Alle inzendingen over doorns

Zo rood als een roos, Maar ook zo broos, Met tere bladeren, En stekelige doornen, Zo ben jij. Als jij zonder God, Door het leven gaat!…

o wat zijn de rozen mooi het lijkt wel kunst uit het museum de doornen zijn vanonder afgeschraapt want de conservator krijgt ze voor zijn jubileum…

Wakker worden, in dode lakens, Rozen zonder doornen, kreukelvorm vrouwmens Je bent als pijn, vervlogen over zee, Zonder me te wekken, ging ik met je mee…

als rozenblaadjes dansen op je adem halen doornen vingers open pluk haar niet koester haar gedachte of bloed dood gewoon uit liefde…

God heeft u lief en schoon gemaakt, Als een van zijn verkoornen; Slechts als men zeekre puntjes raakt, Dan voelt men, roosje, uw doornen. ---------------------------------- uit: Leekedichtjes (1860)…

Bitterheid verzwelgt de doorn in zijn oog.…

Dit is mijn mooiste pose: die van liefde's acrobaat, zwevend schijnbaar moeiteloos, maar met krampende tenen boven een bed van rozen en doornen. Ik zal je nu beschrijven: kijk, ik teken rozen op je huid en jij doornen op de mijne. Goed, ik ben een acrobaat. Is er een mooiere pose?…

Dus pluk een roos en neem er dan ook maar de doornen bij. De distel heeft geen hinder, ieder gaat hem uit de weg. Hij kan bloeien zo hij wil en hij geniet, samen met zijn mooie vlinder.…

het goede pad te kiezen attendeerde je, je voorsprak iets waar niets loos zo liep ik gekweld tegen Flora aan op goed geluk visionaire roos mij een doorn in het oog…

Ik was in mijn hoofken om kruid gegaan, Ik en vand er niet dan distel ende doorn staan. De hermandad zei niettemin: ‘Hier staat alleen maar hennep in!’ --------------------------- - naar zuster Bertken…

De doornen had je er eerst afgesneden. Die werden knetterend verbrand, in een laaiend vuur Waarom wij... vrolijk dansten.…

zij draait oog in oog met de stilte schreit namen waardoor doornen uit het zwijgen vallen een bloemblad blijft liggen verderaf er is geen wederkeer ongeschonden…

Wanend in duister woud struikelend, Door doornen gestoken Zout van tranen Ga ik door richting uitweg Wetend dat het pad nog lang is Om jou te vergeten…

Het is blijkbaar een doorn in Dijkstals oog Dat iemand die een hoge ambtenaar is Meer krijgt dan een minister qua salaris En dus moet het ministersloon omhoog. Al zou ik zelf, wanneer men mij zou vragen, Het loon van zulk een ambtenaar verlagen.…

Dit is mijn klaagmuur hier zijn dichtgemetselde gebeden, dichtgeroeste brieven vol waterdichte woorden en handen, bloeiend richting hemel maar het zijn doornen die schrijven en wie weet wat nog komt uit een dichtgeslagen voorhoofd.…

Prachtig maar met doornen als je niet oppast dan wordt je liefde ook meteen je dood dan spatten de bloeddruppels op de grond en maken de witte vloer in één keer rood.…

Verborgen in naakt streelt sensueel de doorn het levendig rood. Mooi de vrouwelijke bloem aan 't menselijk oog ontbloot! Opname: fotografie Dawe, www.dawe.be…

Langs Griekse beelden torst een oude vrijster Achter mooi groene blouse haar dubb'le toren: De Zeuskop kan maar matig haar bekoren, De Mouzageet bewondert ze ook niet bijster; Tot, plots, ze een roep, zoetlijk als van een lijster, Van tussen 't groene heuvelpaar doet horen, De jongen ziend met in zijn voet de doren: 'Zo'n snoes! - Het wurm…

ik sta in het vuur dat door God is ontstoken vandaag is 'n heel nieuwe tijd aangebroken mijn doorns en distels verbranden als gras van de duisternis in mij rest enkel wat as nu wetteloosheid de geest heeft gegeven ontvang ik de vonk van goddelijk leven vurige liefde ontvlamt in mijn hart gehuld in genade begint mijn nieuwe start…

gelokt door de geur nam zij het pad der rozen raakte pas verstrikt toen het pad steeds smaller werd wat resteerde was haar geur (tanka)…

romans deze kant kleeft aan jouw liefde maar hield mijn oever onbereikbaar voor jouw aalmoezen Mijn hand op je schouder rust als een laatste gebed om de schreeuw te verdoezelen in een stilte die geen oren heeft Resten nog de wegstervende voetstappen op het gekozen pad der eenzaamheid Ik doe geen oog dicht deze nacht waarin rozen doornen…

Dan een man daar die zijn dwaasheid snel erkent en, met het portier nog open, naar zijn zwaktes wijst als schuldigen van het doolhof waarin roos met doornen prikt. Bloed op het tapijt.…

De doornen van het leven aan een korte steel of langere wie kent ze niet!…

uw doornen hebben mij diep geraakt en rozen heb ik voor u uitgestrooid ik ben u gevolgd in woord en daad en mijn hart met uw liefde getooid al moest ik van uw doornen dragen kreeg ik wonden die niet te helen zijn het gevoel dat u mij alleen had gelaten in stikkend verdriet en eenzame pijn toch blijft mijn leven een verwachten op uw liefde…

nog nachten en ver vooruit zie ik geen ommekeer gebed kan het verdriet verzachten al zit ik het liefst in een stil geween nog bind ik mij aan herinneringen die moeizaam zwerven door mijn hart van mooie dagen die te vlug vergingen en nu lange uren vullen vol van smart de pijn die niet wil verzwinden schrijf ik in droeve verzen neer de doornen…

Doorn van rozenstruik aureool van eeuwen strijd hoop in druppels bloed. Het ‘zelf’ zonder vorm, de dood niet te verzwijgen, dat is pas beleven. Moeizaam duwde ik de levensstenen omhoog, toen stond de weg in bloei.…

voor het venster staat een cactusplant met doorns heel hard en scherp zij staken door mijn vel heel diep naar binnen ik riep nog haal die plant daar bij dat raam vandaan wachtend tot sint juttemis…

Waar Kamerlid Van Doorn eerst tegen was, Daar heeft hij zich daarna bij aangesloten, Hij wil als moslim zijn partij vergroten, En geeft het ‘immorele’ tegengas. Kijk niet vreemd op als hij straks wéér wat leert, En zich tóch tot de piemeltaart bekeert.…

Geniet van elke dag Elke dag heeft een lach Pluk elke bloem Aan de dag die je ziet ...en geniet...laat de doornen staan Geniet van elke dag Zelfs als je huilt Tot je bijna in je tranen stikt Geniet en wees niet bang Deel je angsten met mij Ik wil je helpen, Je de warmte bieden die je nodig hebt En we zullen bloemen plukken De doornen…

niet gegeven, De droom is persoonlijk, obstakels op de weg Hij kiest voor de weg door het duister De doorns prikken, de takken krassen Het lichaam lijdt, de geest verhardt De strijd is zwaar, het einddoel mooi Het pad vrij maken voor de volgeling De massa volgt hem zijn droom in…