Alle inzendingen over duin

de klimop in mijn tuin vol bijen en vlinders oktober de dagen vliegen voorbij gedachten zit op de top van een duin en kijk naar de beelden die langzaam voorbijgaan groeiende halmen een vreemde stap in het donker je ziet het niet stapt blind over de duinen nachtblind we lachen de zee achter de duinen lichtjes schitteren op de golven…

En waar het duin verzandt Ontstaan om wrakhout, flessen, banden, nieuwe duinen, niet hoger dan mijn hiel, en tussen duin en water: wij, onze stappen ongeteld, het is de wind die ons doet lopen. --------------------------------------------- uit: : 'Een zwaluw vol zaagsel' (1973)…

zacht danst op een vergeten strand het zand wind speelt als een kind en hapt naar duinen verstuift in doelloos struinen het gehelmde gras ontbloot de wortels zonder zon om ze te bruinen de duinen wandelen verder in een vruchteloos zoeken naar uiteindelijk houvast…

Bergen van meisop rollebollend door de wind stranden voor het duin.…

Het strand ligt er verlaten bij, De duinen liggen achter mij. En voor mij schuimt de zee, Draagt mijn gedachten met zich mee. Eenzaam loop ik hier, Zet mijn gedachten op papier. Ik ga maar zitten in het zand, En voel plotseling een hand, Op mijn schouders neergelegd. Zonder dat hij èèn woord zegt.…

Ik neem je mee naar heerlijke duinen En jij, jij vleit je daar dan neer De halmen en het ruisend riet Is even jouw geneesheer... Ik vraag je dan je ogen nu te sluiten En trek een denkbeeldige cirkel om je heen Bedenk een plek, bijvoorbeeld deze...…

Nu wil ik niets zijn dan een kleine stem, Heel needrig sprekend van de mooie dingen, Die me op de klare zonnedag omringen In 't warmzacht duindal, waar de gele brem Zo gul haar gouden bloemenrei laat zingen. Gegroet, bruin bijtje! - riep-je bloemen, hem? - Gons zacht, dat je haar zang niet overstem Door 't zwartgetoon van je gonsjubelingen…

Knarsetandekoude snijdt door mijn tintelhuid, verwarmd door mijn verwardhart. De zilte lucht van de wilde zee vervult mijn verstilde gedachten met zekerheid Jij bent hier het drijfzand waarin ik mij graag laat verglijden ik laat me verstrengelen Me toegewijden Het schuimkopwater bruist door mijn oren, zo ook jouw streelzachte stem…

Met het zonnetje op zijn vel bruist zijn libido lustig huppelt hij door `t duin hé ho hé ho hé ho zijn oortjes flappen lustig mee hij heeft het in zijn kop om haar te knuffelen in een wip hip hop hip hop hip hop vlot stelde hij zich aan haar voor dat hoort nu eenmaal zo nog sneller sprong hij op haar rug ho jo ho jo ho jo…

Op de gulzige golven van mijn geheugen, geboeid door overvloed, stranden mijn gedachten in deinende duinen. In een wereld van water hoor ik in een schelp het ruisen in de oertaal van een zee-gedicht. Daar zie ik een schip een streep trekken door mijn reis naar nergens.…

Laatst zag ik in de duinen twee fietsen op elkaar liggen. Hand in hand kwam een stel uit de struiken, ze raapten vrolijk hun fietsen op. Ik was mijn gezicht in de badkamer, poets mijn tanden terwijl de bovenste handdoek van de radiator glijdt en de onderste meeneemt - even ben ik in de duinen.…

en we zeiden tegen elkander dat het eerste woord stil is en vol vertrouwen het zoete avontuur waarin we onze handen kwijtraken over zee en huid porseleinen pauzes die laten voelen hoe zacht liefde volgt en hoe jij fluistert: ga met me mee, ik lig aan je zij waarheen dan, vraag ik me af als de maan onze dromen al opraapt jij…

Vandaag in de duinen. De tijd ligt weer stil. Jouw hand in mijn hand. Ik heb wat ik wil. Denk niet aan morgen is al wat ik vraag. Hier is het geluk. Beleef het maar vandaag.…

ik kijk al dagen naar de lucht en de indruk om aanwezig te zijn wijkt verder terug wanneer de ene wolk de andere wordt, op weg naar het westen het is duidelijk, zeg ik met droefheid in mijn stem op het moment dat mijn lange wapperende sjaal de wind verliest dat als straks de horizon komt ik zal verdwijnen in het vergeten…

ik wrijf het stof dat eens mijn verleden was uit ogen van de nacht zoek gezichten zoals ze zijn, bevrijd langs de plooien van mijn mond uit de regen treedt de ochtend met lange strepen licht en zacht geritsel een dichter kijkt het noorden tegemoet ik wijs hem naar mijn gedachten we eindigen zachtroze in nieuwe poëzie “nu is…

alles verdween, koud en vervormd door schaduwen uit een hand ik hoor nog wel het water en de onvoldragen meeuwen die van mijn armen waaiden trager in mijn stem dan in de wind misschien was alles wel zoals het moest zijn en hield ik mijn ogen te vaak gesloten onbewust want vogels wenen niet, het is als regen en een kind in de duinen…

Klimmers verdienen de toegift van de duinen: een wijd open zee…

Het is vakantie kinderen spelen in de wei Verstoppertje achter de hoge zilverpopulier Hurkend onder de blauwe hemel zij aan zij Onder de zon die steeds hoger klom Het landschap de boerderij de koeienbel glom De zee het strand de duinen van Holland Naar de tulpenbollen likkende aan een lollie in de hand De schommel de speeltuin met een bak vol…

Sereen stil zwijgen loeiende wind scheiding water stuivende golven schuim koppende duin eindloze vlakten ruisende velden. Hoor ik je stem in zwoele warmte boven loeiende wind bulderende golven lach door koppende duin eindloos ruisende velden van liefde.…

duinen…

dansende wolken wind raast over de duinen zee in beroering…

aanlandige wind tekent duinen met flarden opgestoven strand…

tussen duin en zee buitelt de hond en sjokt de opruimplicht…

Op hoge duinen, wiegend helmgras en een zee van kleine bloemen.…

Zo gewoon, zoals vroeger, laat huiswaarts kerend, thuis, bij hem, het duin, het dorp en de zee.…

Veld witte bloemen Stijgt op achter de duinen Een havik verschijnt…

het schelpenpad trekt me dwars door zand en duinen vredig ruist de zee…

ik zie ze vliegen rondom het huis ter duin spreeuwen drones?…

Nacht rijst langzaam op tussen donkere duinen, een veldmuis knaagt luid.…

op het hoge duin nu al uren loerend een vogelaar terdege verkent hij ons aller gevangenis…