Alle inzendingen over doorschijnend

De zielen van de paardebloemen rond, doorschijnend. Nog staan witte tekens in de lucht en raakt puur blauw het laagste dak! Duizend stemmen stralen door je heen. Soms heb je na een dagje stad vanzelf een schram, bijvoorbeeld op een arm. ------------------------------------------- uit: 'Geluksinstructies', 2005.…

- Arizona, vroeger Indiaans gebied - uit de regenrots komen woorden in een zinderende taal vragen om het waterdruppen vragen om de wind die vocht waait vragen om de koele handen van de hemel naar de aarde vragen om het lied van beken vragen dat de rots weer zwart van kleur wordt zwart en nat en haast doorschijnend als een spiegel…

blaast de wind zijn misthoorn sluit dan de luiken en wees gewaar dat er wraak door fuiken raast witte wieven die bedreven zullen lonken met hun rokken van doorschijnend filigrein laverend tussen stam en takken leggen zij hun wil op aan de wind die stilvalt voor hun klaagzang en de dood in ‘t water vindt wee de zee, met het pekelschuim…

Ik zag je in het grote ledikant Een teer schijnsel kroop voorzichtig binnen Gezonden licht van hemels tinne Halverwege de kamer gestrand In de fronsen van het beddengoed Zocht ik naarstig jouw gezicht Je scheen zo bleek en ook zo licht Doorschijnend haast, voorbij de gloed Dan plotser nog, het dagen van de zon Zeilen schaduwen door dromen…

nacht haast koel observerend het geheel aan de voet van de spontaan omgedoopte tot slaapplaats verheven gevelpartijen Voelde een brok in de keel opkomen bij de gedachten dat door hem alleen het sterven in golven was aankomen stromen De geesten dromen bijzondere momenten totdat de dag met in zijn kielzog zijn vriend de zon schrijnend doorschijnend…

ik trof je laatst nee jij trof mij zo teneer geschreven schoolschrift bijna vaag las ik je door zoals je hoort klinkt bijna rijm op mijn gehoor beluister ik of hoorde ik de liefde goed ja vers toen jong nog ik je aansneed schaafje laagje plakje doorschijnend fris ik zong maar nu ja vers zo oud in taal dat ik je las als…

een brute vijand had zijn klauwen in haar meisjeslijf gezet doorschijnend lag ze in het bed haar handen tot een vraag gevouwen "Waarom ik?"…

als je handen sierlijke lussen beschrijven zie ik je kleurrijke gedachten boven komen drijven waar de waterspiegel nog vriendelijk rimpelt begint de eerste confrontatie met de werkelijkheid zacht drijven golfjes in hun olie verpakte doorschijnende verblijven kleurend tegen oplopend zand jij hebt de gedachten niet bezworen…

natuurlijk wil hij niet meer zien hoe zijn zachte huid verrimpelt en plooien trekt over zijn lijf de spiegel toont meedogenloos donkere wallen onder zijn ogen de scheurtjes langs zijn wangen de blauwgeaderde delta stroomt binnenzijds langs beide de polsen, vertakt in doorschijnend melkwit zijn donkere krullen vergrijzen de roze huid…

Nog een paar minuten slechts Zijn stem klonk hees Zij kon niet meer dan knikken Hun houding schuw en angstig Hoe kon zoiets hun leven vullen Dagen geteld en wisselend van kleur Dankzij doorschijnende schaduwen Gestalten werden kleiner Overlopend van welwillendheid Troebel vuil water In stinkende tonnen Daar werd hij woedend van Het werd…

Als seizoenen vernauwen tot een trechter met kille duisternis moeten wij nog hechter slapen gaan en het licht laten schijnen over dromen die ons benauwen, zelf zijn we de armen die ons weren tegen gestapeld grauw en tegen de ondeelbare wereld die buiten ligt te wachten en getekend in de nerven van doorschijnende gedachten.…

Bloot, slechts omsluierd in doorschijnend kleed sluit ze de gordijnen en verdwijnt glijdend onder het satijnen avondkleed. Het bed wordt dan gedeeld door 2 paar tranen samen. Zij maakt plaats door ruimte en tijd in 't onbeschrijfelijk geluk, de kamer doof voor't straatlawaai..…

Laat hun licht mij doorschijnen opdat ik weer in leven en liefde geloof. Witte tulpen Fris gewassen in de laatste sneeuw En nog door het oude zomervuur gewekt. Zo maagdelijk rein en onbevlekt Hebben zij een ware herrijzenis in mij verwekt!…

Doorschijnend helder zoekend licht breekt door een donkergrijze wolkenlucht en raakt de ondoorgrondelijk diepe zee een levend aquarel rijkt naar de horizon Witte driehoekjes als willekeurig verspreidde vlekjes bewegen wiegend over het water koersen naar de oneindige einder en verdwijnen langzaam uit het zicht Een stevige bries verjaagt…

Donzigzachte zalmkleur doorschijnend als water is de lucht en weer roze, helder de hemel de dag was goed zingen geluiden, sterven weg in zoemende snelweg veraf die onrust in mij waarheen met beperking alsof de adem diepte mist ontevreden, geen aandacht zorgbehoevende lotgenoten, verlangen dat bijt in je hart wie doet wat te weinig mensen…

Reddingsboeien werden woorden, inhoudsloos doorschijnend, en haar spraak verdampte vruchteloos in nietigheid. De afstand nam toe in ongrijpbare verten en onderhuids snelden emoties op en neer dwars door het wederzijdse onneembare heen. Zal uit het afscheiden een andere werkelijkheid geboren worden? (2005)…

Druppels doorschijnen een bleke maan. Het is even eeuwen ouder doch schimmen komen en gaan.…

bloot kennen wij niet daar vallen onze ogen niet op is meer een entourage voor de aankomende top wij accentueren juist de zaken die mensen zich pas veel later realiseren in een luchtig herinneren kantjes roesjes en het half doorschijnend weglatend in het kleine en toch heel opzienbarend zijn waar het mat wit van de fragiele…

Mijn hart is overvol In mijn hoofd een storm van gedachten en emoties die ik nog niet ordenen kan Jij, jouw liefde een geschenk van de sterren Ademloos luister ik naar je lieve woordjes Warm geluk Je ogen soms donkerblauw in hartstocht Dan weer doorschijnend porcelein vol tederheid Tijd bestaat alleen als we niet bij elkaar…

In november is het licht zo ijl, zo dun als de doorschijnende huid van een stervende berk, hij wil z’n blad en zaden niet langer vasthouden, zijn hand opent zich tot in de kern van het verteerde hart om die los te laten, skelet in een decor van de opkomende maan, die draait om zijn eigen wil en as in de groeven van de herinneringen…

van de zon gezien kleuren van bladeren genoten heb ik deze dag ik heb wind gehoord in kleurig blad en zag ze van de takken dwarrelen tussen dor hout als vlinders zwieren bedekken grond en mossig pad genoten heb ik deze dag als lichtend schouwspel daalde de zon tussen de zich ontkledende bomen en ik dacht aan haar in schone tijd achter doorschijnende…

zonlicht glimt op je glazen wang breekbaar zacht in doorschijnend wit je lippen gesmolten en stil wezenloze, starende ogen die voor het laatst bewogen je leeft nog wel, maar ook weer niet ik denk aan vroeger en zie je niet ik zie het leven in je ogen die mij uit liefde bedrogen in je roep om creatief vertier je hartstocht kuste het…

wit doorschijnend, klinkt helder fijn verbrijzeld je bittere lach ... poreus...en smakeloos van klei de voornaamste ziel, ik voel wat ik wil zo onaantastbaar vervaardigt, de exclusieve waardigheid gebleven, gebrand en toch verheven..…

Je lichaam glanst Een rivier veilig ingebed tussen de oevers van bossages grassige vlaktes Stroom naar de zee van je wezen verborgen nog deels Toont een zwakke rimpeling aan de adelaar tuurt met zijn scherpe ogen ondanks ontwaart in de diepte van je ziel Je gezicht een ontluikende druivenbloem in de vroege zomer Pluizige doorschijnende…

fontijn van zalf op mijn hardnekkige wonden de rode draad gevonden heel paard half weke dagen bleek en doorschijnend wit en schrijnend knorrende magen waar bevindt zich de lans? om eens fris uit te halen naar de banalen waarom is er eigenlijk geen schijn van kans?…

diffuus licht besprenkelt dit panorama en verspreidt de geur van onvergankelijk goud welke sierlijk met knoppen lijkt verweven: kunst is daardoor nimmer oud sober gekroond met strekkende sepalen draagt dit doorschijnend glas de ademende melancholie van een veranderlijke aarde zo kan het telkens weer van tedere dromen verhalen…

Doorschijnend wordt de kruin en wind doorspeelt zijn takken alsof die heel de kleurenpracht voorgoed wil uit gaan vlakken. Hoe lang staan nu op afstand weer de dragers die elkaar omarmden. De vuren die ons hart verwarmden met zonnegloed, zij zijn niet meer. Is alles broos en zonder vastheid, is weemoed d'enige kleur die blijft?…

Ontharding door verzachting, ontwikkeling en doorschijning. De vinding van de kluts. In pracht en praal gehuld zullen de verhevenen hun innerlijk licht geven aan hen die open staan. Doordringbaarheid van de Winterse nagalmen.…

Langs het doorschijnende oranje omlijnt het fijn geprikte zwart de driehoeken, zes grote en zes kleine in gouden letters staat door juf in ’t hart geschreven de meegegeven boodschap Ere zij God!…

deinend doek van lust, opwelling bevestigd elke verbeelding wat het duister tart vanuit de perfecte composities die ik zoek, uit meerdere creaties van de muzen die mij bezochten het stuurt een onzekere hand, kleuren van mijn fantasieën in een maskerade op de loop, beland in elk vertekend beeld transparantie, doorkijk van doorschijnende…