Netgedichten

netgedicht (nr. 66.348):

Vroeg Amsterdam

Ver gedruis van ontwakend verkeer,
een vroege tram die de remise verlaat,
donkere huizen in nog stille straten,
gevels die zich in de verte verliezen
in de ochtendnevel die daar nog hangt.

Hier en daar gloort al licht door een gordijn,
bij de gracht een man die zijn hondje uitlaat,
snelle stappen passeren aan de overkant,
een jonge vrouw die uit haar werk komt,
en naar haar bed verlangt.

De smalle hemel tussen hoge gevels,
waar de zon de sterrenloze grauwe lucht al klaart
en een zonovergoten dag belooft.
Alleen in de nauwe stegen heerst nog de nacht
waar schaduw door hoge muren gevangen
de mensen wat langer van de zon berooft.