Alle inzendingen over gedoemd

Nadien werd Komrij nog tien jaar gegeven Van Wissen moest het doen met slechts een jaar Vanuit die reeks bezien is zonneklaar Dat Nasr nog slechts weken heeft te leven Trendmatig is zijn opvolgster gedoemd Om dood te zijn voordat zij wordt benoemd…

Voor sceptici is dit gevonden voer Maar wat supporters ècht is afgenomen Lijkt nu gedoemd om nooit meer terug te komen…

de woorden zwijgen gaan je met stilte bekijken in onuitspreekbaarheid hun eigen plaats niet meer begrijpend in gebroken zinsverband ze dragen geen taal en tekens gedoemd tot verdergaand vergetelheid pas als jij geluid laat horen is hun nieuw geboren aanspreekbaar zijn…

Buigt het gras te laat, ook afgesneden is het gedoemd mijn voet te dragen. Ik kom naar je toe, je armen zijn al gespreid. Mij hoor je niet klagen.…

Een onzekere toekomst een bizar verleden drijven op eenzaamheid in het donkere heden Ik praat tegen muren liggend op mijn rug ze luisteren aandachtig maar zeggen niks terug Niemand om mee te praten niemand om te strelen gedoemd om alleen te zijn en de stilte te delen...…

Of zal ik mijzelf als vrij ervaren, terwijl ik een vastgeketende gevangene ben, gedoemd tot programmeren aan een mislukkend apparaat. Dank God voor de levensparadox.…

Gedachten Rollen als tranen Over je archaïsche gezicht Een glimlach Als gebeiteld Verbergt je angst voor verdriet De wereld Voor jou een mogelijkheid Om iemand anders te zijn Het gevoel Dat je langzaam ten onder gaat Steeds vaster in je ketens Blijf jezelf Of wees gedoemd Je eigen schaduw te verliezen…

Denken over hechten is een vorm van hechten aan de woorden die cirkelen om het gevoel van vast willen houden aan het bijpassend buikgevoel gevuld met borrelende ingewanden aan alles eigenlijk wat onherroepelijk tot kwijtraken gedoemd is. Het is als een muntstuk dat pas waarde heeft als het uitgegeven wordt.…

De waterdrager, controleur de anonieme balafpakker, de niet af te schudden plakker, ‘t extra slotje op de deur die als gedoemde overspeler bedekt met bloed en zweet zijn pass beperkt tot tikkie breed aan de geroemde spelverdeler zwaait niet bij de ereronde want: draagt waterzak in elke hand.…

Ik heb niet de kracht meer Mijn lasten te dragen Mijn ogen zijn blind Voor het licht van de dag Naar wie moet ik toe En Aan wie kan ik vragen Of dat wat ik wil Ook wel is wat ik mag Ik vocht voor jouw liefde Ik vocht voor jouw hart Ik vocht voor jouw glimlach Wat resteert is de smart Mijn reden te leven Is gedoemd te vergaan Ik heb nu…

Wanneer de ontembare Heilige Vuren met de ondergaande zon verdwijnen, zijn zij geworden tot dwarrelend stof, gedoemd om verloren weg te kwijnen.…

ik betreur verleden seizoenen zeker, als immer zijn zij vergankelijk ik blijf ze echter wel benoemen hoe tel ik anders mijn dagen op de meetlat van gedachten die vooruitzichten dragen en nog steeds ongekende gevoelens verwachten of zullen mijn herinneringen gedoemd zijn te vervagen? het heden zal zeker de spagaat verzachten !…

ARS LONGA, VITA BREVIS Waar alles hier op aarde Tot vergankelijkheid gedoemd is En elk gebouw door mensenhand Gebouwd ooit verkruim'len zal Is het beeld dat ik in mijn verzen Met eigen hart geschapen heb Bestemd voor de eeuwigheid - het Gaat duurzaam met mij mee de hemel in En geeft mij een vreemd gevoel Van onvergankelijkheid…

De poetsvrouw neemt het stof op en zingt een blauwe maan houdt haar staande en alleen er schuilt naast dit lied een duidelijk perspectief in haar gebaar, een bijna geruststellend ritueel ze lucht de kamers, weg alle geurtjes, alle vlekjes gewoonte, alle stof tot nadenken of buitenwaaien gedoemd.…

tranen Rolden over mijn wangen Toen ik je foto’s oppakte Om ze te verbranden Twee druppels tranen Rolden over mijn wangen Toen ik je berichten opende Om ze te verwijderen Twee druppels tranen Rolden over mijn wangen Toen ik mijzelf beloofde Om nooit meer te huilen Twee druppels tranen Rolden over mijn wangen Omdat al mijn pogingen Gedoemd…

We hebben gedeeld Jarenlang Lief en leed Vriendschap Als een bloem Teder opbloeiend Groeiend in warmte Stralend in de zon Als een bloem Heen en weer geschud Zwiepend in de storm Druipend in de regen Als een bloem droevig geknakt Stervend in de kou Eenzaam in de sneeuw Vriendschap Heb ik het genoemd Het was gedoemd te sterven…

Verzonden woorden Verplaatsen zich door tijd en ruimte Op zoek naar hun bestemming Lieve, boze, harde woorden Zonder enige emotie Gedoemd om te verdwijnen in vergetelheid Of Laten zij hun sporen na Tijdens hun enkele reis Miljoenen woorden Dwalend door dit universum zoekend naar hun eigen verhaal Vergeten woorden rijgen zich aaneen…

Zonder jou ben ik boosaardig Slecht Gedoemd tot verval…

waarom schreeuw ik ik weet er is geen andere weg want elk woord was op voorhand al gedoemd tot sterven waarom droom ik wanneer ik beter over dood kan spreken in mijn leeg verloren lichaam al wat bestond lees ik met stompe letters want ik sterf in jou eer je bestond ik schrijf mezelf weer in de scherpe hoek waarin ik beter had…

Wij zijn gedoemd tot stil Verzwegen neergelegen zijn In dienstbaarheid. Waarom wij lachen, gillen zonder Mond uit vele kelen,want wij Zijn één, veel één, met velen Vertrapt, gekust door Zachte rubbervleug'len En Vergeten. Wij zijn gezien door vele ogen en Niet gezien, haast-ogen Hoog en haastig.…

Verdort die ene roos in dit bont geheel om niet mee te kunnen komen in dit bonte krakeel en maakt het einde van z'n bloeien ook het gehele perk gedoemd tot snoeien?…

De jan modale rijder is gedoemd zijn weg te vinden over hei, door bossen en af en toe pikt hij een buitenwijk. Ook kan hij kiezen door de nacht te crossen dan rijdt hij zich al slapend stinkend rijk met dat geld kan hij in de file staan. Zo, dat is opgelost, maar welbeschouwd wordt in de Randstad rijden flink benauwd...…

Gedragen in het hart gedoemd door onwetendheid gewond, geslagen neergehaald zonder enig belang diepe groeven, aangebracht in emotie naar verlangen gestrand in achteloosheid van wetenschap en vooruitgang waar onverdraagzame waarheid beklemtoont, geen smeekbede aanhoort elke scherf zijn doel bereikt en angsten doet overstijgen mateloze…

De Maasbrug symbool van on- verzett'lijkheid leed aan metaal- moeheid en was gedoemd - Geen marinier die 't stage knagen van den tijd een halt toepriep - Integen- deel! Reeds rees uit Rotown's harte- bloed een nieuw symbool ons tege- moet - scharlaken in de neongloed - De Mariniersbrug Poort die naar heden voert!…

Want hem is duidelijk geworden, Dat ook het hoogste goed op aard’ Gedoemd is steeds weer te verworden, Elk naar zijn eigen, vege aard. En als de ziel, omhoog gestegen, De lasten van het lichaam derft, Verblijdt zij zich in ene zegen, Die nooit een sterveling verwerft.…

Bij het vallen van een gedoemde stad verliet een visser het geweld het vuur zal spuwen iedereen gaat voor 't snelle geld De visser zit aan de waterkant zacht ruist het riet een joint in z'n hand en niemand die klaagt of 'm ziet Een of andere dode zangeres zingt op de radio een lied je moet eerst vangen voor je iets vindt en niemand…

zand brandt geel op okermatte vlaktes de hitte loeit in as van vele dagen myriaden zingen hoog een droog geluid vibrerend in de stekels van verdorde distels de laatste tranen blinken in het zout van witte meren, het verdriet is hier al eeuwen oud dit leven lijkt gedoemd te sterven maar het erven van de dood is weer herboren…

prigozjinïstische legende Met zijn Wagnerische huurlingenbende Op een haar na een putinputsch verricht "Alea iacta" sprak hij bij de Don Als Caesar novus bij de Rubicon Doch halverwege zag de waaghals in Dat Caesar door eenzelfde dolkstoot stierf En wist de waaghals dat promescuïteiten Tot falen en mislukken zijn gedoemd…

Die niet kunnen accepteren dat we met z’n allen zullen moeten betalen wil een milieubeleid niet gedoemd zijn om te falen?…

Maar boeken zijn gedoemd tot stof en pulver, en wat dan nog van jou? Was jij een liefdeswoord ik had je op mijn schrijftafel lettergreep voor lettergreep ont- rafeld om de wezenseigen kern te vinden. Maar taal moet oud worden en naargeestig, en wat dan nog van jou?…