de middernacht, toen de nacht in doodsangst opstond dat ik betekenisvol droomde, jij was aan de andere zijde.…

het lijkt of het mij iets zeggen tracht Als voor mij..Dat speciaal berichtje dat ik toch niet alleen ben, vannacht Diep in mijn hart gloeit ’t verlangen naar onze gelukkige hereniging, ooit Dus ben ik voor sterven niet bang en geniet wijl jij je licht over mij strooit…

Nu ik hier loop, de treden op, omhoog langs de randen van de koepel van Verlichting, met de herinneringen diep beneden aan wat jij verhinderen wou, kan ik slechts buigen, en diep, Marinus van der Lubbe, voor wat jij beoogde en hebt gedaan en met jouw leven betalen zou.…

dracht in spiegelgladde kom Van schoot, opdat door de beroering niet De diepe drift de vijveren verliet.…

Het sonnet in het Noorderplantsoen Er valt een diepe sneeuw van de kastanje. Ik zit moe op de trappen van de vijver, staar naar het water, de fontein, becijfer hoe diep de bloesems windstil, wit-oranje, het asfalt met onhoorbaarheid bedekken. Het zou een offer kunnen zijn, aan wie dan - stilte.…

Diep in de nacht, bij het eeuwig brandend vuur. Jij keek dan aandachtig, naar het dansen van de vlammen. Wanneer we samen waren, was het leven goed. Vandaag nog heb je me geleerd, hoe ik in vrede sterven moet. Dit gedicht is voor jou, met jou geschreven, mijn wijze vriend, spinnend in mijn hart. Ik buig weer diep voor jou.…

Van puurheid en diepe genegenheid. Van trouw en openlijkheid. Een paar loodzware van verdriet en ellende, verlies van vrienden en kennissen. Gemis die me diep in mijn hart kwetst. Als je de ketting sluit is hij rond, dan is iedereen gezond. Ik draag hem met fierheid en poets hem met klaarheid.…

onder welke lier wil je leven vraagt Auden die van Apollo of die van Hermes hoe wil je verder leven ademloos happen naar licht en naar lucht of zal het zwaarwichtig zijn pas op zegt Auden slaap niet met mensen die zich veel te vaak wassen leef het leven niet op alleen rauwe groente water of diepe diepe ernst alleen Apollo de…

Een gegil diep in mijn ziel overtreft alles wat ik beziel.…

Op het pad der liefde is geen berg te hoog is geen diepte diep genoeg Want liefde rijkt zelfs hemelhoog... Tot in 't diepste van de zee, gaat liefde voor en met je mee Op het pad der liefde Is geen berg te hoog...…

in de schaduw van haar zorgen woekert heimwee in haar hoofd een verlangen diep verborgen naar wat hij haar had beloofd in het licht van haar gedachten verliezen woorden telkens glans het beloven en verwachten gaven haar nooit echt een kans…

Geraakte ziel diep van binnen scherpe pijn immens verdriet Beschadigde ziel kapot gerukt een gat geslagen onherstelbaar? Groeiende ziel ruimte vullen met 'zijn' hier en daar Ziel ik ben liefde... ...al dat is…

Ik roer te lang al in mijn koffie en besef dat dus pas net Het tikken van de lepel is als een oneindig gebed Zo schrik je van gedachten waarin je te diep zinkt Wanneer je denkt aan groentensoep maar koude koffie drinkt…

Als 'tafelkleed' nestelde zich een grote wolk Op de Tafelberg van 't Kaapse volk Een gedekte tafel voor zowel blank als zwart Jaren achtereen heeft dit Afrikaners verward Staand voor de afgrond, een diepe kolk…

in haar ogen lag de toekomst diep verborgen in een traan wondermooie wensen één voor één liet jij ze gaan verlangend en vol vragen hoopvol naar een lach is er nog een morgen aan het eind van de nacht…

Het hart dat geen maat meer kent ontregeld door begeerten en de lust hart zo diep en o zo groot hongert naar de nooit geproefde smaak al klinkt het nog zo zwaar alle illusies reeds lange tijd begraven.…

Snapt u nou, nu de aanslag in Madrid Met zoveel doden en zoveel gewonden Breeduit op de tv wordt uitgezonden, Dat er ook iemand voor de beeldbuis zit Die blijkbaar bij de aanblik van de lijken Als dader diep tevreden zit te kijken?…

Als de Minister President gaat spreken Ben ik altijd na één zin ingedut Maar deze keer was zijn betoog zo kut Dat het mijn diepe slaap deed onderbreken Juliana had zo nooit voor paal gestaan Zij had het zeker uit haar hart gedaan…

Vandaag nu eens een fijn bericht Arjan is vrij en draagt een baard om zijn gezicht Al is zijn haar een beetje afgezakt Zijn blijdschap heeft ons diep geroerd, gepakt. Het leven dat hij had, dat zal geen mens zich wensen Hij hoort met recht bij, "ARTSEN ZONDER GRENZEN"…

Een uur met jou lijkt welhaast "niets" een week met jou zelfs evenmin omdat ik jou met heel mijn hart voorgoed en levenslang bemin Een leven zonder jou is een onzegbaar diep gemis omdat met jou dat "niets" voor mij eigenlijk alles is…

Zij draagt een topje en door het doorschijnend achterwerk van haar lange heupbroek tekent zich woest beschilderd een tanga slip Uit haar diepe bilspleet klimt voorzichtig een Maori tatoeage golvend omhoog pijnloos naar het licht…

De schaduw van twee zwanen accolades, sluiten het water in en het diepe zwarte land gaat verloren in de Slochter vlam. We lopen op de tast door onverwachtse zang van vleugelslag.…

een stukje van mij is achtergebleven bij ons afscheid diep geworteld in jou een deel van mijn leven is meegegaan met jou ik voel het elke dag de leegte alleen zonder jou mijn hart doet pijn een deel van mij is bij je ik mis je zo…

het gekerm van versplinterend hout en de doffe dreunen van zelfmoordbeton snijden als glas in mijn ijsbevroren gelaat ze kerven diepe groeven door mijn huid ik staar de vlakte in terwijl verkreukte foto’s door mijn vingers wegsijpelen…

Diep bedroefd, gekweld maar toch blij. U gaf mij ziekte maar ook enorme kracht. Ik besef nu wat U van mij verwacht. Als u zo mijn zondes uitwist Weet ik dat U het goede voor mij heeft beslist.…