3840 resultaten.
De eenzame schoonheid
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.033 Te zwaar is de Schoonheid alleen te dragen!
Volk waar zijt gij -?
0, helpt mij de trage hemelen schragen.
Draagt ze met mij!
Laag hangen de wolken over de gronden -
Varen voorbij!
Houde' u de donkere steden gebonden
In hun galei?
Dof dreunt de zee onder de eenzame luchten
Aan Hollands zij!…
Handwerkman
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 375 Stapel opnieuw met mij die stenen
de ondersten bovenal
en kijk hoe ik blijf graven, pa
zolang er aarde is in mij;
draag me als ik val.…
Openbaar
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 1.010 Niet alleen duister wil ik lichten
maar vederlicht jou dragen
door warme dagen die
licht uitstralen van jou
naar waar de bron vandaan komt
die jouw warmte omhelsde.…
Onrustig is ons hart...
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 360 Maar er is Een die ons wil dragen altijd voort;
onrustig is ons hart, maar er is ook Gods Woord.
Op het feest van Augustinus, van wie die aanvangszin heel bekend is.…
O, blijf niet aan me denken
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.944 Ik kan 't niet langer dragen.…
Stille wijsheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 178 Verstild hoofd,
zo stil, ondanks ik
altijd wat denk te
horen, stomme
geluiden kwetsen
dovemans oren en
de witte vlekken
van mijn geestesoog,
berusting is wat ik zoek,
verlamd en overmand,
doe ik de dingen die om
een antwoord vragen,
die komen niet, stille
wijsheid laat zich in
een illusie dragen.…
Zo
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 393 Als een vette vogel
op een dunne tak
Schreeuwerig, niet waardig
zoals verdriet dat soms kan
zijn -stil sereen en draaglijk
Zo weegt het…
Onverwerkte liefde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 156 Soms zie ik jouw doodsgezicht
in een spiegel vol verwijten
herneem ik de intense stilte
in een ademloos gevoelig hart
voel ik de tijd
die ons alleen laat
in onbeantwoord vragen
ben ik jouw ziel in dood
zijn blijven dragen.…
Zorgen.
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 386 Ieder huis heeft
zo zijn kruis te dragen
in het leven.
Proberen niet te klagen.
Maar bidden dat
God de kracht mag geven.…
Jouw kus draag ik op mijn lippen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 213 zich voor
waar mooie ogen kruisen
waar hemelbogen welven
naar zichzelf en naar elkaar
We waden stevig door
in de spiegel der gedachten
de hemel kan wel wachten
als menselijk metafoor
Jouw handen dansen sierlijk
de ruches rond mijn hals
en waar wij liefde zingen
droomrijk en geriefelijk
zal ik jouw adem flanken
jouw kus op lippen dragen…
Troosten
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 204 Een groot verdriet te moeten dragen
Waarom moet dit mij treffen?
Mensen kunnen dit niet beseffen
Stellen vaak wel allerlei vragen.
Troosten brengt je in verlegenheid
Je weet niet wat de ander voelt
En wat er precies wordt bedoeld
Het is een moeilijke aangelegenheid.…
Spijt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 343 Het woord dat je blijvend mee moet dragen.…
Waarom zo veel lijden
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 294 Er is vaak veel leed in ons leven te dragen
Vreselijke dingen die ons persoonlijk raken
De dood van een geliefde moeten meemaken
Dit roept op tot heel veel “waarom” vragen.
Zoals: Waarom moet dit ons toch treffen?…
Gods leiding
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 132 Het is goed om naar Gods leiding te vragen
En ons in vertrouwen aan Hem te geven
Zijn leiding hebben we nodig in dit leven
Hij wil steeds onze moeiten en lasten dragen.…
Op handen dragen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 252 Door deze mens zo welbewust beslist
zal men ook mij op handen dragen
want na de dood ben ik zijn kist.…
Ik zit in de kilte
gedicht
4.0 met 8 stemmen 3.521 Altijd zal ik je dragen.
---------------------------------------------------
uit: 'De buigzaamheid van steen', 2005.…
Niet klagen, maar...
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 88 “Niet klagen maar dragen” wordt er gezegd
Nergens een lichtpunt, alleen maar zorgen
Dat gaat maar door, iedere nieuwe morgen
Misschien zijn al die klachten wel terecht.
Klagen is van alle plaatsen en tijden
Je wilt er graag met iemand over praten
En voelt je dan niet zo eenzaam en verlaten
Maar toch probeer je klachten te vermijden.…
Zijn handen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 107 Het zijn de handen van de Heer
Die ons door het leven dragen
Met alle moeilijkheden en vragen.
Het zijnde handen van de Heer
Die ons de juiste wegen wijzen
Zodat we nooit verkeerd reizen.
Het zijn de handen van de Heer
Die uitnodigen om tot Hem te gaan
Hij zal ons in Zijn liefde gadeslaan…
Draag me zacht...
poëzie
2.0 met 20 stemmen 2.202 Draag me zacht, gelijk een blanke
Lampenvlam in woel'ge lucht,
Eer dees kostbaar-laatste spranke
Leven dove met een zucht.
Draag me zacht: hoe daalt zo dicht en
Hel de hemel over mij....
Ben ik reeds de sterrenlichte
Poort der eeuwigheid nabij....…
Wat we in ons dragen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 71 stroomgebied
waarin we afdreven, de oorsprong
herkennen we niet uit angst uit
een onbekende bron te drinken,
bij nacht of ontij,
elke teug vergroot de dorst wat
iedereen heimelijk in zich bij
zich draagt zelfs ongevraagd
bij nacht en ontij,
raakt alles aan wat wordt getorst
het maakt zwaar en tevens vrij
die twijfel moeten we dragen…
ik draag je mee
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.553 Jij, jij bent mijn merk
en ik zweer bij jou
Jij, jij bent mijn merk
en ik koop alles van jou
Ik wil alleen met jou
gezien worden op straat
Ik wil lopen met jou
omdat jij me zo goed staat
Ik wil jouw trui om mij
dus lief, omhels me nu
Ik wil je geur op mij
dus lief, kus me nu…
Ik draag stenen.....
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 535 Ik draag stenen
als last op m'n
rug, waar werkelijk
zorgen zijn
Ik wilde ze eens
verpulveren, vernietigen
maar ze bleken te hard
Ik kon ze niet kwijt
vond enkel meer
op m'n pad en dacht dat
ik ook die moest pakken
Ik verzamel stenen
maar op een dag
worden ze te zwaar…
Draag mij in tederheid
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 737 Draag mij in tederheid,
adem mij open,
bevrijd mij.
Stuw mij voort,
leer mij los te laten,
voer mij naar binnen.
Zend mij,
raak mij,
ontvlam mij.
Ontwapen mij,
til mij op,
leid me verder.
Heilige,
Geest,
Liefde.…
ik draag jou
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.656 ik draag jou
tot aan de kale rotsrand
een gapend gat
beheerst ons zicht
zeer nabij, naar omlaag
een steile wand
verder weg toont de hemel
zijn immens gewicht;
een oneindig uitdijend gewelf
dat mijn bestaan verengt,
ongrijpbaar voor mij als mens
mijn gedachten worden
allengs, als gedwongen,
naar binnen gericht
op zoek naar…
Ik draag het naakt
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.076 de tijd gedwaald - al was jouw
lichaam het boek dat ik mocht lezen –
toch kwam ik aan en overgrensde
illusies en bakens die slechts
fonteinen aan de horizon waren
Onze polder met haar vele nissen
waar gedachten struinden tussen eb en vloed
maar geen getijde nog [mijn liefste] zal
ik kanoën op de golven van verlangens
Want al wat ik heb draag…
Niet op handen dragen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 758 Ik draag je niet op handen
want die fout maak ik niet nogmaals
liefde is het elkaar respecteren
zonder vooroordeel of bezwaar.
Ik draag je niet op handen
maar ben wel weg van je
dat laat ik je wel merken
maar zeg het niet zo vaak.…
De kunst van het dragen
gedicht
2.0 met 12 stemmen 4.170 Dat het de kunst is
goed te dragen, een ritme te vinden samen balans
te bewaren zagen we daar; het moet een soort
wiegen zijn dat de angst voor het laatste
verdrijft. in beweging blijven
desnoods pas op de plaats.…
Zorg dragen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 467 hoe zou je
rustig kunnen slapen
waar je moet waken
over tere kindervoetjes
die nog willen dansen
tussen dauwglansen
in een rougemorgen
zonder twist
zonder zorgen
- niets lijkt hetzelfde
toch keert alles terug
zoals in vervlogen jaren -
er blijft het verte staren
de zoektocht
in een onrustige nacht
waarin je aan
het kindje…
dat draag ik altijd mee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 868 soms verlang ik naar Moeders
aardappelpannenkoeken
naar Vaders grote hand
de mijne in de zijne
als we zaterdags
op de Vismarkt liepen
mijn kindertijd mis ik soms
liefde die vanzelfsprekend
scheen.
Moeders omhelzing, onze
reizen als gezin
we leken wel zigeuners
altijd op pad
hecht en warm een clan
ik hou van het leven en heb…
water dragen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 70 in haar omheinde
universum
draagt ze het water
naar de zee
rijgt ze
de dagen aaneen
verliest ze de tijd
uit het oog
uit haar bewolkte hart
verdrijft ze alle
wankele waarheden
neemt ze de huilende zee
in haar armen
weeft ze de rafelige randen
van vergeten dromen
tot een geheel
in vergeten dromen
dwaalt ze rond
de stoffige gaten…