Alle inzendingen over dijk OR zee OR achterland

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Vandaag wordt onze Bea 85 Zij zal niet thuis gaan baden in geschenken Maar onvermoeid de Watersnood herdenken De zee was op die dag het land te machtig De macht is ingedamd, maar op de bres Staat nog altijd een dijk van een prinses…

De zee willen we weren het tij keren want wij hebben weet van water dat springt en kolkt brult boven de wind uit herkennen het geluid van pijn, van hulpgeroep van een onstuimige zee en nee, niet meer Zee komt tot inkeer weet zich eb en vloed wat er toe doet in de Lage Landen waar duin & dijk ..........waken als ouders…

De zee, groots onbewogen worst'lend met zijn eigen kracht Niet wetend te doorbreken de dijk, door mij hem toebedacht Kon ik als de zee zo stromen Mijn rijk uitbreiden tot de kim Geen euvel op de weg te vinden zo kalm rustig zonder zin.…

Krachtig als water een blauw stalen zee Koper gehulsd behuisd draait de cilinder vijf maal Onhoudbaar voor brekers en dijken een beukenhouten hand Golven rode stromingen uit zoet rokende gaten…

toen zij nog bij hem was kon hij iedereen vertellen van de zee al die druppels samen schelpen in scherven eenzame kreten van zeevogels in de wind een laatste zinkende zonnestraal het leven in al zijn poriën al zijn voetstappen aan de vloedlijn hij draait zijn rug zeewaarts nagestaard door cirkelende meeuwen in het achterland…

achter de dijken liggen mensen te slapen in hun warme bed zee omspoelt de oevers het zilte water ademt eeuwig in eb en vloed ginds, ver aan de horizon vervaagt grens tussen zee en land hier blijft ieder waakzaam na de grote stormvloed die mens en dier greep met meedogenloze golven…

de vogels vlogen laag die dag ik liep naar zee droeg een zinken jas een paslood in mijn hand een tent stond op de dijk ik dacht een feest maar zij was leeg het was voorbij of nooit geweest met de vogels streek ik neer strekte mij uit over het water…

De zee zal onherroepelijk gaan stijgen geen mens wil koude natte voeten krijgen, de dijken moeten hoe dan ook omhoog. Al klinkt een kustmuur nu nog wat geschift, straks moet je naar het strand toe met de lift.…

De zee heeft genomen veel mensen hun leven Zeeland in nood heeft veel moeten geven. De stormen zwollen aan de zee doorbrak de dijken, mensen spoelden aan van levenden tot lijken. Families uiteen gerukt door natuurgeweld, de zee ontnam hen alles, goederen, leven en geld.…

er is de smalle reep asfalt waarop men fietst de stilte van de oeroude dijk de kleine vogel in de rietkraag de berm vol boterbloemen er zijn de gefilterde lagen waaruit we bestaan de dagen van de zeepbellen de overscherende zwaluwen de grillen van de zee…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

ik ruik geen zoete avondlucht langs het pad dat oeverloos mij de verte aanreikt die ik toch nimmer had kunnen belopen er grenst tijd veel tijd aan de meerpaal van mijn schorre gedachten, want hoe zilt mijn adem ook de zee verwacht, drijven dijken als valse gronden door de sluizen van mijn knuisten…

Soms zit ik stilletjes op de dijk en kijk naar het land beneden dan zweven mijn gedachten weg naar hoe het was in het verleden Ik zie wel plaatjes in de boeken maar dat is eigenlijk niet zo echt en ik luister naar de verhalen over wat men van vroeger zegt Het heeft wel wat die nostalgie al proeven we alleen de buitenkant wij weten niet…

Ons land ligt deels flink onder NAP Ik spreek wel buitenlanders die hier komen Die bang zijn dat het hier zal overstromen De Nederlander zit daar niet zo mee Maar zal ons landje niet ten onder gaan Wanneer De Dijk straks ophoudt te bestaan?…

donker daagt jouw schaduw op het bankje bij de dijk je wiegt met de meeuwen en fluit de golven voor je uit de geur van pijptabak trekt wolkjes in mijn hoofd ik lees de omrande woorden laverend boven zee blijf ik je ontmoeten ik heb jou mijn naam beloofd…

pillen en mama en pi en toen was het vredig stil in mijn hoofd ik wist het immers ook wel dat het achter de dijken veiliger is en geen zee gaat zo hoog of het kwaad wordt bedwongen en dan is er weer vrede gelukkig maar…

nu jouw bed voor de derde nacht niet beslapen is wordt de pijn almaar dieper daar ik jou ontzettend mis mijn lief kleine mannetje zeg me waar ik je vinden kan schreeuwt mijn hart het uit lieve jongen waar ben je dan sinds het onvindbaar zijn van jou heb ik de dag verruild met nacht draai ik alleen nog maar in cirkels is het op jouw…

vloedgolven dragen hersens vol met water naar de zee en weiger ik dit jaar met zoveel zielen bijelkaargepakt het goudgeelzand te gaan berullen zee en waterziek ben ik voel me gehakt zoek ook het woud niet op waar regen valt nee, ik wil betijen in mijn eigen huis en tuin beneden waterspiegel aan de dijk waaraan ik woon want als ik toch…

er ontbreekt iets ik kom nog niet echt in de buurt van dat wat zo prachtig is maar ik ben er wel bijna alle wolken zijn perfect ik niet zei de schilder de noordwestenwind dreef statige wolken vanaf de zee naar het land hun schaduw dook over dijken bomen en velden boven was alleen nog stilte…

Ik ben wel een illusie rijker: jij hebt mij vandaag verlaten, en dat terwijl ons leven samen sterker zou zijn dan de Nederlandse dijken.…

Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water Een gestalte Met grijs en grauw gelaat Die eeuwenoude eenling Die kromme reuzenrug Hij gebaart de golven Vlug te keren terug Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water…

'- Ja bóve' op de dijk daar voeren de boeren!…

Land van water rijk aan dijken waarvoor rivier en stroom zelden zullen wijken De hand-en mankracht nu duw-en trekkracht van bulldozer en tientonner 'n zandbult zover.... het oog wil reiken met vereende krachten werken we door strijden tegen hoog water.…

groter gat in het beton, sorry beste buren sorry ook voor jullie plafond maar het lekt en ik kan wel janken dat ik er mijn vinger niet in kan steken alles is zo goed geregeld met buizen en werkende kranen die ik nu helaas dicht moet draaien het is een probleem van ons allemaal ik geef niet op, van een lek wil ik niet de eigenaar zijn de dijken…

Stel dat ik een dijk kon vormen van korrel, zand en slijk en wormen van minuscuul..tot groot en hoog zag grassen groeien, kon horen schapen blaten koeien loeien voelde hoe hun poten stampten om mij breder sterker en lag naast het kronkelende water zag boten varen wolken drijven, stormen weer bedaren ik zag hoe huizen op mijn dijk hoe…

Dicht de dijken, moet je kijken, hele scheuren in de grond Iedereen staat toe te kijken hoe het water de dijk verslond Nederland ligt onder water De zeespiegel hoger dan het land Eén grote dijk moet het omgeven, is tegen water wel een dijk bestand…

Vloedgolven dragen hersens vol met water naar de zee en weiger ik dit jaar met zoveel zielen bijelkaargepakt het goudgeelzand te gaan berullen zee en waterziek ben ik voel me gehakt Libië is mij te heet!…