Alle inzendingen over droombloem deze wate

Door een overdosis aan emoties En een teveel aan verdriet Wil het denken niet meer lukken Zit ik aan mijn limiet Mijn hoofd gevuld met watten Op mijn tranen flink ingeteerd Mijn lijf kan niet veel meer hebben Ik raak geïsoleerd Zo sterk heb ik behoefte Aan een enkel sprankje hoop Zodat ik even rusten kan Mijn maag weer uit de knoop…

Wit als watte, en teenegader groen, is 't bonte abeelgeblader. Wakker, als een wekkerspel, wikkelwakkelwaait het snel. Groen vanboven is 't en, zonder minke*, wit als melk, vanonder. Onstandvastig volgt het, gans, 't onstandvastig windgedans.…

net voordat mijn ogen dichtgaan op de rand van wakker, slaap zakt een waas over mijn netvlies tel ik reeds mijn eerste schaap net voordat mijn ogen sluiten op de rand van lui of loom staar ik naar gewitte muren wacht ik op een nieuwe droom net voordat mijn ogen dichtgaan op de rand van waken, rust zak ik weg in witte watten … totdat jij…

Wat kan meer poëtisch stemmen dan een boom nog half verborgen, verguld boven een watten deken door de lage horizon-zon op een laat septembermorgen.…

En uit de rode schoorsteen blazen grijze watten wolken stil omhoog terwijl zij rustig voortborduurt. Met zuiverzijden kruisjes berekent ze haar leven op het gele tafelkleed wat was, wat is, wat komen zal.…

jij hoort er helemaal bij zij aan zij zullen wij dwalen langs d'eeuw'ge baren grijze wolken kolkende waat'ren vuurstralen lichten weer biddend gaat 't hart tekeer in tijd vergeten zullen wij elkander heten dagen die gaan lengen - niet zonder ons - - niet zonder ons - in d'onverbrekelijkheid onzer wenk in waardigheid zal er liefde…

in ontheemde staat ik zag je witter worden stiller in grote druppels die mat glinsterden geluiden zijn verdwenen als in watten verpakt zo voelt buiten aangesloten op nat niets ontziend snerpt kou de miezervlagen zo lang huid en haar dat nog kunnen verdragen koude leegte trekt warmte uit het lijf dat langzaam in ontheemde…

’t Is nevelkoud, en, ’s halfvoornoens, nog duister in de lanen; de bomen, die ‘k nog nauwlijks zien kan, wenen dikke tranen. ’t En regent niet, maar ’t zevert… van die fijngezichte, natte schiervatbaarheid, die stof gelijkt, en wolke en wulle en watte. ’t Is asgrauw al, beneên, omhoog, in ‘t veld en langs de lanen: de bomen, die…

Mijn hoofd bonst vol verlangend naar bed Onderhuids zwachtelt een kudde witte wazige watten In mijn borst bronst het hart luidkloppend met geen enkel verlangen, dan het zich neervlijen in zachte vergetelheid Armen hangen als lappenpoppen langs de witte lome lakens Het dekbed tiert als een weelderige berg zacht droomverlangen.…

Toen je eindelijk sliep, drukte ik de zoen met mijn lippen in een doosje vol watten en liep naar de tuin. Daar groef ik een graf van twee monden diep onder de beuk. De duizend zoenen die volgend jaar rood en zoet uit de takken komen waaien, zijn allemaal voor jou. ---------------------------------- uit: 'Schaduwboekhouding', 2005.…

Van aarde tot lucht, in watten van wolken. Leegte in ziel en geest. Gewichtloosheid van lichaam. Puur genieten van het niets. Alleen vrijheid van vlucht.…

In het vroege morgenuur als alles nog sereen is en puur zweven wolken als witte watten spelend met de zon in het hemelse blauw het gras nog nat van de morgendauw nog geen geluid de stilte verstoort maar wel het zingen van de vogels dat bekoort ontwaakt langzaam de dag uit de nacht en de aarde zich laat strelen door het prille ochtendlicht…

Maar wát ze kwebbelden, al door elkaar, Daar werd wel niemand uit wijs: Best mogelijk maakten ze 't reisplan klaar, Ze gingen die avond op reis. Daar gilde' opeens ons vaarwel alle tien En weggescheerd was de drom; Ons grootje riep ook nog: tot wederzien, Maar zag ze toch nimmer weerom.…

Alleen weet je dat je ervan af wil raken wát je er ook voor moet doen. Je krijgt de bal terug als je hem gaat kaatsen. Dat heeft met de natuurwetten te maken. Je zet het licht in je ziel op ‘groen' Eens kijken wat of wie voorrang heeft...…

In mijn eigen wereld zweef ik rond op een wolk van roze watten. Op dit fijne plekje dat ik vond probeer ik gevoelens te bevatten. Vol verlangen blijf ik plakken, weet dat jij er óók zult komen. Probeer vergeefs je hand te pakken maar besef jij bent daar in mijn dromen.…

Ik zag een gedicht van een schrijfster staan, wát zij ook noteert, ze is écht een aanstormend talent Op haar laatste relaas had ze dus al heel snel twee tienen staan Maar toen de nacht en de frustroos met hun viergevermacht waren vertrokken was dit cijfer al snel naar de maan en de vraag die mij rest: waarom, en met welk doel worden…

O wát ik hoopte in mijn verdriet, Hij kwam mijn ongeduld nog vóór. Maar, Die ik door de dood verloor Vind ik ook levend niet. De olijven met de lichte wind Verzilvren in de zonneschijn, Waar 't hart niets dan zijn oude pijn langs alle paden vindt. Maar om de donkre nauwe bocht Wappert een oogwenk zijn gewaad.…

woorden missen in de grootte van tegenpolen Ik herken de eeuwig vallende traan als nabijheid van seizoen wisselt en de verte wenkt in kraters en zwarte holen Met een dichterlijke vleugel dek ik graf en kerker toe Niet zichtbaar voor een oude wereld spreid ik mijn strofen over ieders oog En ongelofelijk, maar waar: ik weet wel wát…

Wolken, wit als watten Daarachter lucht zo helder blauw 't is het antwoord op je vragen God houdt echt van jou. Hoge groene bomen Haar takken in de wind Je hoeft alles niet alleen te dragen Kom maar gauw m'n lieve kind. 't golven van het koren als een streling aan je hart 't is Gods Geest van boven Wees maar niet verward.…

Klappend en klunend naar Zuidwouw ijselijk aangeblazen in bitt're kou steeds bij takken rijdt hij om wakken bij scheuren ligt-ie dubbel in 'n vouw Lijkt zijn snikkel tot Purmerend in wikkels watten een gruwlijk end zo houdt in storm de bikkel juist vorm een scheve schaats is 't spul gewend Gabber let op men jaagt bij Watervang rijders…

Ik ben niet zwaar gespierd en ruigbehaard Ik ben geen sjeik en leid geen luxe leven Zoals dat in jouw boekjes wordt beschreven Ik ben geen prins, ik heb ook geen wit paard Toch weet ik jou nog altijd te bekoren Wát zei je schat, ik kon je nét niet horen. ---- Liefdesromannetjes leiden tot psychologische…

Ik ben een bank, Vertellen kan ik veel En met mijn vriend de maan Weten we samen wel het grootste deel Van wát er in mensenharten om kan gaan... Overdag is het stil; Een oud heertje of een vrouw, Zij zoeken warmte op mijn rug.…

Ik raap planten van de straat en vertraag Zorgzaam met aarde, schaar en watten Ik vertraag en kook, voor hem, en met hem vertraagt al het andere.…

het afschrikwekkende wezen gaat stil zijn eigen gang vleugellam geboeid sla ik zijn bewegingen die niets aan het toeval overlaten naarstig gade met vaste hand stopt de verschijning alle lichaamsgaten dicht de mond krijgt een prop watten in de neus tampons de ogen afgeplakt de oren tot de rand gevuld met een snel hard wordende substantie…

De sterren gaan, de waat'ren stromen; zo wordt dan op hun maten mee genomen gerust.- Nog wacht de nacht: uw ademhalen.…

In bewondering voor de wolkenstraat Een weergaloze onmetelijkheid Waar geslacht en pracht geschreven staat in sluiers van doorzichtigheid Een verschuiving in de atmosfeer Het verzamelen van het ijskristal Goede geleiders van het warme weer wisselen en wachten in het heelal Met gevlokte watten in ‘t avondrood De keur en ‘t kenmerk kunnen…

Na tweëendertig jaar uit krakend ijs, Adolfine Pakistaanse olie en citroenzure watten ben ik herrezen met loodzware vleugels om niet meer te vrezen het witte paard met de losse teugels het leven schoon als een baby de wedstrijd te hervatten Dankzij Willem J.…

Eindelijk weer normaal geslapen kon weer liggen precies zoals ik het graag heb helemaal zoals ik het zelf wil Ik was gewoon gebroken en dan al die vlekken op mijn jas er zat wat in mijn haar en poep op mijn broek Waar ik ook kwam, ik was de schlemiel, twee verschillende schoenen aan waarvan één veter los wát een dag… Het zou…

Ik waak in een berg van witte watten, waar de zon door straalt en de frisse wind mij binnenhaalt. Als een klimmer, die zwemt naar de top, in de zoete weelde bovenkomt, ik ontwaak, verstomd die de diepe nacht met mij deelde.…

de tijdgeest verdampt de treden de ruimte vult zich met gebroken stemmen vermomt in watten een blik die oplicht onvoltooide herkenning er kleven beelden aan haar handen, album van de geest, bladeren verwaaien in winden die haar zijn ontvallen schaduw die de toekomst leest ze slaat de dageraad om klapwiekt het verleden dicht…