Alle inzendingen over gehechtheid

Er is een pijn die vaag en onbestemd is, maar ook die helder en duidelijk is, beide ontstaan door gehechtheid aan het ego.…

Gefundeerde ideeën pronken naar gehechtheid om te lonken, wat bedoeld werd met remmen, proclamatie van verbeeldingen over de nog te verwerven dingen, in spijt te wissen en waarover we maar zwegen, associatie mondiaal verspreid, misleid, kansen in een nieuwe generatie, ontvlechting van een verkeken strijd ?…

Even is er 'n vleug van Middeleeuwen Zie je de monniken op rij die monotoon hun liederen zingen Hun -spreekwoordelijk- zwijgen in alle talen Hun handschrift -lichtschuw-opgeborgen in aloude analen Niet gehecht zijn aan aardse dingen hun sobere pij...…

zijn hoofd wat woorden, Voor praten was hij nog niet klaar, Het waren mijn ogen die hem stoorden, Kansloos zocht ik naar 'n blik, Een blik die mij ontvangen zou, In de stilte, die alles zei, Bekwam ik van de schrik, Het was verdomme waar, dat voorgevoel van mij, Te jong was ik , Te jong was hij, Veel te jong waren wij, Blindelings gehecht…

ik ben het meisje in de hoek besmeurd, verwond en ongeboren handen gebonden tot tegen de borst mijn mond en ogen met kwaad gehecht dat me doet huilen in de kamer om al het bloed dat het mijne is strak gebonden nooit ontsnapt aan die nauwelijks zichtbare haken ik ben de vrouw alleen maar mezelf in leven nog minder dan in…

Lust, bewondering en medeleven Delen hun milde aard Een gegeven genoegen Door de kerk vervloekt Verpest door schande en schuld Zo gaat Eros meer blikken vangen Dan een zwerm engelen of een heilige stoet Hoe hoger zij de schaamlap optrekken Hoe hoger reikhalst men Buitensporig gehecht aan de vliezen van het hart Sluipt meligheid de verzen…

fysiek verwijl ik half in 't nu, maar wie of wat ik waar ooit was, - klein duimpje in het buitenland - daarop is toekomst niet gehecht."…

schijnt dat Boeddha Gautama Siddharta Op deze dag het licht des levens zag In 't Sanskriet noemde men hem de Verlichte Ten tijde van de Gouden Eeuw van Grieken Als Plato Socrates Euripides Die talloze theaterstukken dichtte Dharma was zijn leer, 't Pad van het Midden, Achtvoudig, dat een einde maakt aan 't lijden, Dat door gehecht…

zo in een put Van binnen ben ik zacht Ben ik niets meer dan dat ieder van mij verwacht Je bent me nodig als iets of iemand jou pijn heeft gedaan Dit is de reden van mijn bestaan Mijn bestaan is om het jouwe te verlengen Meer dan dat zal ik jou nooit kunnen brengen Mijn aanwezigheid maakt de pijn wat draaglijker Maar ik raak aan je gehecht…

Als witte windsels uit de nacht -nat van donkere tong gegleden- bevende bomen broos bekleden met vlok geplozen wintervacht en vorst gerijpt grenzen verlegt moe van zijn kil regerend hand waarmee hij heerste in het land dat hem ijswekkend had gehecht wacht het maanlicht schijn gesust tot lentegeuren zwaar beschonken haar mysterieuze glimlach…

Gedoofd is het vuur, het lijden ontbonden van de geest, stigma’s zijn geheeld en liefde vaart met mededogen over de dode zee mijn hand spreekt het leven want mijn mond is door de tijd gesloten, ‘k heb gevast totdat ik van de hemel het brood mocht plukken toch is deze wereld gezalfd met onwetendheid en is het gehecht zijn aan het bezit…

stijf om ze op te pakken de lijm is het slijm uit mijn mond immers dat heeft zijn dienst bewezen te samen met mijn charme als lont zal het bos in wondervolle glorie herrijzen de stramme stammen zeggen dank voor mijn geste maar de bekommernis voor vallende blaren toont mijn liefde voor verstotenen nog het beste ik wil zo graag de pure gehechtheid…

De puzzel is gelegd Alle stukjes aan elkaar Gehecht, het echtpaar Heeft weinig gezegd Tijdens het spel, dat Begon met een kus En op een tel van rust Met kroost daar, was Het gedaan.…

ik had geen masker op bij jou wat crême maskeerde mijn littekens, gegevens uit een vroeger tijd door niemand meer te lezen tot jij het grillig wit weer zichtbaar kuste en de gehechte wanden waar agressie rustte en tot leven bracht in zachte roze huid jij heelde wat ik steeds verborgen hield was de spiegel die beviel mij duidelijk…

Ogen, zo open en zo oprecht Ogen, zo blauw, waar ik zo aan ben gehecht Ogen,die zoveel zeggen Ogen, die mij doorboren en waar ik het tegen af moet leggen Ogen, die vragen Ogen, die spreken waardoor ik ben aangeslagen Ogen,die me nooit bedrogen Ogen, die nooit hebben gelogen en die me hebben meegezogen...…

in evenwicht het hoofd recht op, zijn romp gehecht aan een staart, voelt hij zich evenveel waard als de fiere zon, de witte maan en ontelbaar de andere lichamen die zijn wereld werelds maken tussen het zingen door van al wat sjirpt en krekelt onbeweeglijk op de wacht voor wie het niet begrepen aan zijn spit zal geregen voorbijganger zonder…

hebben strak gespierde lijven het zijn waanzinnig goede minnaars ze verplaatsen zich per BMW fietsen nooit eens door de regen hen gaat altijd de wind mee windkracht acht of negen we schrijven vaak over het leven o o o wat gaat het slecht daarin ben ik heel bedreven meestal meen ik het niet echt dat moet je me vergeven aan drama ben ik te gehecht…

woord aan woord gehecht zonder een enkele leugen vuile vensters dikke regendruppels als tranen schonen stad na stad flitst voorbij een mager paard graast in een weiland veel makke schapen ingeladen in een bus kilometers vreten Maastricht in zicht koffie nabij voetstappen op klinkers kinderhoofdjes lang een warme achterste op een…

eenzaamheid gezworen was in mijn eentje gestrand wist niemand te bekoren mijn hart aan de stilte verpand verbonden aan vrijheid verknocht aan de rust niet gehecht aan tijd geen behoefte aan lust zo leefde ik voort mijn leven onachtzaam door niets of niemand gestoord ik werd zeer bekwaam bekwaam in de wijsheid ik beschouwde mijzelf…

Al Rembrandts schilderijen zijn uniek Ze leren ons veel over de historie Hoe mensen leefden in die tijd van glorie Dat is van nut voor oud én jong publiek De foto wijst weer op een ander feit: De jeugd is zeer gehecht aan eigen tijd P.S.…

Eindelijk heb je het me gezegd, Al heb ik het eruit moeten trekken Je was zoveel aan haar gehecht. Jammer dat ik het op deze manier moest ontdekken...…

veel piekeren had niet veel zin en bracht ook zeker geen gewin maar 'k zat er zo geweven in mijn moeder vocht, als een leeuwin de strijd is nog niet echt beslecht nog niet verloren het gevecht en wat ik denk, nog ongezegd want aan het leven zo gehecht...…

klinkt het geluid in de roep naar het licht van de stille ochtend waar zij haar kracht niet verliest in wazig vochtige nevel ademloos wachtend op elke volgende, reeds gebaande weg in de aderen van ons bestaan niet elke druppel raakt gedachten, wel kleurt iedere druppel rood in hoop en verwachten samenvloeiend tot één geheel, gehecht…

Langzaam, maar zeker sterft ieder wezen, de ziel krimpt eerst ineen en ieder ding waar zoveel waarde aan werd gehecht verandert in steen. De liefde die broos is wordt verpletterd in een heilloze tijd, genade door macht in beton gegoten en al het dierbare is verworden tot leed dat kastijdt.…

verwijten maar meestal geeft de rug een schommelen aan vertrouwd met tussenpozen van schaduw en licht woorden tot de bomen gericht of bedekt met een krant voor een slapende man de banken bieden een zitplaats voor de wandelaar hebben een voorkeur voor verliefde pogingen een arm langs het hout geschoven zijn oprecht aan peinzen en dromen gehecht…

Klevende kleurige vierkantjes binnen rechte rijen zijn oude vertrouwde postzegels in plakboeken bewaard wachten na de reis van eens steeds op verstrooide uren met zoekende vingers en ogen hun jonge nazaten aan brieven en pakjes gehecht verspreiden zich naar alle kanten als dwalende herfstblaadjes hebben onwankelbaar vertrouwen om altijd…

gedroomde ideeën pronken naar gehechtheid te lonken, wat bedoeld werd in deelbaarheid, proclamatie van verbeeldingen met de nog te werven dingen, in spijt te wissen en waarover maar te zwijgen, associaties mondiaal verspreid, werd misleid, in ontvlechting van een verkeken strijd een ontnuchterde visie van het beleid, kansen voor nieuwe…

Hij bracht haar een liefdeslied Hij zag haar op het bruggetje staan Roeide naar haar spontaan De glimlach in haar ogen Romantische sferen maakte zo bewogen Varend over de lieflijke rivier Langs rododendrons, wilgen en populieren Waar de wildernis welig tierde En ze samen het leven plezierden De liefde voor hem was echt Ze was aan hem gehecht…

het licht zag hij elders maar zijn wortels groeien in Rooise aarde pas echt hier ervaart hij wat een dorp kan zijn men raakt er aan een grote familie gehecht begiftigd met talent bloeit hij hier volledig op gedreven en met een dosis humor bouwt hij aan nieuwe bruggen bijna naar iedereen "het gaat immers om de mens" wil dit gedachtegoed…

Zij was zo ontzettend aan haar meisjes gehecht, weet zeker ze kijkt tevreden op jullie van daarboven. En ik besef het nu ook pas echt, onze dochters zijn volwassen, haast niet te geloven. Taak volbracht!…