8160 resultaten.
Spinnenweb
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 816 Ik leefde in de wanhoop
In een eenzaam ik
Zonder liefde in mijn leven
Tranen vielen druppelsdik
Zat gevangen in mijn warboel
In een spinnenweb vol draden
Want ik was niet meer ik
Mijn geest, te emotioneel beladen
Maar de tijden zijn veranderd
Ik vecht en breek me vrij
Want iemand deed me beseffen
Deze wereld is ook van mij!…
Verborgen verdriet
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.060 bevroren door de tijd
verloren door onzekerheid
de nacht maakt dat haar ogen sluiten
de vorst vormt bloemen op de ruiten
zomers en toch winters koud
vrolijk lachend en toch eenzaam
een man die in alle stilte rouwt
verraden door die ene traan…
De lege plek
hartenkreet
4.0 met 37 stemmen 979 waterval van woorden
overstromen gedachten
als ik met je praat
in eenzame nachten
zoveel te vertellen
struikelend over zinnen
omarming van de nacht
waar ik wil beminnen
intense herinneringen
zo waardevol en warm
beroer de lege plek
heel even met mijn arm…
dwaalkind in Tienen
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.099 ik ben niet vergeten
hoe je de wereld verkende
in uren en uren op je kinderfiets
de steile helling en het enge bos
waaraan voorbij, de wereld vredig werd
en haast volmaakt, met de wind
in het gezicht en de geur van het land
losgewoeld door de trekpaarden
dat ik in jouw armen niet eenzaam ben…
Jaarwisseling in een Zeeuwse polder
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 4.201 De vervallen kerk wordt verlicht
door een eenzame vuurpijl
En krijgt net iets te veel eer.
Overtrekkende ganzenvleugels
klappen duizendmaal
En dan slaapt de polder weer.…
nutteloos hart
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 628 Wind neem mee
Wat verschrompeld en broos
Treurig bonkt in mijn borst
Strooi het in flinters uit
Over zee
Laat golven de pijn blussen
En de nevel
Als verzachtend tapijt
Mijn eenzaamheid sussen.
Wind neem mee
Dit verdorde hart.…
lied van de wind....
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.902 lied van de wind
ontroer hun zwijgen
want stilte huilt
de eenzaamheid
waar zeeën van wit
als bloementroost
het rijk der schimmen
even verblijden
zal het zonlicht ten dans
de kilte verdrijven
ons hart zingt een lied
het lied van de wind…
Dame seule
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.336 Zij voelt zich onder 't donker van de bomen
Zo eenzaam, dat zij zelf haar schouder liefkoost.
Haar handje, met de ronding ingenomen,
Die over 't zomerkleed is bloot gekomen,
Daalt af, dwaalt af; zij richt zich op en bloost,
Gaat dan weer voort een kledingstuk te zomen.…
laatste adem III
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.744 Eenzaam in het schuim van de zee,
hapte zij nog eenmaal naar lucht
Hij stierf een beetje met haar mee,
met in zijn lichaam haar laatste zucht.…
Pa
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 1.281 Pa waar ben je gebleven
ik mis jouw stem
het gesprek over onze jongens
ongegeneerd opscheppen over
hoe goed ze beter de beste zijn
niemand kon ons tegenspreken
in ons ongenuanceerd gesprek
ik ben geen kind meer vader
maar vader van onze jongens
eenzaam in mijn gesprek.…
Lege tafels
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.090 Zonder stoelen
staan
we vervreemd
en kijken naar elkaar
met de blik
van vreemden
die elkaar zoeken
met verdwaalde herinneringen
en veranderende woorden
van geluk en eenzaamheid
en wensen
die op de lege tafels
lijken
waaraan we zonder dromen nu
naar elkaar kijken.…
Getrouw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.185 Elk altaar is de verloren schaduw
van bevroren dromen
en geluk
dat elk woord bedwingt
in
het zwijgen
van
het paar dat alleen maar
zoekt naar de liefde
die hun naar dit paradijs van
eenzaamheid
bracht
waar ze
alleen gestorven
nog samen
een oude
fantasie
kunnen
delen…
Mag ik jouw zoen zwijgen
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 387 in de ziel verzwegen
zo droom ik mijn dromen
als verloren regen
op een afgebroken twijg
waar jij nooit zal komen
of zeggen wat ik moet doen
in het stille ongestoorde
van mijn ware wezen
de eenzaamheid vermoeit
maar laat me klein en gebogen
groeien aan de schaduwzijde
van het toegetreden groen…
4 handen (Oud in nieuw)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 380 Wie vangt hier al het lijden,
een aanraking aan de
eenzaamheid?
Is het daar, een helder
antwoord, een open vraag,
zich vastgrijpend in betekenis.
Ik zal er zijn, over ouderdom
waken: oude handen, rustend
in jonge.…
storm
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 287 de zilveren weg
glijdt beheerst door grijze heidevelden
met vage bossen aan verre randen
onder de zwartdreigende nederbuigende
silhouetten van de eenzame bomen
ze worden geteisterd
door een grauwrazende stormhemel
die woedend het water in schuine flarden
over mijn kleine wereld striemt…
Gevangenisgedicht 1
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 496 Al is hij dan niet zichtbaar
hem voelen doe ik wel
hier in deze eenzaamheid
van mijn kille cel.…
Mijn "warme hand"
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 2.520 Niet eenzaam...
mis je mij daar niet?
Ben je gelukkig...
nu je daar bent?
Heb je eind'lijk rust...
in je malende hoofd?
Ik zal je weer vinden
als ik er ook ben!
Begroet jij mij daar...
zoals beloofd?…
oude paden en jong gras
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 261 eenzaam
reizen mijn gedachten
terug
langs de oude paden
die -door iedereen verlaten-
in het landschap lijken op te gaan
leegte
is er achter mij
voor me vlucht alles
vlucht alles
voor me
weg
achter
blijf ik
met het jonge gras
dat twijfelt
of het nu
de paden mag bezitten…
" Strijd met jezelf "
hartenkreet
4.0 met 29 stemmen 5.129 Zo dichtbij ben je,
maar je gevoel
zó ver weg
Zo verward ben je,
maar je uitspraken
oh, zo stoer
Zo wanhopig lijkt het,
maar ik hou je
op de been
Zo liefdevol ben je,
maar je woorden
als een mes
Zo verloren ben je,
maar je hand
ligt in de mijne
Zo eenzaam lijkt het,
maar je bent
ècht niet alleen !…
Tijd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 326 Ik wandel eenzaam door
het herfstlandschap
naar het onbetrachte doel
dat tijdgebonden is.
Vanuit een lenteoase
kom jij me tegemoet
en neemt mij bij de hand;
Ik heb late lente in het hoofd.
Omstrengeld door de band
van onze vriendschap
kan ik aan jouw boezem
rustend komen uit de tijd.…
Vergeten
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 736 De tijd niet alle momenten
laat beginnen
met die eenzame zin.
En mij laat wachten
met verlaten ogen
en
versteende
dromen
die ik steeds
verzamel
en
weer
vergeet
omdat ze
niets
beloven.…
Träumerei
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 duizend werelden ging ik rond
met jou aan elke horizon
toen je plotseling voor me stond
lieve mooie eenzame
als over de einder gevallen
door niemandsland omgeven
beweeg je voor me uit
als op een andere bol
liefste mooiste eenzaamste
laat mijn lijf trillen
van het je willen…
Menselijke warmte doet veel
snelsonnet
2.0 met 6 stemmen 538 Lampje ging weer branden in Eindhoven
Met schutters kleumend in beeld voor open doel
Eenzaam zonder bijsluiters voor klikgevoel
Werd bikkel Huub ijskoud uitgewoven
Alkmaar blijft bij wissels door bankbreedte
Dirk zit er warmpjes bij moet je weten…
Treuren
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 456 Wees gewillig en buig
Bezie uw gezicht in de stroom
Schroomt u niet te kreunen
Laat u tranen de vrije loop
En zo u tot inkeer gekomen
Ervoer de pijn in geleden tijd
Berust dan in hetgeen gaat komen
En hult u verder in eenzaamheid…
Mont Ventoux
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 531 Uitgedoofd
Wacht mij de kale berg
Door bomen verlaten
Brandt ginds de barre maan
Tachtig maal malen pedalen
Twee keer meer mijn hart
Omringd door tijdgenoten
Vlucht ik de toekomst in
Verwonderd dat met zovelen
Het eenzaamheid is die verbindt…
Avond
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.407 .
-------------------
Hoog aan de hemel
Staat de eedle maan –
Zij ziet mij zwijgend
En eenzaam aan!…
verbinding verbroken
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 467 Als eenzaamheid een geur zou hebben
Dan zou het naar vervuilde lakens ruiken
naar lege flessen en oud brood
naar angst en leven en naar dood
mijn bed is troostrijk onderkomen
om tijdelijk de herinnering
koesterend te herhalen in zoete pijn
waar zilte tranen niet toereikend zijn…
Het masker
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 243 gevoel van eenzaamheid
bij niemand te horen
ze voelt zich zo verloren
In de nacht zijn er tranen.
maar komt er dan weer
een nieuwe morgen zal
ze haar tranen drogen
het masker zet ze op
je ziet weer haar lach.…
In je armen
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 808 Neem me in je armen
alleen jij kan me warmen
mijn hart ontdooien dat
een beetje was bevroren
til me over de hoge rand
naar de goede kant
laat het eenzame diep in
me voorgoed verdwijnen
zodat er weer licht in
mijn hart zal gaan schijnen.…
Waar staat je wieg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 in de sloppenwijk
braakt leven
zijn geboortes uit
terwijl rijken
hun eenzaamheid
achter hoge muren slijten
het bestaan
toont dagelijks dit
mensonterend onderscheid
waar staat je wieg
in de roulette van de tijd
wie geeft handen aan jouw zekerheid…