Alle inzendingen over dronken

zelf voor het vogeltje te kunnen gaan al dacht-ie zelf leep te blitsen terug van mokkels gaaf jennen bleek mijn plek bezet ik moest verkassen zat een staartmeesje daar dom te krassen aan pixels nog te herkennen brutaal klonk si si si sirrrrr churrup piepte tsie err opstaan plaatsje vergaan meteen na mijn verzoek beleefd te gaan het dronk…

Eens, op hun tocht vanuit het Oosten, kwamen de mensen bij de kust en dronken, als om zich te troosten, de ogen zich vol aan ruimte en rust.https://www.nederlands.nl/ Over het golvende gewemel ontwaarden zij de einder, strak en vast onder de klare hemel als onder een metalen dak.…

Daar reist de Circe op, wijl in haar oog een vonk der helle gloeit en, in een spotlach, 't glas geheven, roept zij, met hese stem: 'Der Liefde deze dronk!' -------------------------------------------------------- Circe - tovenares die de tochtgenoten van Odysseus betoverde / verleidster nimb' = nimbus - wolk; stralenkrans…

en ziel konden delen in de enige gedachte, die je had mijn naam op een sneeuwwit kleed Zo verliefd dat je me overal zocht jezelf vele keren verloor en dwaalde me niet kon vinden Je begon te schreeuwen tot de echo bij je terugkwam jij mijn stem daarin hoorde Zelfs tegen rotsen, bomen begon te praten, mij proefde in het water dat je dronk…

De vermoeide haringman sluit zijn kraam een dronken vent, wankelend heen en terug zoekt vergeefse steun voor zijn slappe benen Een oude fiets hangt troosteloos en verroest met één wiel vastgeklemd aan de oude brug bleek lantaarn licht wint aan kracht door schemer ‘n Druipende zwarte hond met een blafhoest pist over mijn molières, schurft op zijn…

Heb mezelf gezien met 'n vies gezicht Ik laat het licht aan Dronk jouw wijn, jatte toen je man Ik laat het licht aan Papa is niet slecht, hij is strikt Ben niet bang, met dekens over mij heen Ik laat het licht aan Kleine meisje onder het bed Was het mijn schuld, iets wat ik zei Ik laat het licht aan Zeventien en kapot van binnen Snij…

Eens, op hun tocht vanuit het Oosten, kwamen de mensen bij de kust en dronken, als om zich te troosten, de ogen zich vol aan ruimte en rust. Over het golvende gewemel ontwaarden zij de einder, strak en vast onder de klare hemel als onder een metalen dak.…

praat wat ontaardt in luid gebral Men weet er heel goed raad met alcohol en flirt scheurt vrijelijk uit z’n shirt of gaat potsierlijk uit z’n naad Men danst er op de tafels de lampen heen en weer niets waar men zich voor geneert en stampt de vloer tot rafels De band speelt een fraaie wals de mensen zijn beschonken en vallen blij maar dronken…

Wij aten chocola en dronken thee. Dan zwaaide zij mij uit bij het vertrek van het tehuis. Er is een oma dood gegaan. Mijn oma wel te verstaan. De laatste jaren werd het minder en het bezoek gaf zelfs soms hinder. In een eigen wereld leefde zij en het contact werd minder met mij. Er is een oma dood gegaan. Mijn oma wel te verstaan.…

keek ik liever niet Vader zou mijn redding kunnen zijn…dus richtte ik me op hem ik vervloekte mijn wens om op voorhand mijn ouders te willen zien naast het ongelukkige gezicht van mijn Moeder heel dicht bij het hare zag ik de man die mijn Vader zou worden ik had het kunnen weten dat ze een zielenpoot had uitgekozen hij was jong en dronken…

Meneer Paul de Leeuw u was dronken op tv en sprak de waarheid maar u overschreeuwt ook de essentie van een intrinsiek wereldwijd veranderingsproces Hoe oud wilde u ook al weer worden, denk aan uw hart!…

Ik kan het schreeuwen van de daken, alsof dronken van blijdschap. De belachelijke glimlach op m’n gezicht, bezorgt me kramp in mijn mondhoeken. Ik barst van de metta, voor mezelf, het bos en alles er in. Ik weet dat ook dit vergankelijk is, maar geniet desondanks volop.…

gedraaid, getild, gestuurd Dat is toch zo begeerlijk Dat zwieren doet je toch zo goed Het doet je wat beleven Het is dan net alsof je zweeft Al duurt het toch maar even Je partner die weet hoe het moet Hij weet hoe je te paaien Hij weet dat jij het prettig vindt Om in het rond te draaien Je ziet dan niet wat er gebeurd Het dansen maakt je dronken…

En riep hem stem- en schalenklang Te midden leutig feestgedrang, Daar deed hij ’t snaartuig ronken Vol toverend' harmonie, En zong de zielen dronken Vol klank en poëzie. Nog zwerft alhier de zanger En doolt stilzwijgend rond, Doch, houdt hij zijne mond, Zijn ziel is liederenzwanger.…

Het werd een mooie dag Kinderen kleiden in het zand, mama dronk fruitsap en papa was plezierig loom. Dan moest alles weer ingepakt worden. De kinderen waren moe, eentje wou op de arm, de ander trok aan een been. De emmers, schepjes en reservebroekjes had zij in haar handen. Haar teenslippers bengelden aan haar vingers.…

o hemels wangedrocht, mijn engel der wrake, uitgewoonde snol, o hels serpent, onmenselijk wezen vol venijn, verdorven hoer, o slang uit diepste diepten, bron van wanhoop, dronken sloerie, o monsterlijke helleveeg, mijn duivels ongenot, verlepte slet.…

Vroeger dronk je voor een duppie Of een stuiver van dat vocht. Tegenwoordig wordt je druppie Enkel maar per kruik verkocht. In zo'n kruik gaan dertig proppies; Sla die maar eens door je keel. Door die kruiken met die doppies, Drink je dertigmaal zoveel.…

duisternis krijgen ruim baan En de korenbloemen gaan eraan de Zachte blauwe bloemen gaan eraan Zwetend wacht hij op een uitweg Als op de krampen die in de morgen komen Zwanger marmer aan zijn marmelade voeten Baart een schelp die hem voor eeuwig omsluit met Zaagselmimiek en bevroren tanden en claustrofobie In het parelmoer verschijnen dronken…

en na de feestjes, als wij dertig zijn en dronken van twee biertjes in de beha-loze zomer schrijden wij in onze eigenaardigheid naar huis: hermetische cellen in het harnas van de angst dat ook het stof tot stof vergaat en ons als een watertaxi op de Tafelberg slechts met ademnood omgordt. ------------------------------------------------…

uit te breiden op jou te mogen drinken dat morgen door mijn bed verspreid je woorden leuren je verschijning je deining je onzin je verdwijning wat er stond te gebeuren als ik langer was gebleven een veeg teken had gegeven zo trillend in de morgenstond vreemde kamers te beleven nee het was goed dat je mee werd genomen je vriendin was dronken…

eens thuis om samen te eten Maakte al het geld op aan vrouwen en drank En was zijn driftaanvallen snel weer vergeten Op een avond toen mijn tante naar bed toe ging Deed ze stiekem alle haken en grendels op de deur Ze heeft gewacht tot haar vent die nacht thuiskwam En gluurde uit het raam met een opgewonden kleur Midden op straat stond hij dronken…

naar mijn dronken maten hei, dichteres!- voordat je ons gaat verlaten -kom, zeg ‘es nog één leuk vers! dan ga ik: The king sits in Dunfermline toun, Drinkin' the bluid red wine '0 whaur will I get a skeely skipper, To sail this ship o' mine?' En de blije groep gaat schreeuwen en klappen Ja! dat is zij! wat kan ze dichten!…

Nee Dan d’ and’re kant op, daar, onder ‘t licht stond jij en zwaaide en ik zo blij dat we elkaar steeds vast in de bioscoop tijdens onze loop langs de grachten in de kerk en in ‘t café Bij ‘t antiquariaat lazen we elk een ander boek En in de winkel was jij boven ik beneden Terug naar ‘t station, een laatste dronk We schonken elkaar…

Fietsen stuk, de mandoline bleef heel Jaren stond ze Met haar ranke steel Daar, in uw te kleine kamer En we dronken nog koffie Langzaam werd later Verhalen nam ik mee - Dan wordt het middag Alles hapert tot u stopt U verslaat de tijd en gaat hem voorbij Fietsend met uw mandoline Bloemen plukken in de wei En kunt u Opa zien Snoepen…

Dit is de reden waarom veel muzikanten ‘s avonds dronken van de bühne stappen en regelmatig met een kater wakker worden. Het is de liefde voor het vak.…

Maar gisteren gebeurde het Oma ging achteruit Ze at en dronk geen druppel meer Wilde haar lichaam uit... Ik trof haar op haar bed nu Haar kin lag op haar borst Drie kussens steunde haar hoofd wel Het ging toen o zo snel... Rustig is ze ingeslapen Om vier minuten over twee De dood nam oma geruisloos En zij ging met hem mee...…

Langzaam kwam ze tot rust en terwijl ze wat water dronk vroeg ze zich af Kon ze dit werk nog wel langer aan ? Het was toch van de gekke … Ze hoefde zich door niemand te laten slaan. Vriendje zou zeggen : laat gaan die baan. Zouden haar patiënten daar óóit stil bij staan ?…

Alleen de rijpste dichters zijn zodanig dronken, dat zij parels braken uit hun magen van kristal. Provincie Groningen, edel braakland, de geest van Bert waait als een oude sage langs de donkere, weerbarstige eiken.…

glinsterende olievlekken van meedogenloos asfalt, de sneeuw verbergt het vuil van de gewone straten, met donzig wit, bedekt zij alles wat ik vergat, verbijsterend mooi, de stilte die de sneeuw laat horen, elk onbeschoft, ja onbeschaafd geluid dempt en dempt ze, ze streelt de stoere, puntige stad met haar zachte handen, ze steelt het geluid van dronken…

De wateren zullen zwijgend zijn, Diep met murmelend beven, Waar ik mijn mond uw mond zal geven Als een dronk van wijn. Kom! en toef nu niet, Ik wil niet langer wachten, Ze zijn zo vele niet, De schijnende maannachten...…