Alle inzendingen over eeuwen

Ze zijn in Rome erachter gekomen Dat Moeder Teresa een heilige is Maar dat wist ik al lang Want hoe kun je vanuit zoveel liefde leven En geen heilige zijn Zij is de personificatie Van de Vrouwelijke Christusgeest In de Twintigste Eeuw Een Licht, een Baken In een periode die over een paar eeuwen De Donkere Eeuw genoemd zal worden…

Drie eeuwen kan ik overzien. De negentiende eeuw. De twintigste eeuw. Mijn laatste jaren. Samen reizen we door de eeuwen. Al ontelbare generaties lang. Kinderen. Ouders. Grootouders.…

Rampzalige Eeuw, die door die mond misleid, Zich-zelf de val moedwillig toebereidt! [Naar Cowper] 1824…

Nimmer zal de ziel vergeten Schone wereld waar zij leerde Wat gemis niet had geweten Dat zij de eeuwen lang begeerde: O te lachen, o te wenen, Zich in lach en tranen geven, Tot te lachen of te wenen Wordt der lichte ziel om 't even: O te wenen, o te lachen Tot de neevlen zijn doorschenen, En haar wenen wordt als lachen, En haar lachen…

Wie speelde er in honderd voetbaljaren Het beste: Maradona of Pele? Men koos de supersterren alle twee Om zo de kool alsook de geit te sparen. Toch klopt er van de uitslag geen syllabe. De grootste speler was en blijft ús Abe.…

Ze was niet jaloers er klonk geen geschreeuw nimmer werd zij door slavinnen vervangen en nooit heeft om haar een man zich verhangen - Romeinse kopie naar Grieks origineel ze stamt uit 't midden van de vijfde eeuw doch niet zou haar hart naar liefde verlangen zoals zij daar staat in marmer gevangen - Romeinse kopie naar Grieks origineel…

ik heb je opgegraven onder vele vreemde aardlagen en nog goed geconserveerd de tijd gaf mij de spade aan om veertig duizend jaren de geschiedenis na te gaan zocht en vond een tropisch regenbos nog gaaf onder een ontdooide permafrost een ijstijd van eonen gaf zo lucht aan dromen over de opstanding van het eeuwig regenwoud…

in het dampend zand Een strakke lijn door bruinwit branden Een wuivende hand tekent de zon Een glimlach met parelwitte tanden De spanning die ik nog net verdragen kon De zee neemt zand en vuil van mens en dier En jaagt gewassen zand hoog op de stranden Zeepieren en garnalen gepikt door meeuwen Het lieve tafereel van dit moment duurt eeuwen…

Geef me nog een vaderlantje In herberg Beëlzebub Van de regen in de drup Ik betaal handje contantje Ik viel in de kercke neder Gister, ik kon niet meer staen ’t Avondmaal heeft afgedaen En mijn tong is één lap leder Gun mij nog een artisjokje En een blik onder een rokje Laat ons roken, laat ons klinken Bacchus Wonder-Wercken drinken…

Dertig eeuwen dreven in een regen voorbij.…

We staan voor de afgrond van het licht, we ademen de muziek der eeuwen; grenzenloos is de verwondering, peilloos diep het mysterie. We staan voor de afgrond van het licht, horen de toon van het heelal en kunnen enkel nog aanbidden.…

nog eer we in de andere eeuwe waren, van morgen, zou 't gelukken, en... de tijd zou rozen baren. 14-9-1896…

'ge droom Van eindloos heimwee naar die lang verleden Glorievolle eeuw, die nimmer wederkwam.…

Tijd is voor jeugdigen een oceaan oneindig wijd en zonder zorgen, iets dat voor hen lijkt stil te staan, een zee zonder gisteren of morgen. Tijd is voor volwassenen een rivier wild stromend, vol met toekomstdromen waarop zij als bootjes van papier rusteloos worden meegenomen. Tijd is voor ouderen een beekje dat rustig maar gestaag blijft…

Het einde: van een jaar, een eeuw, aan oorlog en aan pijn, een stip in onze levenslijn, herinneringen zijn het maar. Toch is er iets wat wel beklijft, iets wat alles overwint, steeds weer opnieuw begint, liefde is het die overblijft. Zij overwint zelfs tijd, geeft allen hoop op eeuwigheid.…

‘t Klinkt door woud en velden, 't Dreunt door berg en dal; 't Vloeit van hart tot harte, 't Zingt van mond tot mond, 't Leeft van eeuw tot eeuwe, Land en wereld rond. Ja! waar dringt het niet? Ja! wie zingt het niet, 't Zoete lied Der minne?…

geef mij de stenen die je vindt wil de gedachten zien van generaties lang hun zicht in het weerkaatsend licht heeft ze gerond door water wind en ijs zijn ze schitterend gepolijst zo kwamen de lagen bloot van hun vloeibare dromen samen zijn we ooit ontstaan maar alles is een eigen weg gegaan nog scherpt de rots en…

Hoewel de tijd, op zich gezien, niet concreet is te pakken, heeft ze toch door de eeuwen heen, ons doen naar adem snakken. De een zegt: ik heb tijd genoeg, een ander heeft het niet, niemand heeft het nog ooit gezien, misschien bestaat het niet.…

Hun leven overspant de eeuwen. Zijn wij niet meer zij zijn er nog en wuiven rustig voort. Zo heeft dan niet ons vlees, maar hout het laatste woord.…

mag ik in nazomerdromen nog even komen in je zon met een handvol schaduw en wat koele dronken ik zag je ogen op het strand luister naar wat zand en stenen je vertellen als je op excursie gaat tijdens je vervellen voel dan even aan de grond waar je op staat en gaat na al die eeuwen strijd kwam jij zomaar langs wandelen jouw…

We hebben alleen nog maar een fotootje van het autootje nog in zwart-wit Het was een autootje met pit maar pet:de koeling De zomerdag deed ons smelten de wind niet meer dan bries De rook uit de uitlaat van onze voorganger stinkend vies Plots begon ons autootje te roken kon voor noch achteruit Zelfs de slinger kon 'm…

De President der eeuw.…

Carolus was botanicus in Leiden Een vriend van hem; een Vlaamse diplomaat Zond hem de eerste bollen van het Kwaad Waardoor de tulpenhandel af zou glijden Een bezigheid voor rijke hobbyisten Bezielde kwekers nog, professioneel De kopers waren rijk, betaalden veel Dat mondde uit in tomeloos verkwisten De illegale handel door floristen Bracht…

zielsnood stijgt als zang Van al onzichtbre koren en uw wang En heilge slaap veel heilige gezichten Vervangt en dierder onder 't welfsel staat Van mijn vervulde ziel dan in een kerk Van stenen bouw al' kostbaarst kerksieraad Maken elk daadje tot zo'n innig werk Dat wat nu, ach, is schijn van vluchtige uren Een hemel werd, die de eeuwen…

het marmer glanst polijst de tijd die is geweest in aders die het leven raken subtiel detail verspringend soms ze waren daar toen Gaia nog haar aarde maakte eeuwen splijten in geopend steen de houwer kijkt er vaak langs heen ziet ongebroken lijnen dat spel kan hij met een geoefend hand verfijnen ze worden in nog zachter kleuren…

We plakken slechts een etiketje, een terugkomend ritueel de tijd gaat gewoon verder Ja, weet hij veel… Dagen, jaren, eeuwen we kijken erop terug. Soms gelukkig, soms met spijt maar hij verglijdt. En ik… Ik heb geen tijd!…

Uren gaan voorbij, dagen, jaren, eeuwen ze verdwijnen. Liefde niet, ze blijft in: uren, dagen, jaren, eeuwen ook misschien. Zelfs geen dood, die haar verdrijft. Liefde blijft.…

een mens vervaagd door eeuwen heen nu in het heden leeft mens steeds meer virtueel daardoor meer individueel mens weet nu veel van aarde en de onschatbare waarde een mens vervaagd door eeuwen heen het werk gedaan door lijf en leden doen machines nu, in het heden denkende mens die zwoegt en ontdekt.....…

Als iemand binnen komt naar buiten treedt uit zijn beslotenheid dan worden liefde en verdriet een tweevoud dan ben je met tweeën alleen en niemand die onze eenzaamheid delen wil in de naam van de vader en de zoon in alle eeuwen der eeuwen laat ons beiden bidden wat een geluk…

Weerstand gebroken Verpulverd door de eeuwen Herinneringen…