Alle inzendingen over geheime inhoud

in zwart raak jij dit licht radioactiviteit in een testbeeld het zwaard valt vlak naast ons beiden zwaar weegt dit omgedraaide glas zonder inhoud leef je niet echt is nep gedimd water dus het sterven is een zege weet jij dit zeker weten doen wij de deur dicht en de beat beukt door hersenspinsels versplintert verteerd omhulsel gelukkig…

Inhouden doe ik adem of jouw bloed aan de familieband nog waarde hecht.…

Het gewicht van de liefde is heel licht is als een gedacht gedicht zo licht de vlinders in je buik doen je zweven van geluk de vlinders in je buik dragen je omhoog naar het licht, dat is de inhoud van dit gedacht gedicht ze dragen nu ook mij omhoog naar de stralende regenboog met al zijn prachtige kleuren wijst hij naar de bron in volle…

schroeirand van vuur gaat verborgen onder een dampige bank ernstig zeker in diep verlangen gelegen blijven hangen vol lome gedachten herinnering aan een gestilde vonkenregen vuurwerkexplosie tintelende damp salvo van een peloton uitspattende lichtkroon verdedigend bastion maar het is een wolk ongenaakbaar de adem inhoudend…

Als ik ooit uit een overvolle beker drink uit een glas het vloeibaarste deel beleef van kop tot aan de verdraaide voet druppels de lippen doen verbleken in het prisma van kristal zijn opsmuk kiest weerloos in elk detail zonder inhoud weggesneden waarin ik naast schijnbare schoonheid een dreiging vermoed vervalt de levenszin tot splinters…

Steek dan de vinger diep in uwe mond, En werp uw inhoud weg met hoge krinken. En kijk uw beker aan, zoals hij kijkt, Die had te diep in ’t grote glas gekeken, En wie een glimlach het gelaat bestrijkt, ’t Was wrang – en ’t had hem toch zo zoet geleken.…

kunnen schrijven over geloof en waarheden, dichters dopen de pennen in hun ideologie wat als zand tussen de vingers door naar buiten lekt, woord en beeld waarmee papier is bevlekt, in de kantlijn van verstilde euforie en beheerst verdriet, omfloerst door, in zichzelf te blijven geloven, om bij het ochtendgloren weer te doven, de inhoud…

Naar geheime getallen en ook naar geheime breuken. Schaken, schaken, wiedewiedewaken.…

Het ware schokt en is geheim; het mag niet mooi meer zijn…

Gesluierde geheimen zweven in het fluorescerende licht. Verwonderd blijf ik steken in de diepte van een ster waar ruimte meer betekenissen heeft.…

Cape en capuchon je met mijzelf, want in die plooien ligt iets van toen en het warme geheim, de kus in het donker.…

Want zo hij dat geheim ten volle weten kan, Daar is geen twijfel aan, hij is er meester van.…

als bloemknoppen in de dauw ochtendkoele damp weerspiegelt nevels in de ziel een bloemklokkenspel speelt in een gouden regen toverklanken vol overgave in sprankelend gevoelszijn een speelse avondwind veroorzaakt kalme deining flonkerend in de maan als licht in juweel slaapschaduwen lonken stil in een dromenspel vol geheimen…

ik schaduw droevig langs bergen alleen sluimer in de mist dwaal rond mijn geheimen dragend gewond, mijn hartzeer zwaar als steen nachtwolken varen van de hemel heen waar het enkel stil is mijn ziel vliegt uit waadt in eenzaamheid door een wolkenmeer verslonden versmolten in het blauw weent de aarde mij in herinnering…

Hoe vaak heb ik de nachten beschreven hoeveel van mijn angsten verteld, het donker dat mij omsloot met geheimen als ik door angstdromen werd geveld. Hoe vaak ben ik het donker ontvlucht en heb ik alles wat licht is gezocht, hoe vaak hield ik mijzelf wakker omdat ik door angsten niet slapen mocht.…

Als een bloem, zo is het leven Het begin is teer en klein De een die bloeit uitbundig, de ander geurt heel fijn Sommige bloemen blijven lang Weer anderen blijven even Vraag niet bij welke je behoort Dat is het geheim van het leven --------------------------------------------- + 17 September 2005, San Diego In loving memory of Eric…

Alles is teken van een groot geheim, iets achter en over de dingen dat telkens weer juichen doet en dieper zoeken naar de bron en de bestemming; dat doet vergeven en hunkeren, dromen en beminnen; dat leven doet en hopen over de dood heen.…

je bent schitterend geslepen kaatst kristal helder het licht terug in de kleuren die jij hebt kunnen breken loepzuiverheid is jou gegeven de setting blijft nog even een geheim want jouw karaat moet in harmonie met de tiara zijn jij glanst het magisch licht uit de eerste scheppingsdagen toen volmaaktheid in het paradijs nog door…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid je nieuwe naam…

ik heb stenen gevormd tot mijn alfabet schik ze tot woorden in zinnen van universeel gebed kleur strofen met emotie voeg witregels toe in perspectief licht en schaduw zijn in te passen als contrasten mijn werkelijkheid kent vele talen lezen en schrijven openen alle verhalen want tijd heeft de stenen gespaard hun geheimen…

Het donkere water dat mijn voeten kust En de geheimen meetrekt naar Een oneindige diepte Waar ze verzwolgen en Vergeten worden Alle sporen gewist Door de niets ontziende Handen van waternimfen Die gillen als sirenes zo hoog Je dieper meesleuren met hun zang Langzaam zweef ik richting Deze blauwe hemel Waar mijn woorden Slechts uit…

In het zilveren hart van de winter hervind je een blij geheim het klopt aan bevroren ramen zingt in dennewouden roept met de stem van wilde zwanen en warmt zich in je bloed In het zilveren hart van de winter bedenk je een nieuw verhaal je brengt alle woorden samen vreemde en vertrouwde nieuwe en oude zolang je beweegt…

Het is het geheim van de hemel. Zo hoog komen de mussen niet, waar de zwaluwen buitelen, tuimelen door de geweldige ruimte. --------------------- uit: 'Omwegen', 2001.…

mischien kunnen wij wel niet zonder storm gaan we er uiteindelijk toch aan onderdoor soms was het stil en daar bleef het meestal bij dan opnieuw gaan geloven in de taak en aan je zij geheimen die niet in een zin verklaarbaar zijn het heeft met iets te maken zoiets als meedragen rijp voor het gekkenhuis zou je zeggen dus proberen te verklaren…

Achter geheime heelalnevels waar de lens van de machtigste sterrenkijker zich vragend _ onwetend naar richt ziet Gods oog genoeglijk rond in de kleine vertrouwde ruimte Zijn handen verzorgen met nauwkeurige liefde de mateloze nietigheid onder het beste vergrootglas Hij die 't oneindige bestiert eert het leven binnen kruimels.…

Huizen ademen begrip, koesteren geheimen en dragen vrede en rust of worden wild van verlangen: woon in me, wees geborgen, ik draag je, voed je tot morgen.…

. ---------------------------------- Het zichtbaar geheim (1915)…

hij las een leven lang het purperen boek der kennis het groot geheim gespiegeld in het zwart van zijn pupillen hij zocht het brandpunt in het pentagram der wijzen de tekens spellend die de maat zijn van het onbegrensde niets het antwoord vond hij in de dood: wisseling van worden en vergaan van iele leegte en steeds herbeginnen…

Een kleine gevoelige meid wachtte al zo lang soms bijna smekend op die welterusten kus die heel vaak niet kwam waar ze mee moest leven ooit heeft ze huilend onder de dekens opgeschreven wat die gemiste kus voor haar betekent het is een geheim verteld op de mond in plaats van in het oor een kus is de boodschapper van…