Alle inzendingen over diepste rivier

het leek op toeval of een bekend gelaat dat van een glooiend dal in weelderige weldaad uit onverklaarbare lucht vliegt een eend tegemoet kalme spiegel, zachte zucht dicht bij rustend gemoed de tijd lijkt eeuwen geleden water, ver weg van hier met lijf en leden afgesneden och arme, oude rivier…

Lint van helderblauw versiert het groene landschap verdrinkt in de zee Hoe ontspringend zij is om kronkelend zich een weg te banen door stad en land op hetzelfde moment worden iedere bezoeker of voorbijganger met open armen ontvangen door haar schilderachtig getooide oevers, menig helder op het netvlies geschreven. Dat reflecties van het…

Ook ik krijg last van stikstof alg en wier Al blijf ik een bijzondere rivier SHENANDOAH (3) In koude winters kon je bijverdienen De Canadese boer werd voyageur Zwaar werk voor tijdelijke bedoeïenen Al bracht het vrolijkheid en geld en kleur Bont was van groot belang toen in die dagen Dat gold voor vacht van bevers des temeer De kano…

bij de laatste grote stad van Brazilië ontbreken kaarten en navigatie volg het schuimspoor op het water wijst de lokale loods daar is de rivier het diepst we zijn nog niet eens op de helft van de reis roept de gezagvoerder hij geniet van de trage bewerkelijke terugweg de reis duurt drie keer zo lang met zeemanskunst en improvisatie…

over romantiek en we drinken op de samenkomst beleven onder ons de liefde nu de rivier naar zee stroomt en je mijn benen uit elkaar duwt jouw hijgende adem boven mijn mond het gebeurt nu slechts in brieven de tranen van het leven smaken naar Wodka alles komt in een fantasierijke stroomversnelling ik heb je over mijn diepste geheimen verteld…

In zijn eigen aardse bestaan lag er een eikel in de regen naast de eikenboom in het park toen het droef werd omdat het herfst was het lichtgewicht tussen ontbladerde bomen als de wind een fluisterend dromen hoe een man zonder geld aan liefde kwam en alsmaar zwierf door stille straten hoe de daad van romantische liefde tot in diepste…

soms ook wel gekruist ik zie die van jou, rivieren van voortschrijdend gaan, ze schilderen bewogen, eigenlijk als van zelve, het verlangen dat in ieder huist ga met me mee naar de bloesem van tastbaar bestaan…

In het diepste van mijn hart waar één iemand kan kijken ligt geborgen ‘n kostbare schat in het diepste van mijn hart die mij als ‘n zonnetje warmt m’n ziel steeds laat verrijken In het diepste van mijn hart waar één Iemand kan kijken…

hitte van mijn zwijgen gevat in gebaren van aanbiddende handen hoor ik je wieken waaien voel je mond fluisteren je woorden stromen als een rivier vol rinkels adem je glinsterend om mij heen mag ik binnen ik zal zwijgend spreken liploos zoenen vleugellam vlinder zijn tot ik je naam uitblaas…

op bouwt wanneer het vertrouwde Daar waar de wereld lang op bouwde verandert En een nieuwe visie Op het geheel Een noodzaak is vormt dat een ader In de rivier des levens Waar zwijgzaam stemmen van waarde Universeel in de noodlottige verandering Van de tijd Zoeken op aarde…

Doch de rivier der tranen werd te breed Ik kon niet langer verder Bleef steken aan lager wal Maar nooit gaf ik op Ook niet in het diepste van het dal Verdrinken was nooit een optie Daarom begon ik te bouwen aan de brug van vertrouwen .…

Trappelend van ongeduld, nog even wachten groei is zichtbaar aan de buitenkant Niet wetend wat we kunnen verwachten of wat er straks in het wiegje belandt Zeker is dat je welkom bent en dat je met liefde wordt omhangen Ons geluk is ongekend je stilt ons diepste verlangen Een wens staat op uitkomen nog even geduld Het overtreft onze stoutste…

ik wist dat jij zou komen zag de horizon oplichtten door fantastische bloemen in je handen en je lach straalde al van verre jouw warmte in je ogen sprankelden ondeugende beloftes om ooit in dat geluk te mogen spiegelen want uit het diepste zuiden komen altijd de mooiste bruiden we leven in seizoenen vol records de een nog…

hoor de stilte ontwaar 't levenslicht streel de ijskristallen uit je lieve gezicht aanschouw de sneeuwvlokken schitterende winterpracht zwierend dansen in deze koude kerstnacht voel de liefde van mens tot mens werk samen aan wereldvrede dat is mijn diepste wens ~*~…

Wat mij ten diepste stuwt en voedt wil ik delen met jou en met velen; wil ik zaaien en begieten, vruchtbaar laten worden en stralen, zoals licht dat niet verborgen kan blijven onder een bank of in een hoek van de kamer, maar trilt en uitdijt tot vreugde en verkwikking van de ziel.…

de diepste verlangens blijven vaak onuitgesproken. we vermoeden ze wel maar we horen ze niet. daarom zien sommigen soms overal spoken en anderen blijven , met een kluitje, verscholen in ’ t riet.…

je draait je langzaam om naar mij en kijkt me langer aan dan kan je klinkt mij aan je echte oog en laat geen uitweg voor me vrij je spert het oog een trage deur en kleurt het blauw lichtgevend blauw je roert je niet je houdt heel stil en vangt me binnenin je diepste kleur je laat niet los je kleeft je aan en trekt mij vast in jou omhoog…

In de ziel van mijn hart Zit je op mij te wachten Ik hoor je, zonder bij je te zijn Je angsten kan ik zien, ik voel je pijn Ik weet waar jij wilt zijn Diep in mijn gevoel, daar ben je het liefst stil zonder iets te zeggen, ben je toch in staat om je liefde uit te leggen Zonder iets te doen, weet je mij te raken Kan ik zomaar blij worden…

Vlak voor het sterven ben ik gewekt uit een onbegrensde niemandsland, de uitnodiging van de dood - voor poorten van de waan – voor mij als diepste dromer in baatzucht geleerd om toch maar af te slaan, kenmerkend voor het hele traject, de droom graveert met scherpe naald de duizend teksten van z’n gedachten in het geaderd marmer, mijn…

De pijn is rood Van innerlijke verwondingen De pijn is paars Van radeloze angst De pijn is zwart Van verstikkende duisternis Het enige licht is de bliksem Die de pijn nog dieper laat zijn…

Er ontspruit een stil verlangen vanuit de diepte waar jij mij raakt het gevoel waarmee ik word behangen is puur intens in schoonheid naakt Jouw zijde zachte huidige moment klopt in mijn hart zo liefdevol en warm het is iets wat ik lang niet heb gekend dit fijn signaal geeft licht alarm Mijn spiegelbeeld in helder water kijkt verlangend…

heb je hart getekend op papier maar kon het toch niet kloppend krijgen geschilderd op het doek de kleuren in het diepste rood gevangen helaas de verf bleef aan mijn penselen hangen de vorm gebeeldhouwd in het hardste steen echter ook met schuren en polijsten kon ik het juiste ritme niet bereiken uiteindelijk heb jij je hart aan mij…

mag ik dalen in jou verdwalen voordat de laatste kus ons slapen sust we vlogen samen jij vitaal in diepste donkerblauw zo wolkenvrij je ging hoger dan je veren konden dragen ik relativeerde kwam je halen in dalen verloor ik ook de enig laatste wilde veer…

spoken omdat ik niet altijd kan dealen met de pijn zal ik steeds die naam reciteren mijn hart is niet stuk er is een scheur geslagen zo plotseling onderbroken totaal tegen mijn wil is er een rouwopleiding waar ik dat gat kan leren repareren misschien door niet vergeten herinneringen van ons geluk steeds op te vragen uit de diepste…

roep tegen het donker in de holte van de nacht eerder dan woorden komt de gedachte aan het diepste blauw op de dag dat de vogels komen en ik zal gaan…

Tot in het diepste rilt Mijn merg, mijn gebeente, als Gij u Als stip vertoont slechts, Poëzie. En bleek verwacht ik u in stilt.…

Spelonkologen vonden zeer onvertogen mijn onvermogen…

De diepste gedachten liggen op de huid van het bestaan Dieper vindt men slechts wat aarde knollen wortels en wat puin Zoek dus niet verder Alleen een huis heeft een verdieping…

Gebrandmerkt door leegte In een eindeloze mist Vacuüm getrokken In het diepste diepste zwart Mijn hart geamputeerd En ik schreeuw en ik huil en ik vloek en ik tier Geluidloos.…

De rivier houdt van je. De rivier houdt eindeloos veel van je. De rivier zal alles van je slikken, een en al blinde liefe zal ze zijn. De rivier houdt van jou zoveel als van ieder ander. In haar armen mag je liggen, schoon zal zi je likken tot het bot. Van wie ze houdt, het laat haar koud.…