Alle inzendingen over geest OR gesloten zaal OR afscheid

dansend verscheen je in mijn droom glimlachte je liefdevol naar mij omringd door 'n soort heilig licht genoot intens van jouw komst niet wetende dat je afscheid nam jouw ogen voorgoed gesloten voor altijd dicht *~ Roberto in memoriam 11-03-2007~*…

Een bloem opgesloten in een hart is nooit een bloem geweest hij heeft gebloeid hij gaf de Geest een egoistisch bloemenkind dat nooit een ander heeft bemind circuit gesloten nooit verbroken de vreugde in de kiem gesmoord.…

Als ik dood ben mag je met mijn lichaam doen wat je wilt maar mijn geest krijg je niet zomaar te pakken die is onderweg wellicht al ver weg Maar als je in mijn geest handelt treed ik weer even in als je dan naar mijn lichaam kijkt voel je weer m'n aanwezigheid en ik die van jullie dan nemen we repectvol wederzijds afscheid in mijn en…

als mijn geest achter de spiegel zich in de morgen verschuilen wil even af wil wenden van het bestaan afscheid wil nemen van de contouren die mijn leven hebben geweven langs de weg te zetten bij het grove vuil op die momenten zie ik je silhouet het bedekt mijn onrustige gedachte mijn geest komt te voorschijn en verdwijnt de damp die…

geest is nu de erfenis die ons in letterland de weg zal wijzen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

zijn geest gesloopt het leven een farce de reus van weleer wacht op knock-out in het tehuis neemt zijn vrouw elke dag een beetje afscheid van een vreemde dag mevrouw zegt hij soms…

Stemmen verstoppen zich in de leegte van een afscheid dat niets achterlaat. Muren blijven en deuren sluiten als waren ze altijd gesloten geweest en waar zelfs de leegte een schaduw krijgt die voorgoed achterblijft.…

zo ver en, tja, dat weet je) Draai je de rug naar haar waarvan je zo houdt en beseft: ”bij afscheid nemen, dan sterf je een beetje”…

Wil ik je in mijn hart ontmoeten bij het afscheid op de zevende brug dan zullen we dansen tot de ochtenddauw met alle aardse ellende achter de rug of zomaar op een wolk naar zee neem je stilte in mijn zwijgen mee nu we niet meer durven te dromen beleef ik deze wereld met jouw laatste nee nooit meer die vlinders in zalen zo naakt nu…

Mijn droom vanaf gesloten ogen. Het beeld, mijn verschijning. Mijn hartslag is niet gelogen. Elke klop zichtbaar op de huid. Zo echt als je lach in mijn geest. In de nacht kan ik het privé tonen Waardoor jij mijn hartslag uitleest. De hoop geeft leven in mijn keel. Jouw verschijning klopt expressief.…

Afscheid is niet eeuwig, maar slechts het sluiten van de ogen, de gedachte blijft bestaan en de geest laat nog niet los. U neemt uw gevoelens mee en ik de mijne, ooit treffen wij elkander weer en zullen wij opnieuw samenzijn.…

Een mens neemt afscheid. Wenkende zijn vrouw die hij een kort zinnetje toevertrouwt zodat tranen in beider ogen opkomen gevolgd door zijn diepe zucht. De sikkel doorklieft het stoffelijke van de geest.…

geen afscheid van het leven na de opstanding maar in gezamenlijk gebed is hij gegaan had zich nog laten zien in veelvoudig manifesteren zijn apostelen gesmeed tot heilzame profeet in zending op de wereld begiftigd met de geest zijn boodschap spreekt in ieders taal vrede voor ons allemaal…

Oude tijden herleven In beginsel beschreven Onontkoombaar heden Geraakt en geleden Gegaan en gezondigd Wist niet wat we konden Wat wij doorgaans deden Wilde het niet weten Het afscheid genomen Gezien en ook geroemd Grinnikend genoten Gewend door pijn groter Gelaten en bedroefd Maakt heden gesloten…

Leer mijn vlindervleugels dansen op de melodie van jouw gedachten die mij leiden zonder woorden als een paso-doble van de geest. Dans om mij heen met gesloten ogen en bespeel het verlangen van mijn lerende vleugels, onze ziel zo verbonden zoals zij nimmer verbonden is geweest.…

vergeef me ik kom van jou geen afscheid nemen dat heb ik al te vaak gedaan met handen als vuisten met volle strot ongeslikt vergeef me ik wil je laatste woorden niet horen galmend door die hoge zaal het glas niet vrolijk heffen nu je van ons weggaat helemaal vergeef me ik trek liever naar die zomer de dwaze herinnering aan destijds…

even jouw lach niet meer te horen in diepe tranen achterlaten een kus ter afscheid willen geven jouw warme stem die stilte werd zink ik weg in het duister van dromen tijdloos diep besef verloren neem ik jou mee in gesloten ogen het beeld van jou gaat nooit verloren…

even jouw lach niet meer te horen in diepe tranen achterlaten een kus ter afscheid willen geven jouw warme stem die stilte werd zink ik weg in het duister van dromen tijdloos diep besef verloren neem ik jou mee in gesloten ogen het beeld van jou gaat nooit verloren…

beter maar toch wil ik je bedanken dat jij de bakermat was van mijn reizen en dat ik in jou dikwijls dacht dat ik niet spoorde als ik dronken in de nacht aankwam bij jou en jij je poorten voor mij opende Oud station met grote klok je wijzers staan nu stil afscheid van centraal afscheid van verleden...…

luister naar het wenen van mijn verlaten hart de bonzende slagen die mijn geest verwart jouw lippen gesloten mijn liefde gebroken je mooie ogen verdwenen mijn verdriet verschenen jouw vertrek was definitief mijn reactie nog wat naïef ik heb het nu begrepen als jouw liefdesteken…

Duistere gloed gesloten geest gapende wond die niet geneest De dagen gaan traag en lijken op elkaar ik kijk in een leeg glas dat eens gevuld was Schaduw van dagen waar blijft de tijd? het mes van verdriet snijdt onmenselijk diep.…

is er een dichter in de zaal die mij met een wijze blik kan wijzen op de puntjes op de i de waanzin van een woord is er een dichter in de zaal die mijn gedicht kan reanimeren ik heb alleen maar toegekeken hoe ik vol wanhoop en ernst gedichten open snij en dood laat bloeden laat deze overleven, laat dit de vanzelfsprekend tijdloze tussen…

vragen stellen over aarde en de dood mag ik grijs jouw haren tellen en je wijsheid drinken als een kalf de melk mag ik – jouw hand in de mijne aan de hele nieuwe wereld wennen en achteraf de troost verkennen van verhalen zonder taal dan mag jij me minder plots verlaten en pas dan mag er een stilte in de zaal…

Wat het mooiste Uit mijn carriere Is, vraag je mij, De volle zalen, De schaterende lach, Energie die naar Me toe komt rollen Uit die enthousiaste Zaal - Dat denk je misschien, Maar het verzinnen En in elkaar zetten Was voor mij het Diepste gevoel van allemaal…

als het leven mijn lichaam ontvlucht en zij mij levenloos achterlaat heb ik -die nu levend lichaam is- slechts een stap opzij gemaakt voorwaar ik zeg u: vrees niet het lichaam komt uit stof vandaan de geest -die het leven is- zal eeuwig blijven voortbestaan…

zomer, alweer verleden met veel afspraken je nam afscheid met enkel een roos bij mijn deur achtergelaten.…

ligt nog bij ons Echter je geest gaat op reis Naar heerlijke serene oorden We nemen afscheid van jouw leven...…

gaat een reeks indrukken er aan vooraf gestuurd door een wijde of geringe omgeving die verblijven dan later, zoals vandaag, in een gesloten graf ongevoelig voor ruis of nog sterker, een aardbeving het is de ingreep van het lijf door de geest tot hier zegt de adem van het leven er is een grens, daar ben je overheen geweest maar het schept…