Alle inzendingen over eerste kamer

vergeef me al mijn liefdes ze lagen in het verschiet doch, om hen kon ik niet wenen want om jóu had ik verdriet…

'Als ik collega Kortenoeven hoor Wil ik hem wel aan oorlog laten wennen, Dus gaat hij eerst Afghanistan verkennen En namens onze fractie stel ik voor: Hij krijgt daar een vooruitgeschoven post Waar hij voorlopig niet wordt afgelost.' ---------------------------------------------- PVV' er Kortenoeven riep in de Tweede Kamer op tot een…

Voor het eerst sinds hij hier zit neemt hij zijn handen voor zijn ogen weg neemt hij met de rand van zijn rechtermouw het vocht van zijn gladde voorhoofd af er trekt een rimpeling over en in het water buiten het licht binnen een muntje in zijn herinnering in zijn kamer met uitzicht voor het eerst sinds hij hier zit zoeken losse vormen…

Eerst op zijn twee achterste dan op die twee van voor en als hij dan soms struikelt rolt hij mijn kamer door. En als ik dan applaudisseer dan wordt dat beest haast dol dan gaat hij snel weer verder hij houdt dat uren vol. ----------------------------------------------- Uit mijn bundel "Mijn hond en ik."…

het onverantwoord denken, de essentie van de eerste dagen in het schenden van taboes als een spel dat niet kan gespeeld worden in een kamer vol met mensen ik neem aan dat ze mijn naam niet kennen nu deze rotzooi in het rond is gesmeten en ik in bed moet blijven vastgebonden met mijn ogen open o ja, ik zal me goed gedragen bij het ochtendgloren…

ik zag hoe zij het gordijn scheurde dat zon kleurde uit de eerste hand ze humeurde morgens vreselijk had aan ochtendlicht altijd al het land er was geen verontschuldiging zon watervalde ongestoord de kamer in ze is snel weggegaan heeft als genoegdoening alle deuren van het huis open laten staan om aan deze illuminatie door…

op ik veeg alles opzij, het papier en het stroompje dat meedogenloos met de tijd tikt de kamer draait, als een foetus keten ik mezelf vast het vruchtwater breekt en bevrijdt woorden ik laat een eerste, ontrijmde schreeuw * naar aanleiding van Gedichtendag…

De grenzen van de beeldende kunst zijn verlegd: een schoen is een kunstvoorwerp De grenzen van muziek zijn verlegd: schoengekraak is muziek De grenzen van ballet zijn verlegd: lopen is dans De grenzen van poëzie zijn verlegd: de maat in een kinderschoen is een gedicht Bianca - 1½ loopt op haar eerste schoenen door de kamer -…

ik wist dat als de luiken door het eerste licht en warmte de nacht ontsluitten zij langzaam in opengaan de wereld toestemming gaven om voorzichtig binnen te dringen daar waar alle deuren kierden om met stukjes huis de kamers in aparte stijl te kunnen versieren een warme meegaandheid vroeg om vriendelijke bevestiging van deze…

Ik ben echt pissig, nijdig, boos op de vrouw want het is zij, die niet meebeweegt tot een minimale vertegenwoordiging van de vrouw in de eerste en de tweede kamer en het bedrijfsleven in de maatschappelijk, politieke, zakelijke vertegenwoordiging is er een glazen plafond, maar dat is bedacht door mannen want wie goed kijkt als vrouw,…

Morrel aan bij de eerste, waarin weinig dagen geleden nog Koning Winter heerste kristallen stollend over al mijn leden en ijspegels smeltend aan de rand van mijn dak. Nu scharrelt er een logge ijsbeer: Heen en weer. Heen en weer. Een andere kamer klaagt het getok van kippen.…

krijgt er heel veel speelgoed, snoep en ijs ik vind dat allemaal gewoon gemeen want ik moet hier naar school en achterblijven in onze kamer slaap ik helemaal alleen ----------------------------------------------- Met dit gedicht won Daan de Ligt de eerste prijs in de Meander kinderpoëzie-wedstrijd.…

bij de eerste schreeuw stil…

De kamer is leger dan ooit tevoren. Hier hebben we gelachen, gevreeën, voor het eerst de liefde omarmd. Alles had een reden, de wijnvlek in het vloerkleed, de pennenstrepen op de muur. Ik kan ze weer zien, de foto`s aan de wand zijn verdwenen.…

Verdwenen is zijn klaterende lach De grapjes en de brede armgebaren Het land dat was een klus die ging hij klaren Helaas regeren blijkt vandaag de dag Een beetje links en rechts wat lopen schooien En het daarmee op een akkoordje gooien.…

de fauteuil spant strak om haar frêle lijf hij draagt haar het liefst op een mooie dag over zijn rimpels doet ze geen beklag het raam bij de tuin is sinds kort zijn verblijf ze houdt van het panoramisch uitzicht het madeliefje die uit haar knop springt het voorjaar die haar liefdevol bezingt en inlijst in het opkomend ochtendlicht zijn strakke…

alsof ze ooit schitterden de dromen van een dronken dichter de eerste roos of een vroeg getij naar wat hij zag of hoorde in resten vrouw en kind weggevaagd langs vlakke zeeën maakt het nog wat uit dat niets meer naar hem toekomt zo dwaas zijn levend, zwervend lijf de winter wit met kamerwandgezichten wanneer hij in zijn dichte aders…

Ze willen niet meer bij je horen en zijn chirurgisch gecoupeerd je oude hart spreekt als herboren dat alles is geaccepteerd blijmoedig zitten met de stompjes die met ons uit wandelen gaan wij zijn de hulpeloze hompjes in jouw bedlegerig bestaan je bent verlicht in alle dagen dat het zo donker is geweest sterker dan benen kunnen dragen…

ik zie een schip voorbij mijn raam varen beelden van toen ik zes was drijven doorheen tijd en zeewind een verloren ziel helt over moeders en dochters en wie niet zien kan zij, op het dek, verliest; er liggen stenen, straks of later zal ik woorden vinden om vorm te geven aan het schreeuwen het is nooit van mij alleen: het…

een jonge vrouw streelt liefdevol haar bolle buik haar wacht er nieuw leven bedrukte gezichten komen naar binnen opgeluchte gezichten gaan naar buiten ikzelf zit weer in die grote koele witte kamer waar het licht snijdt in mijn ogen en waar de muren op me afkomen ikzelf wacht op soelaas op hoop…

Ach, was ik maar de baas Daar in de Tweede Kamer Ik gaf dan ieder zijn zin Wel veel aangenamer.…

Hoe zal ik onze kamer noemen? waar wind en getij algenstromen streelt en jij met halfgesloten ogen de zee verstilt tot kleine golvenbogen, en wij in stamelende tederheid letters prevelen, handen kijkend glijden en tijd onvergetelheid gaat beitelen. Hoe zal ik onze kamer noemen?…

Weer een discussie, moet er worden gelanceerd, want Koerden in de Kamer, tja dat was verkeerd. Maar die Kamer is toch publiek terrein? Waarom mochten die Koerden er dan niet zijn? Een punt te maken, een stelling te nemen? Wederom gaat men voorbij aan het feit, dat die Kamer van ONS is dat wou ik ff kwijt!…

het was alles toen jij sprak voor mij het deed mij geloven ik was de kamer, de stenen stoel de losse plank met aan het einde de uitgespreide benen ik was een slepende klank die je over mijn hoofd trok om de duisternis aan te kleden en vlak voor de deur werd ik een eiland, bovenop een zware bui waarheen jij ook ging het deed mij…

Mevrouw Arib is voorzitster geworden. Dus als er grenzen worden overschreden, dan roept haar hamerslag de kamerleden onmiddellijk weer keurig tot de orde. Ik wou dat het in huiselijke kring bij Hollandse gezinnen ook zo ging.…

Samen hollen in het hoge gras Met je eerste liefde,hand in hand Wie vergeet nu hoe fijn dat was Pure onschuld,tere liefdesband En dan je eerste echte zoen Wangen gingen er van gloeien Je was in dit alles nog zo groen Het moest gewoon nog groeien Ook kwam dan je eerste liefdesverdriet Als bleek dat hij niets meer om je gaf Verder zonder…

hoekje op een plekje diep in ons hart Samen opgeschreven in een boekje is daar nog de gedeelde smart Ooit komen wij elkaar weer tegen 't herkennen is dan daar In het begin nog erg verlegen al snel weer eigen met elkaar Jaren zijn voorbij gevlogen toch gaan we weer terug in de tijd Na gesprekken intens en diep bewogen ontdekkend, je eerste…

Denk je aan je eerste liefde terug voel je de vlinders weer komen herinneringen gaan dan vlug warm door je lichaam stromen. De omarming, de eerste zoen het knuffelen, jong en naïef stiekeme ontmoeting in 't plantsoen uitgelaten had je het leven lief.…

voor jouw tijd geven net dat vleugje extra ik voel me weer een jonge meid 't Duurde kort, eigenlijk té kort maar het was héél intens ik had het niet willen missen het maakte van mij een ander mens Het eerste en het laatste wat ik nog van je zie ...…

vlezige geuren vermengden zich ineens! en ik weet nog goed dat ik me afvroeg te snel te dicht? hoe gaat dit ook al weer? terug aankijken lachen onze hoofden zochten verlegen... schoenen 'we bellen' nog even omkijken ze fietste al een vleugje behield ik voor altijd zij veranderde alles voor altijd…