Netgedichten

netgedicht (nr. 16.752):

een koningslied

in evenwicht het hoofd
recht op, zijn romp
gehecht aan een staart,
voelt hij zich evenveel waard
als de fiere zon, de witte maan
en ontelbaar de andere lichamen
die zijn wereld werelds maken

tussen het zingen door
van al wat sjirpt en krekelt
onbeweeglijk op de wacht
voor wie het niet begrepen
aan zijn spit zal geregen
voorbijganger zonder idee
dat het ooit voorbij

aan de trillende einder
schrilt het leven weg
maar hier regeert hij
maan na maan nog steeds
de onbetwiste koning