vlakte
het gekerm van versplinterend hout
en de doffe dreunen van zelfmoordbeton
snijden als glas in mijn ijsbevroren gelaat
ze kerven diepe groeven door mijn huid
ik staar de vlakte in
terwijl verkreukte foto’s
door mijn vingers wegsijpelen
Geplaatst in de categorie: afscheid