6692 resultaten.
Nachtzicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 196 Donkere contouren steken
tegen een glazen hemel af,
lijken tot gestalten te verstijven.
Om trager dan richtingloos
als opwaartse schaduwen
in gevoelloos ijs te beklijven
Blauwer dan zwarte twijfel,
een sterkteberekening
van blinde kracht.
Stille sparren
priemen in heldere kou
van deze zwijgende nacht.…
wad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 196 waar eerder grijze klei gebarsten
door brak water drooggelegd
woont het ritueel van komen en gaan
zijn zijarmen in donkere contouren
dichtgeslibd, teruggetrokken en lijkt
de delta versteend, verstild, verlaten
maar niet de branding die straks
zijn zilte water zonder voorbehoud
over de gebroken aarde laat vloeien.…
volle maan
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 459 middernacht
kijken naar buiten
genieten van het
mooie licht
van de volle maan
flarden wolken
in allerlei vormen
schieten voorbij
kom weer tevoorschijn
volle maan
donkere contouren
doemen op
tuinen zwak verlicht
door het licht
van de volle maan
middernacht
de natuur in rust
en overal
mysterieus licht
van de volle maan…
Ochtendgloren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Donkere contouren tussen dennentoppen
Geleidelijk draait de zon aan de knoppen
De rode gloed is geleidelijk verdwenen
Een nieuwe dag voor jou verschenen
Dankbaar heb je beelden aanvaart
De regen heeft z’n krachten opgespaard…
Contouren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 113 Het was het geluid van een merel,
kerel, een prachtkans om kleur
te bekennen, onder ijle gijze luchten:
de dag binnen te glippen onder
het gedeeltelijk verborgene; een flauw
schijnsel omhoogkolkend tot aan
de rand, geschilderd door de eerste
zonnestralen, als een vluchtig portret.
Er begon iets te groeien wat leek op
verbroedering; uitgebannen…
Tussen de lijst van lust en leden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 Ik volg haar
als een schilder het licht
stap haar verlangen af
ben een landmeter van gemis
ik ijk haar ogen tot de mijne
en leg beslag op haar vlees
terwijl ik haar contouren verzegel
als een deurwaarder bezit
dan leg ik me neer
een heloot aan haar voeten
maar een stiekeme dief van haar weelderig lichaam.…
November
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 118 Dat is een scherf zonlicht
te midden de dance macabre
van verroeste bladeren
en vroege avonduren
waarin wij zwijgen
binnen onze contouren
tot onze nachthuid plooit
naar het donker
zoetgevooisd.…
Ode aan de grootste liefde
gedicht
3.0 met 2 stemmen 207 Onverwacht tuimelt zij binnen
zij is de aller schoonste uit schijn
bestaan haar vurigste zinnen
een wervelen met vleugels velijn
die zich om mij heen slaan vol
tederheid oeverloos kwijtraken
zijgend in een liefde die zich dol
gelaafd mij terstond wil verzaken
opzadelen met de ergste pijn
denkbaar omdat zij vroeg of laat
de vlucht opnieuw…
De trein van 20:40
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 147 Nu zijn er nog louter de vage contouren
behorend tot het kille landschap
in de iets lichter dan donkere duisternis.
Klaar met vandaag, klaar voor morgen.
Alles verdwijnt behalve de nacht,
en de sterren houden de wacht.…
Contouren
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 471 Met een penseel teken ik contouren
de vormen van een silhouet,
dans rondjes op het ritme van kleuren
schilder het resultaat in portret.
Zie de beelden voor ogen
verward in een labyrint,
drijven te snel verder
worden veranderd door de wind.
Teken kleine stukjes
ieder een eigen deel,
van een mysterieus gedaante
tot één geheel.…
Contouren,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 340 Wie bij daglicht de
gordijnen van de
wereld sluit en de
kaars zal doven,
beleeft de toekomst
in een droom, een
vermetel gebaar om de
tijd te willen ophouden,
verwijzing naar vroeger
eeuwen, zo de mythe wil
geloven om in elkaars
armen en gedachten te
verstenen als lot, dat
geluk niet zal benijden,
vandaag te beitelen in
contouren…
Hier in haar contouren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 49 zeker wel
Theater, muziek, hapje, drankje, slapen in een tent
Eén groot openluchttheater, afgewisseld met veel vocht
terwijl Local Hero Hessel zijn muziek laat klinken
Danst de vrouw, hier in haar contouren
van echt mooie lijnen
Opwindend daar jij weet
dat haar subliem' schoonheid is verhuld
Onder summiere kleding die
niets verraadt…
contouren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 95 Ik denk dat ik veel
van je weet
toch ken ik slechts
je contouren
je staat met je rug
naar me toe
je bent het
je bent het ook niet
hoe kan ik je
van binnen bezien
mijn beeld kantelt
als ik in de spiegel
mezelf zie…
de gitaar van blauw
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.101 haar adem begaf zich de kamer uit
en traag bewogen de gordijnen
haar contour haar schema schim
ging over asfalt heen het donker in
ik pak de gitaar van blauw
en sprokkel de morgen rood
-------------------------------------------------------
woensdag 16 januari 2002
zonneleen 47 www.abelstaring.tk…
overlevend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 123 toch blijft die donker
winterse waanzin me vreemd
door grijze schaduwen die ’t bestaan
trachten open te breken met
eigenwijze levensdrift
raadsels en geheimen als
zelfzekere waarheid oplichten
lentelicht met zweempjes zomerzicht
midden de contouren
die ikzelf aangeef…
Grijs contrast
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 92 momenten
kleurden stilte
in een grijs contrast
het was niet
jouw geluid dat
van die donkere bas
jij opponeerde
meer in het licht
en muzikaal segment
harmonie
verstrooiend en
door iedereen gekend
geen diepte en
toch even rakend
warmte achterlatend
die vluchtigheid is nu
voorbij jouw contouren
geven niets meer prijs…
In een vaag contour
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 137 ik wist het glas doorzichtig
toch spiegelde het
schaduw in een vaag contour
kon gezicht en vorm
niet onderscheiden
herkenning was er wel van beide
zonder rugzak en bagage
half gekleed in duisternis
stond daar weer mijn donkere ik
heb de ramen snel ontsloten
de weerspiegeling verbroken
en koester mij in zon en licht…
schoonheid
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 423 in het frêle ochtendlicht
contouren van de prille dag
het bespeelt de meibomen
rustig balancerend op de wind
het draait de deuren open
van donker naar licht
waarin mensen ontwaken
in de spiegeling van eigen creatie
de dag trapt af
in wiegende beelden
vloeibaar wuivend
over de schoonheid van het landschap…
Achtergrond
gedicht
3.0 met 62 stemmen 21.535 ----------------------------------------------
'De contouren van het verstrijken' (2008)…
spel der verbeelding
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 277 stilaan wijkt het licht
kleuren vervalen
tegen het venster tekent
jouw silhouet zich af
contouren vervagen
in het onmerkbaar overgaan
van licht naar donker
onzegbaar denken van woorden
die oplossen in de schemering
en mijn gelaat
doch niet mijn tranen toont
in jou zocht ik mijzelf
maar vond slechts ledigheid…
slaap
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 122 er valt een diepe afwezigheid
van licht naar donkere vlekken
op een muur met vage contouren
of is het een plafond
-de zachtheid van een kus
een derde persoon stelt zich aan je voor
al jarenlang dezelfde
of zijn het steeds weer anderen
het is als de tijd van ervoor en erna
van feitenloos relaas, van
droom als venster in ‘n
onbeteugelde…
Schaduwen en rondingen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 88 Je zwaaide
toen ik nader kwam
langs de contouren
van beschaving
in de berusting
van voorgevoelens
als een kleine god
sprak je me toe
nabij de grenzen
van bezinning
door de gevoelens
diep in mijn hart
en ik aarzelde
tussen schaduwen
en rondingen
de ruwe kwast
met donkere verf
in mijn hand
jij was mijn land
mijn schilderij…
ochtendgloren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 985 De aarde rust onder een
deken van mist
en is voor even uitgewist
voorzichtige zonnestralen
spelen een spel en
laat alles zweven
contouren komen
langzaam tot leven
dan ontwaakt de aarde
uit de donkere nacht
als een blad
gedragen door de wind
komt zij tot volle glorie
in al haar pracht
als een nieuwe dag
weer begint…
Identiteit
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 181 ons hart de hamer
en de slag klopt bij eenieder anders
in voorspoed en in tegenslag
haar ritme in onzekere dag
het geluid van haar lied te zingen
laten horen
in het angstvol bonzen van de tijd
bloeiend
bloedend tot het graf
in de jongste dagen
nieuw en sterk
door Gods ondoorgrondelijk werk…
groeiend blauw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 494 in mijn ochtendrijk
ben ik alleen
zo mooi alleen
donker is nog
het gordijn
naar het licht
maar toch
geluiden van mijn kippen
of nabije hond
kleuren de
bevalling van de dag
dit is rust
na slapen
stilte
balanceren
tussen zwart en wit
nog niets moet
zo luister ik
nog in mijzelve
zie langzaam
de contouren
van de geboorte…
PAASMORGEN
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.168 Hij was het graf al uitgegaan
Vóór ik Zijn dood bezoeken kon.
Een zwarte leegte in de zon
Gaapt de spelonk mij aan.
O wát ik hoopte in mijn verdriet,
Hij kwam mijn ongeduld nog vóór.
Maar, Die ik door de dood verloor
Vind ik ook levend niet.
De olijven met de lichte wind
Verzilvren in de zonneschijn,
Waar 't hart niets dan zijn oude pijn…
TERUG
poëzie
2.0 met 3 stemmen 2.129 Het was al avond, toen hij 't huis genaakte,
Een lauwe geur van vee dreef uit de stal,
En heerste over 't parfum van zijn verval;
En was de essence van wat hij verzaakte,
Dit: wat het leven klaar en helder maakte,
De grote knuisten van zijn vader, al
Moeders gedrentel, en het driest geschal
Van lach en grap, als 't volk de arbeid…
Erkenning
poëzie
2.0 met 15 stemmen 1.699 Er is geen leed, er zijn geen tranen meer.
't Is al door Uwe liefdebrand verslonden..
De dood is als een schaûw voor u verzwonden.
Wij zien slechts licht, wij zien alleen de Heer!…
DE ZONDARES
poëzie
3.0 met 4 stemmen 616 O Heer, ik ken die zaalge zondares;
Het was mijn ziel, die wenend voor U bukte,
Die met haar liefde Uw minnend hart verrukte,
De nardus gietend uit albasten fles.
Ze ontwond in drift de slingerende tres
Der haren die haar teedre schouders smukte.
Slavin, die kussen op Uw voeten drukte,
Was ze aller zondaars zoete meesteres.
Nooit in haar…
TE VROEG BLOEIENDE PERZIK
poëzie
4.0 met 2 stemmen 603 Het voorjaar kwam zó vroeg
Met zon en luwe winden,
Dat ik in een verblinde
Verrukking bloemen droeg.
Ik kon de vaste tijd,
Door U besteld, niet wachten.
't Hunkren van mijn gedachten
Werd teedre werklijkheid.
0, de eerste morgen, dat
Mijn bloei zich openbaarde,
In de verdorde gaarde,
Hebt Gij mij liefgehad.
Toen, voor…