Alle inzendingen over gedruis

Struikelend sleep ik door kwade dromen onverklaarbare mist naar een nieuwe tijd van dode bomen en versteende mensen binnenin een fossielen bos onverklaarbaar sla ik glasgordijnen open van motregen, dat viel in de ochtend voor mijn gevoel alreeds expres gesloten tussen mens en de natuur binnen het eeuwigdurende gedruis blijf ik abrupt hangen…

Wat was ik apetrots op mijn Tom Tom Al klonk de stem van Bram wat schor en kaal Bijzonder in de stad, bebouwde kom Klonk zijn stem omfloerst, eerder nasaal Mijn GPS sprak plots verwarde taal Een zin die ik niet eerder had gehoord Dan volgde een totaal verkeerd signaal Met veel gedruis sloeg mijn wagen overboord Zelfs onder water…

Een prins, te vroeg ontwaakt in wintermorgen, Dwaalt als een vreemde door zijn kille huis Tussen de trage slaven die bezorgen Huns here dag met onbeheerd gedruis, - Zo moet ik waken tot gij wederkomt En u nog eens in mensenaanschijn momt. ------------------------------------------- Sponsae aeternae - Aan de eeuwige bruid…

moment kromt uit willekeur en zo is mijn vel versneden tot daar is het leven twee meeuwen vinken de horizon af het velijn van het zijn zout' 't water tot een zilte lijn de golven klauwen aan de dijken het zand geeft zich over bergen naamloos zonder getal alles verstrijkt zover je kan kijken de lijken reikhalzen onder 't zand het gedruis…

Kind, volwassen mens mogen zich begeven naar dit wonderbare heldentehuis, kijken blij verrast, maken licht gedruis met handen vol kunstzinnig, kleurig streven. Tekenstiften springen en draaien rond in bedrijvige vingers, strelen papier, scheppen vurige, avontuurlijk stond.…

Aan 't wereldoppervlak stormen de dingen: Zelfs geen gedruis zal tot in de afgrond dringen, Want stil de ziel aan 't hart van Brahman kleeft; Al kan het oud verdriet niet meer genezen, Hij weet: gezonken naar zijn eigen Wezen, Nu bloedt hij verzen, waar Zijn licht op beeft.…

Een prins, te vroeg ontwaakt in wintermorgen, Dwaalt als een vreemde door zijn kille huis Tussen de trage slaven die bezorgen Huns heren dag met onbeheerd gedruis,- Zó moet ik waken tot gij wederkomt En u nog eens in mensenaanschijn momt. ------------------------------------------- * Sponsae aeternae - Aan de eeuwige bruid…

Wijnranken in gelid strelende zoete winden waaraan gemoed is ontpit, grond gedeukt, in kalk verstrikte horizon, een zon die aan de hemel likt, cypressen , metaforen van groen, geërodeerd om een droge dorst te lessen, stilte van gehooide akkerland, mengt in het gedruis van cicaden, een bedwelmende achtergrond op het grafschrift van dorpen…

Hoog, op de bergtop, rijst de kleine kluis, Uit groenend hout en mossig riet geboren; Door spar en lork vaart een zacht gedruis, En wie daar zingen, doen een loflied horen; Vrij dartelt om de hut de vale muis, - Het dal ligt in de gloed der zon te gloren, Maar in de grauwe pij, voor 't houten kruis, Ligt de eenzame, in geprevel als verloren…

Oceaan, Oceaan, vóór ons duinhuis Vallen uw golven uit met licht gedruis. Zonder schuim, zonder wind, want het is zomer. Ik, die de Stad ziek ontweek, hoor uw Zang Eindloze Zee, de stille vóórnacht lang En ‘k ben gelukkig. Mijn lied herleeft schoner.…

Ver gedruis van ontwakend verkeer, een vroege tram die de remise verlaat, donkere huizen in nog stille straten, gevels die zich in de verte verliezen in de ochtendnevel die daar nog hangt.…

Slaapverwekkend Mexicaans gedruis zij lachte en hij gniffelde zalig gevrij in Yucatan met háár lekker alleen thuis hij voelde geen spijt of verwijt dit zalig slippertje met menig wippertje liet hij zich niet door zijn vingers glippen nee hoor, direct weer op stok met de kippen hij betaalde er toch voor, dat was de prijs op deze zogenaamde…

In mijn vrolijk huis, ...In mijn vrolijk huis, Aan zegen rijk, Rijst een luid gedruis: ...Rijst een luid gedruis: Kindermuzijk. Met een zachte klem, ...Met een zachte klem, Dringen verward Kinderstem bij stem, ...Kinderstem bij stem Door tot mijn hart.…

Aarzel,overweeg de stap, ontwijk het vuil, het glas, ik stap niet gaarne mis, na de goot volgt nog een diepere plas,dien naar boven te kijken,de stilte in mijn ransel getekend op mijn rug,langs hoog reikende platanen,met hun onverstoord gedruis, waar ik eertijds vriend mee was, ver van een neergelaten brug, geschut tussen kolk en sluis…

Ik freewheel over licht; langwerp’ge droppen Trillen op ’t stuur; en ’k luister naar ’t geruis Achter me in ’t dorre blad, en naar ’t gedruis Bij sprong of droog geknap van beukendoppen. Tot streep smelt saam ’t versneld metaalgetikkel. Hard gonst de nobel-koele wind.…

Want ik weet Dat alle verzen langs uw oor gaan als Het ruizen van water of ‘t gedruis Van bomen in de wind: een vaag geluid Voor niemand in het bizonder en waaraan Geen luistraar – ’t zij dan dat zijn eigen hart Toevallig in een eendre toon beweegt - Een mededeelbre zin ontraadselt.…

Uit alle windstreken Keken, streken Opeengepakt, voor leken zo maf Een tafereel opgedoft met vreugde luid Verwarmende rolletjes der dwazen in vreugde geuit Mijn hart sloeg over als een opgelaten feest Door het vrolijke gedruis als een verjongend oud wief Alles was er te vinden geest, beest, hartendief Door de straten, uit de kast getrokken…

getoeter aan een hoge draad worden trams zingend door de stad gedragen een woonplaats onzijdig en groot over het water verglijdt tijd in een golvende plooi achter een motorboot maar wanneer de kantoren leeg zijn en verlaten zakt de schaduw van een brug in de grijze rivierarm zonder iets te beschadigen rode lichtreclames vlammen aan het gedruis…

echt ontdooit Heb de media in het vizier Hun bespelen geeft mij plezier ik blijf voor het volk Vooral gewoon leuk vol met humor Met een zekere een ernst Ik probeer dit land te tillen naar Een ander plan Aangepast aan wat in de huidige tijd Onder de omstandigheden kan Iedere keer met een nieuw team Van spelers Koel blijf ik In het gedruis…

Want nu heffen we het glas aan de Grote Markt De barenswee van de Maagd verstomt In een wervelend gedruis.…

Hier door mijn wand dringt geen gedruis, Geen tocht, door raam of reet. 'k Heb tien vertrekken vol gemak, Een badvertrekje, inkluis; We zijn, heus! aardig onder dak, En 'k prijs dit nieuwe huis.... Doch ik verlang naar 't oude weer, Daar 't lekte door het dak, En daar, o zegen! steeds al meer Geen lucht, maar ruimte ontbrak.…

En zwaar op haar schouderen drukte het kruis; Bij 't vallen van d' avond ontvlood zij 't gedruis; Zij wrong als wanhopig de handen te saâm, En staarde in het water en fluisterde een naam. 'Ach, neem gij terug thans mijn trouw en mijn ring, Gij dierbre!…

Verlangend kijk ik naar Je lippen verhoop een woord, een klank maar enkel stilte vult de holte van je mond waar hunkerkreten smoren in het gedruis van droomgruis, geschuifel in de branding.…