Alle inzendingen over dralen

Een uur wordt een etmaal, dagen een week Gezamenlijk vliegen wij door onze tijd Tellen af naar hoogtepunt dat ons verblijdt Moment suprême voor eeuwig, zoals 't leek Wij vieren leven op bergen, door dalen Bedrijven de liefde, zonder te dralen…

Heb het geuzenlied gehoord in mistig ochtend dralen kwam met geluid van zee wierp een schaduw over daken verbloemde duistere zaken versnelde op weg naar de haven van een onbewoond eiland ijl gekrijs uit zilte lucht het geuzenlied gehoord kwam zonder woorden.…

al wat ik in jou niet meer ben speelt onbegrepen verder in mijn dromen ik draal iedere dag in het herinneringslicht terwijl jij de koude wind verzamelt en de gaten in het raam zelfs het weer vlucht voor de vragen nog open in vreemde pijn er blijft niets meer over in de vertespiegel of van de toekomst morgen nabij…

Waar de schijnbare oneindigheid lijkt te gaan falen Sprenkelt vaag het barre licht door flarden Flarden zwarte vegen deelbaar in de diepste dwaling Filter om de geest te klaren van de zware Leidt het licht hetgeen wil dralen Of vindt men rust in duisternis…

de vleugels van mijn kasteel zijn lamgeslagen torens trillen dralen in ten ondergaan fundamenten breken gewelven zien voor het eerst de maan stilte krijst uit restanten leven dat geketend aan de muren staat de aarde barst verzwelgt het spiegelbeeld deze droom is nooit geheeld…

laat mij de zee naar jou schrijven op de zilvermeeuwenvleugels in treffende verhalen ik zal niet dralen maar duinbosjes schetsen met bloemen, bessen kleurend als nooit tevoren o, wil je mijn woorden horen.. omvat de letters uit mijn pen het bewijs van liefde een schepping van licht voor jou, voor jou is mijn gedicht…

Droomloos slapen Verloren in een bodemloze zandloper Slapende dromen Vergeten in een allesoverheersende doodskreet Bang worden van de angst Vertwijfeld verdragen Angstig om een eeuwige nacht Donker dralen Versmelten met een veilige plek Onbegrijpelijk lijden…

God, bewaar mij in uw lijden, in het zijden lentelicht van mijn zware dralen: ik wil mij aan u wijden in de nacht, in uw recieten.…

wachten terwijl je op de stoep van een kasteel staat te dralen langzaam verdraait de bel een geluid uit de gang harde stappen behang gaat aan de kant wasgoed leeft op de kasteelheer in aantocht lawaai...…

Omring mij Als de armen Van mijn liefste Wanneer ik moe de slaap niet vatten wil En even als een kind nog dralen wil Welwetend over dromen, over rust Kom, voer mij met de streling van je stromen Naar verten, diepten, vaart en drijvend dromen Ik geef me over met mijn hele huid En stap daarna voldaan Het zwembad Uit…

zorgvuldig heringepakte herinneringen dralen door gangen die lang onbelicht bleven op 't randje van vergetelheid toch zijn de beelden zo weer daar als herlezen woorden zachtjes aan terugvoeren naar toen een duidelijk omlijnd beeld was er niet bleken scherven onlijmbaar, verstorven boeken wachten stoffig op de komende reis…

Die Willem Aantjes doet weer van zich spreken Kom CDA we zijn niet langer gek Dus Wilders hou toch eens je grote bek Zo’n uitspraak voelt toch als een warme deken Kom strijders...nu is ‘t uit en niet meer dralen Oh...‘k moet de boel niet door elkaar gaan halen…

zag dromen in je ogen komen toen de motoriek je langzaam verliet onhandige gebaren naar verten staren in niet weten wie en wat je kiest onrustige stappen die jouw onzekerheid bevatten in goed bedoelen om je toch thuis te voelen dralen en geen plaats kunnen bepalen zoeken naar je huis in het dagelijks verdwalen…

In vroege lente zonnestralen, de stad nog vele dromen te gaan, vertraagt mijn pas tot genoeglijk dralen tot iets euforisch mij stil doet staan Starend naar het veld van groen, geklemd tussen straat en waterplas, inhaleer ik diep van dit seizoen de frisse geur van vers gemaaid gras.…

De tijd dringt wel, want door het toenemend gevoel bekort, Niet langer nog te dralen, Het voedsel neder te laten dalen, Het is mijn maag die knort.…

Ik moet denken: ‘ik kan meer’, mijn zelfbeeld moet zonder dralen voortaan het ‘kunnen’ uit gaan stralen… dan voel ik: kijk, ik ken me weer!…

als je mij op de man af zou vragen wat mij het meest bevreest beken ik zonder dralen de snelheid van het leven de jaren die worden voortgedreven met de speed van de bolide van Max Verstappen de bandenwissel als een onontkoombare pas op de plaats die je eigenlijk wordt verweten zo jaagt tijd van leven je gehaast vooruit naar een finish…

nazomer alles plast verwaaide terrassen groene tafelpoten stuifzand op hopen golfbrekers palen meeuwen hangen in winden mensen dralen wel of niet afdalen aan het strand buldert de zee bij strandpaal zeven-honderd-zeven kwam er het besef van zijn geloof de aarde was niet rond maar plat hij kon er van af kukelen…

Ik zoek bij jou een dralen in de liefde. Ik hoor je doof verlangen stille lust. Ik ruik je wilde geuren zoele lucht Ik voel je koesterkussen huid aan huid. Ik zie je blind beminnen blozend bloed. Ik proef je vuur smaken rauwe tongen. Ik vind bij jou een stralen in de liefde…

in het landschap dralen schapen tussen bloemen in de wasem van weiden alsof ze zich neerleggen bij de éénvoud van onze poëzie, en men kan zich zelfs vergissen van eeuwigheid in woorden van ééntonige lettergrepen terwijl we onder de bomen onze overwegingen schrijven leg ik je vast ,plaatsen we de dingen als deze woorden in de vorm van…

Ze antwoordt Jeroen zonder dralen: 'Dus harteloos ben je. Da's balen: je hebt 't te kwaad! Daarom geef ik je raad: kom bij mij om je hart op te halen.…

Dromen komen soms tot leven Hier en daar dralen ze om ons heen Ze lijken te glinsteren en vervullen harten met hoop Hier ben jij geland Gehuld in liefde en warmte leef je om ons heen Je oude hart klopt gestadig Je woorden zijn sterk, je gedachten jong Verlaat nu niet dit pad dat hoop ons gaf Waak ons niet uit deze droom…

Gevangen in de ronde cirkel Ben ik als vierhoek vals misplaatst Bemerk ik alles op het laatst Krijg ik aan de ronding hekel Doch draaierig van het verdwalen Zoek ik door naar mijn ontsnapping Verliezend in de overlapping Van de tijd die mij laat dralen Zolang ik niet vergeet te hopen Zal ik wachten, zoeken, leven Nimmer een hoek van mijn…

zo eenvoudig als het kan in dit grote mensenland schijnt de zon voor jan en alleman ook de regen als een douche voor een ieder die het wil schoon te zijn van al dat dralen gratis en voor niets vliegen voor jou de vogels in al hun kracht over alle grenzen kon je maar aanvaarden alles is open gestorven om te leven het is volbracht…

je schaduwen vervagen door het heldere licht dat anderen aandragen je lieve lach krijgt zonder zorg en pijn weer warmte en kracht ogen lichten op en stralen als de mams uit vroeger dagen in aanpakken zonder dralen jij bent meer dan herinnering leeft weer op tussen ons in samen verder gaan in een nieuw bestaan…

vraagt ze ik kan mijn kont niet keren maar zie haar witte tanden ik kom je zo wel halen lacht ze ik blijf wat doelloos dralen en heb mijn hoofd vol lente … ik heb totaal geen klachten weet ze maar ziet mij steeds hier wachten … de doktersassistente…

Het pad was geëffend samen dobberen is zo zalig zottig meer dan gedachten alleen, niet langer dralen, maar blij zijn samen! onbenulligheden zonder bedenkingen in de sloot lozen van vandaag.. nochtans drukt morgen nog wat zwaar wat zoveel betekent.. uitkijken voor gevaar!…

Zal ik rusten gaan in nooit of blijf ik dralen in ooit?…

Ik zeg het zonder dralen: die kustattractie noemt men 'wandelpier'. ---------------------------------- uit: 'Grabbelton', 2001.…

en als van parelmoer het licht onafwendbaar in knoppen ik kan niet langer meer dralen het blijde zal weer verhalen zo hemels en zo aards er is geen duisternis meer waaraan ik moet weerstaan, geen ruw gescheiden maannacht waarin ieder vers eindigt met een optocht van ondoorzichtig cellofaan ik sterf niet meer om de wonden van wind die,…