2153 resultaten.
Icht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 182 een open blik was gericht
op uiterlijk gewicht
ik verloor tijdelijk zicht
op een innerlijk gedicht
werd in een droom gelicht
waar zwaartekracht om niet is gezwicht
voor pronkend schaduwlicht:
ik raakte gaandeweg ontwricht
*
de dag stuurde een bericht,
“van ijdelheid wordt u beticht,
als verblind door een nakend wicht,
hervat derhalve…
misschien
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 378 nachtelijke uren
soms heb ik schrik
van jouw
drukkend
gewicht
verstik me niet
ik kan niets anders
dan jou
ondergaan
en stilletjes
voor me uit staren
geen masker
geen grimas
hopend dat in de
ochtendstond
jouw logheid
wegsmelt
bij het eerste daglicht
bij een straaltje
zonneschijn
en een warm kopje thee
lijkt alles weer…
Boogkromme
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 69 Het ligt zeer voor de hand
om verlichting te vragen
aan de zielsgetrouwen
die al het gewicht dragen.…
Van hot naar her
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 101 mijn honger naar genade
laat mij verlangen
mijn verlangen
laat mij vluchten
mijn verleden vlucht
naar verre bestemmingen
mijn vergeten
laat mij herinneren
mijn toelaten
laat mij verlaten
mijn navel
laat mij staren
mijn gedachten
laten mij dwalen
langs het gewichtloze
van mijn gewicht
en mijn luiheid
van lijf en leden
doet mij vervagen…
wit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 90 een schilder
streek met verf
en dik penseel
witte windveren
langs het hemeldak
toen plots door de
lucht vier veertjes
dwarrelden
afgeschud
pluimage van
luchtig gewicht
opgeveerd
uit kussen
of matras
samen maakten
ze er het
beste van dit
licht reizend
kwartet de
regen draalde
liet nog
even op zich
wachten…
het kind
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.492 Heilig in de stilte van deze nacht
De dag die sluimerend op haar ontwaken wacht
Vier vandaag de geboorte van dit bijzondere kind
In wiens onschuld ieder iets van zichzelf vindt
Voel de vrede en het geluk die van hem uitgaat
De warmte en de kracht die u tegemoet straalt
Laat dit gevoel gerust bij u binnen komen
Opdat gelukzaligheid in uw aderen…
Voorgoed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 211 Ik stierf en er was niet ver
van mij het hart, waaraan ik
in volle geest, de laatste kus
had willen geven, geboorte
van de dood, verlangend
naar die laatste stoot, die
mij de vrijheid bood.…
kerstkind
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 806 heilig in de stilte van deze nacht
de dag die sluimerend op haar ontwaken wacht
vier vandaag de geboorte van dit bijzondere kind
in wiens onschuld ieder iets van zichzelf vindt
voel de vrede en het geluk dat van hem uitgaat
de warmte en de kracht die u tegemoet straalt
laat dit gevoel gerust bij u binnen komen
opdat gelukzaligheid…
Wraak
gedicht
3.0 met 11 stemmen 12.552 Geboorte, plaats, tijd.
Ik sta voor zowat één kilo papier:
geboorteakte militie, verhuizen van daar naar hier,
politieke sympathieën, vakbondsaangehorigheid.
Daarom ben ik op zoek naar een plek op de
grens van drie naties.
Daar wil ik dan sterven.…
1 April 2019
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 68 Kalfjes die net na de geboorte sterven,
Om onverklaarbare redenen
De boeren worden in de gaten gehouden
Want de kalfjes huppelen niet?
Zou het wel waar zijn?
Of zou dit een zeer sinistere grap zijn?
Als dit zo is, dan is er zelden een meer smakeloze 1 Aprilgrap geweest!…
waar is de hand
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.697 ik ving je gedachten
in de vlucht van de wind
de storm brak je krachten
brak je tot hulpeloos kind
waar is de hand
die me leidde
die me van angst en
depressies bevrijdde
geef me die hand
ik kom nu van de andere kant
wil niet dat je gaat lijden
weet dat niets ons kan scheiden
we gaan samen terug
van geboorte naar dood
eens kruisen…
Op zoek
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 In het begin
zijn moeders god
en dat kan niet
goed gaan want ze zijn
gewone moeders
niet altijd alles
wat je nodig hebt
van de hemel en de aarde
en je vader is het voorbeeld
dat je zelf op zoek moet
naar bedden van bestaan
vanwege een boze fee
die problemen gooit
bij elke geboorte
zodat je op reis moet
om te vinden wat je mist…
Streepjespak
gedicht
2.0 met 26 stemmen 17.673 Misschien dat ik mij vergis,
was zijn pak minder woord
dan zondags gewicht.(Beelden
strijken zich glad uit de prop
in mijn kop. Haastig lees ik
voor iets opnieuw verfrommelt. Mikt!)
Grijs stond het woord op de rand
van zijn boord. De dag kroop
uit krentenbrood en klokgeluid
voort.…
Het schaakspel
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 774 Ze tuurden met hun heel gewichtige hoofden.
Naar geheime getallen en ook naar geheime breuken.
Schaken, schaken, wiedewiedewaken.…
Een oude weegschaal vol emotie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 92 verhuist van badkamer
naar een bouwvallige schuur
staat een oude weegschaal
te praten met een grijze muur
wat als wij begrijpen konden,
dan kwamen we te weten,
hoe noodlottig haar verhaal
mevrouw des huizes nam kordaat
een jonge digitale als rivaal
althans…de oude weegschaal had wat last
kon juist wegen niet meer aan
door gewicht…
Die vonken
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 63 zacht klinkt
de weemoed
in hun lief gezang
maar woorden met
een eeuwig gewicht
maken kinderen bang
zij gaan voor
het meer dansante
voetenwerk en de handjes
maar in jouw
ogen smeult het
nooit gedoofde vuur
het donkere van
je stem herinnert
zich nog ieder uur
die vonken ga jij
kinderen leren uit hun
geschiedenis van proberen…
Onderwijzer
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 463 Waarin mijn tijd zich verloren weet
blijft het geheugen steken uit dagen
staren onder wijzers die uren vragen
stellen omdat zich het luiden van meet
af, aan, uit, in, over, achter, langs, op
gelegde aanwijzing die mij`t er in luist
eren niet dragelijker op maakt, juist
waar dat beter zou zijn voor mijn kop
Want de aanhef draagt het gewicht…
Liefdesverdriet 3
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.026 De vroege vogels bakenen zingend
hun rijkjes af, roepen me naar buiten
Van slapen zwaar verlang ik lucht
die koud mijn longen vult en warm
het gewicht lichter maakt
Vandaag zal ik eindelijk weten
of ik uit buigzaam riet besta
zich heffend van de platte grond
terwijl de storm verdergaat
of van afgebroken eikenhout…
Buiig wit
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 47 zacht dalen
de vlokken uit
buiig wit
het losraken
van de kristallen
haken geeft hen gewicht
de zweefvlucht
op minimale wind
is een en al rust
waar stilte
weer woorden hoort
is aarde nabij
een groene wei
met spelende kinderen
wordt plotseling verblijd
met ruimte voor het
sneeuwprettig bewegen
in onverwachte wintertijd…
slotwoord
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.042 verwoorden van het requiem
is de hemel beschrijven op aarde
letters en klanken zonder stem
vrij van gewicht en waarde
het is ook ruimte scheppen
na een reeks van vertaalde gedachten
loslaten van dromen in de steppe
ophouden het zalige geluk te verwachten
tot een woord tot slot
zijn velen niet in staat
soms komt het niet uit de strot…
de dichter
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 403 met zware
woorden dan wel
speelse accoorden
timmert de dichter
het zijnde dicht
hij is van een
zo groot gewicht
dat zijn ego
vaak wordt verlicht
met de mist
die men kent
in Londen
en omschrijft
met groot gemak
zijn wazige zonden
hij verklaart
de eigen spiegel
vaak met een
duister elan
waar reflectie,
ongetemd,
verdwijnt…
zo gewoon
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 686 rust heerst in mij
de bladeren
zijn gevallen
net als gedachten
een plek vinden
en de strijd in
mijn gemoed
allengs verzachten
rust heerst in mij
ik kan weer geven
de ander zien en horen
de eenvoud
van intens contact
kan mij weer bekoren
ja,,het lijkt
niet groots
of van gering gewicht
toch raakt het
dat wezenlijke
wat…
een fragment van aanwezigheid
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 341 mijn lelijkheid
breekt de grond
open
door een bevrijdend
oordeel van de dood
vlinders
in donkere tijd
leggen wanhopig
hun gewicht
op mijn trommelvlies
wanneer een maskerade
verzandt in late zonde
van leegte
ik leg me
naakt in de aarde
en vraag gratie
in dat ene moment van
waarheid
mijn ogen ver weg
als vogels…
wintervertrek
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 428 dat het moet
de vlinders onder zerken
van vraatzuchtige dagen
wanneer ze rood zijn
en vingers de nachten bergen met
voorgelogen zomers
de stilte komt toch
met het temperen van
hypothesen
een mond vol brandende woorden
bij de adem van vroegere triomfen
en het zoete gewicht, krabbend
aan het nieuwe duister
nog steeds verleid…
zachtpaars
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 164 in de bevroren grond
rust nog het gewicht van
koude winter
sterfte handhaaft al de slaperige
glans van oude sloten, opgeschoond nu
na de vorst
in mijn borst klopt mijn gegeven
hoopvol als het blije kind dat ik ooit was
je weet me nog, mijn moeder
weet je ook
dat elders, in een vorig leven
pinksterbloemen bleker zonlicht vingen
in…
Reciprook
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 152 ik loop deze dagen
door de geest
van een getraliede cel
gevuld met dove oren
doch met leegte het meest
verwijl in het gewicht
van een aangekleed skelet
ogen op niets gericht,
een ongeschreven wet,
die verdwalen in
een vergezicht
van water en brood
dat sprakeloosheid
als horizon kent
het is de
wederkerige schaduw
waar binnen…
tien in de hand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 73 er stond een vogel op een paal
één vogel maar
en verder was er niets; ik telde
overkanten langs de lijn- geen één hetzelfde
slechts het zijn der bloemen
kleurde vaag
mijn tas verdroeg gestaag de zwaarte van
een lome dag: haar buitenkant verstoft
van binnen lag een oud gebaar
zwaar ademend benam ik haar
gewichtig wat er lag…
Grijze golf
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 39 De grijze golf, verdubbeld
met de jaren,
Stemt ons tot nadenken en overwegen
De geest mag helder zijn -
is het een zegen
Om dagelijkse mantelzorg te plegen
Aan wie een zwak gestel heeft meegekregen
Een boomer speelt voor god
en zal gaan wegen
't Gewicht dat het bestaan
hem liet vergaren
Ondragelijk de lichtheid, zijn bezwaren
Het…
Woordkruimels
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 65 Balans in gedicht
alle zintuigen open
gewichtig overlopen.
Soms voelt een gedicht
zich een verstekeling
met of zonder gezicht.
Zonder de poëzie
schept de ware kunst tot leven
kruimels doorgegeven.
Muze, is verleiden,
voelbaar aan beide zijden,
nooit ziet men het geheel.…
Déja vu aan het biljart
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 177 Terwijl jij nadenkt
Of je over rood of
Wit wilt spelen,
Schud ik de tijd
Uit mijn mouw
En kijk ik veertig
Jaar of zo naar voren,
Zie ik haar, dan nog
Niet geboren, op dat
Tafeltje in het kleine
Kerkje dat in de mist
Verborgen ligt
Met gekruiste benen
Gedichten lezen, die mij
Regel voor regel raken, met
Woorden van zeldzaam gewicht…