Alle inzendingen over dronken

De wateren zullen zwijgend zijn, Diep met murmelend beven, Waar ik mijn mond uw mond zal geven Als een dronk van wijn. Kom! en toef nu niet, Ik wil niet langer wachten, Ze zijn zo vele niet, De schijnende maannachten...…

onze ellende ervaren; Des winters zo naakt en des zomers bezweet, Gaan bedelen langs straat om een dronk en een beet!.. Och, moog er u God toch altoos voor bewaren!…

ineen gekleurde kralen aan een gouden koord waarmee ze dansend zinnen vormt woord.. voor woord..voor woord de bomen fluisteren de wereld zo licht als vanzelf ontstaat een nieuw gedicht op weg naar de volwassenheid is langzaamaan die schat aan woorden verloren gegaan soms komen er heel onverwacht toch nog een paar terug die dansen dronken…

kom / kom mee naar de pub drink wat van me misschien komt het goed en na twee / drie whisky’s voel jij je beter het aureool begint te gloeien en jij staat er onder je twee vingers omhoog en het heilig hart middenvoor doe mee / word maar dronken en vergeet dat van die superster word maar ’heilige onder de tafel’ en niet meer ‘zoon…

Toen Tamara ging dronk ze fris uit een zakje en ik zie me nog mijn dokter vragen om medicijnen die Ma zo hard nodig had. Pindakaas , tandpasta kleine dagelijkse dingen elke maand opgestuurd Omdat het niet te krijgen of te betalen was. -de waarheid kan geen herberg vinden- zo zie je maar weer.…

Een laatste zucht en het is voorbij, zo ineens, ze dronk een koffie, met melk en suiker ook nog, heerlijk zoet zette het kopje neer, en zuchtte, pfff dat was lekker, dat was goed en ineens was het voorbij.…

Vanochtend dronk ik koffie met haar dolende geest, maar nee, gelachen hebben we absoluut niet. Wel gefluisterd, tijdens het eindeloze roeren in de kopjes, dat onze koude harten warm werden van elkaar en dat we elkaar wilden beminnen als Romeo en Julia op hemels niveau.…

Wij gingen stroomopwaarts over de Rozengracht, legden soms aan en dronken om de naam likeuren die op andre dagen te zoet zijn zouden voor een keel die meer op rauw geweld was ingesteld, maar die nu mede te fluisteren begon, wat allengs aanzwol tot de donder, de zachte donder van de vrede.…

'k Ga hier voorzichtig, volgeschonken, boordevol als een lamp en mijn hoofd doet pijn of 't lichaam is dronken en vreemd om mijn hart knelt een kramp. Wie?.... Gij behoeft niet te spreken 'k verlang niet te kennen Uw nood ! wie wil mij ontsteken, wie geeft mij het leven met d'inslag van dood?…

ze was alleen iets meer ontspannen als ze geregeld iets dronk (ze wilde nooit als haar Moeder zijn) want zij was gelukkig, zij had het fijn neen, zoals Moeder wilde ze niet zijn vanavond naar de film samen met haar man.…

Die moet ik nog schrijven, en die dat ik gezond ben dat ik gisteren dronken was in een grieks café daarna in een turks café, in een noors dat ik me instel op ene hoge zeer hoge gasrekening en andere dingen aan anderen - grasduinen in een steeds onverklaarbaarder wereld dat iemand zei: gij hollanders, ge zijt allemaal hetzelfde terwijl…

Dit keer ging het in een rolstoel, ik duwde, jij zat, ik praatte over hoe we altijd liepen in bossen, op paden, nu keken we naar meeuwen die op een hekje, op en af, vliegend naar het water, op het hekje, in het plantsoentje, voorbij bezette bankjes door dronken mannen die vrolijk groetten Op een lege zat ik nu, tussen zwerfafval en steunde…

Ik dronk mijn koffie veel te heet, zo verward was ik daardoor.…

de bakkers bakken zelf bruin slagers keuren het eigen vlees kippenfokkers worden geplukt obers verdrinken hun verdriet loodgieters verstoppen zich en de elektricien is geschokt machinisten het spoor bijster zien pedicures de nagels bijten koeriers sjouwen zich breuken brouwers tappen zich dronken koopmannen kramen met onzin en drukkers…

hoe verwondt ook bij kleine en grote pijn pleisteren moeders ons waar verveling toeslaat van zin in niks tot vervulling vermaken moeders ons bij wat keuzes vraagt van einstein tot neuscorrectie adviseren moeders ons waar kaarsjes branden in lastige of moeilijke dagen bemoedigen moeders ons bij niet lekker zijn van ziek tot dronken…

Want jij was, zoals ik was Een sprookjesmaker eersteklas En je strooide kruimels liefde Als Klein Duimpje steeds naar voren En je toverde jezelf Tot de aller- allermooiste En je zag steeds dat het goed was In mijn spiegel aan de wand Jij was de mooiste van het land, mijn lief Ik hief met jou het glas En ik liep Verliefdenlaantjes met jou Dronken…

Tenslotte zeeg ik op een stenen rand dronk thee uit mijn thermos kreeg glimlach van jonge man, die als mijn zoon, 'k las de Scheveningse krant in Utrecht omdat mobiel bijkans nihiel, haar batterij, toen de tijd om was, blij, bleek dat bijna iedereen wel had gewacht.…

Extatisch demonenbloed slurpend, dronken, naakt dansend, stampend ten strijde trekkend tegen onzuiverheid, disbalans, Mahishashura, ten einde de ijzeren tijd te behoeden voor prayala door bewustzijn, inzicht, moksha; haar witte tanden bijten de rode tong tot bloedens toe; Bhadrakali Kalimata.…

Eerst naar de wielen Terp noch ward Viel meer te kiezen Hoe groot de plas was Bij stavoren En het ruige tjeukemeer Dat wist geen boer Nog vantevoren Vluchten moest men Door het koren d'Hoge wierd in wolvega Het terpendorp bij appelscha Dan zaten ze Die stoere friezen Koud en stilletjes te kniezen Aten schapen Vlees en dronken…

Verontwaardigd dronk ze benee haar thee Dan naar boven weer de lange, wijde trap, de rollator in mijn hand want lift net weg Na afloop vol van Daphne en Apollo konden we de lift weer in En zij die later zei: bijna nog belde 'k één één twee…

haar schort open Waren zijn ogen naar binnen geslopen En ervaart heimelijk wat niet mocht Graaide opzwepend achter iedere bocht En Olga wetende zijn begluurgerij En toonde Serge tot aan kruis haar dij Spande haar bilspieren hard omhoog Terwijl zij nog verder naar voren boog Onvast en wankelend stond Serge op Vervloekend zijn lid en dronken…

languit ligt ze ontspannen op haar zij vingertoppen bevallig op haar hoofd waardoor ze uitdagend haar schemerharige oksel toont met een lichte spot kijkt ze hem aan, beloftenvol, dronken wordt hij als zij hem tergend traag ontdoet van kleren en ze wegwerpt langs haar schouder een voor een zelfs met barenssporen oogt zij…

Geregeld schold zij hem de huid En dronk hij zich met bitter vol. De tijd vliegt snel, vooral wanneer De liefde 's levens zuur verzoet. Hun koopren bruiloft kwam dus, eer Het minnend paar het had vermoed.…

schrijv' in de geest van deze zee of schrijve niet; hier ligt het maansteenrif dat stand houdt als de vloed ons overvalt en de cultuur gelijk Atlantis zinkt; hier alleen scheert de wiekslag van het licht de kim van het drievoudig continent dat aan ons lied de blanke weerschijn schenkt van zacht ivoor en koolzwart ebbenhout, en in de dronk…

Hij rotelt aan de ruiten en hij doet de ramen ronken; de wind is zijn gebuurman, en zij boeren, bei te gaar, om in te zijn; zij vallen en zij vloeken op malkaar: men zeggen zou dat ze, alletwee, bij dranke zijn, en dronken! De deuren toe!…

Hoog, van de schoudren opwaarts, rees zijn leest De schaar te boven, die, van vreugde dronken, Bijeengevloeid was tot zijn heugnisfeest. En waar zij hem bewondering betaalde, Loech hij de hemel aan, der zonne 't meest, Die weder-lachte en alles over-straalde.…

toen we werden binnengehaald met champagne die we dronken uit te duur betaalde glazen we kregen bloemen van de zachtste zijde maar bovendien was er die glimlach die vanaf de stad naar hier reisde het aanmeren riep een stoet van vreugde op met dansende cijfers die het perkament kleurde met idealen en vertrouwen - doch het vaarwater vertroebelde…

ik wil nog één keer uitleggen het nut van gedichten maar tik tegen het whiskeyglas dat omvalt en in de bar wordt het onmiddellijk stil en wijst het publiek met de spotlight op mij gericht naar mij en even later loop ik buiten dronken en leg ik uit aan de sterren, schreeuw ik naar de sterren, die ik ook vraag om de juiste weg naar huis…

Willem doet wel een oogje toe, is toch te dronken van de Zuid-Afrikaanse bier!…

uitte Lorca citeerde met Spaanse pepers in mijn maag een fado-zangeres het hof maakte die een travestiet met nepborsten bleek te zijn een van de laatste stierengevechten zag kotsmisselijk daarvan naar de hoerenbuurt sjokte kwam er ineens een jongedame met dunne, zwarte haren tot op haar heupen in mijn vizier ze lachte zo verleidelijk naar mijn dronken…