Alle inzendingen over gel-

ik zie je lichtblond vlassig haar de bleekgele kleur van het paard de geel gevlekte velden de zonnebloem in je hand het suurlemoengeel van de sterren het amarillo van de wilde bloemen ik voel het okergeel waarmee je ons lijven schildert in doffe goudgele tinten ik proef de honingsmaak van het gele saffraan de gele kleur van zwavel…

Bermen langs de snelweg kleuren groen en geel, boeren kleuren als de bermen. Waar geel het land kleurt rond een overall wacht de veestapel op stal.…

Waarom rood de kleur der liefde rood verbiedt zoveel gevaar stop als randje van verbod geel…. zonnig vrolijk kleur geel! en je mag het spel nog spelen.…

ik had je zien lopen voor de grote rood rijzende maan aan een dichterlijke horizon het landschap straalde mystiek in gewijde stilte waarbij langzaam rood naar geel verschoot jouw passen dansten in het gaan voorbij en terug langs een wassende maan waarvan het licht tot gezicht verijlde in het diepste donkerblauw uit de universele…

En 't lijkt of ze nu wel overal zijn, de wereld is vol met een gele goudwijn…

de ouders zwoegen vullen gele snaveltjes de grootste het eerst…

uiterst sappig geel en rond lig je voor me op de grond je groeiplek heb je rijp verlaten ik kan je daar niet liggen laten je was nog wel een beetje groen toen mijn mond je beroerde en ik schichtig rond me loerde of niemand had vernomen dat ik je tot me had genomen je ligt zwaar op mijn maag al lustte ik je graag je geur je smaak vergeet…

hernieuwde sneeuwval en licht, afscheid van een reeks vormen. En dan opstaan; wat je precies voortdrijft weet je niet. (W)interzicht? Het omstandig ramenlappen van het tot berstens toe zelfstenigend huis. De klok uit de toren jatten en vlug je tenen intrekken. De klos chaos wikkelt zich af.…

er is heel veel om ons heen om op af te dingen zoals het wezen der dingen ik zie het niet ik hoor het niet ik proef het niet ik ruik het niet ik voel het niet ik denk het niet nee er is niet veel ik denk zelfs helemaal niks om af te dingen op het wezen der dingen…

In het ochtendwit ben je opgestaan en je hebt toen je mantel van licht aangedaan om in stralend geel aan de hemel te staan en gehuld in oranje de nacht in te gaan Ik heb je gezien heel vroeg al vanmorgen en toen je vanmiddag de planten verzorgde ik zag ook hoe wolken zich voor je verborgen ga nu maar slapen, we zien elkaar morgen…

gitzwarte paarden staan tussen gele bloemen zwaaien met staarten het dorp met rode huizen verhult zich door bomengroen Tanka…

juist, dat zijn vleierijen met bloempjes en lieve woordjes bestemd voor je mooie oortjes verpakt als zoete lekkernijen zo, ik schenk je een bos viooltjes in gele en blauwe kleuren inhaleer... alle heerlijke geuren en koester, levenslang deze kleine symbooltjes!…

in het oog springend het geel van forsythia schot in de lente…

helling vol bloemen gemene deler is geel de zon inspireert…

Mijn handen rieken van uw reuk waar ik uw steel en blaren kreuk, o gulden Afrikaantjes, en 'k hou van u zo veel en teer als straks uw parkskens gloeien weer saffraan-goud in de laantjes; ik riek u dan zo bitter-fris, onaards en vol geheimenis.…

Kracht van kleur In rood, geel, bruin Een palet van Vergankelijkheid Gele gloed Gekleurd' ogen Waas van zomer Verzonken. Verglijdt -W-I-N-T-E-R- Kracht van winter 'n Witte deken Over rood, geel, blauw Kleurenpalet van Het nakend voorjaar Helsinki, oktober 1998…

Gele deur. Zolders als parkjes, en aanrecht als matras met horloge en sokkenloos op koude tegelvloer. Vaarwel.…

Uit het duister van de nacht draven kudde vermetele veulens, ze slaan helse vonken uit de met leer beslagen edelstenen, hoeven trekken strepen vuur over dat vermaledijde uur, drijven massa’s wolken terug achter de streep van mijn horizon. Alles wat geweest is heeft het tij beweend, de zweep en het scherpe bit van de gelopen…

Langzaam rijdt de zomerwagen vroegtijdig de lentedag binnen even kijkt de warmte verrast op maar sterkt zich daarna weer lui uit op het fluisterende zand de wagen lost het heilige geel en verse oker uit verre dalen de wind zwiert de maankleuren in tovercirkels en reepjes plezier als een tekenblad hangt het zand in dwergduintjes tegen…

is geel en zal voor altijd blijven…

stil zit de man voorover gebogen gedwongen houding onder een grote groene paraplu blik gespannen en strak gericht op de hengel en dobber hij rilt even; heeft zich wat meer naar ’t hoge riet verschoven terwijl het vandaag toch stevig hemelt blauw gele flitsen schieten soms als pijlen uit wolken naar beneden de atmosfeer voelt…

stilte voor de storm code geel hangt in de lucht boven zandvlakte…

Wolken kleuren rood en geel. Bliksem begeleidt de donder bij een machtig tafereel. Over alle stille bomen. waakt de grote gouden maan. Vergezeld van mooie dromen die als sterren blinken gaan. Als het schouwspel over is dan pas valt de duisternis. Alles wordt in 't zwart gehuld en de zon wacht vol geduld.…

Een vlinder vliegt hier voor mijn raam zijn kleur is prachtig geel. De lucht is blauw de wolkjes wit. Een prachtig tafereel.. Ik kijk naar hem. bewonder hem. Zwaai maar wat overmoedig. Zijn oog is klein. Hij kijkt naar mij, ik voel me heel reusachtig. Hij is niet bang, ach ja waarom. Hij is nu blij te leven.…

We treinen door nederland in een geel blauwe rups zoeven we over het spoor vliegensvlug Het maakt niet uit waar ik ben ik kom altijd weer thuis Die geel blauwe rups door heel nederland…

Macron is bezig Frankrijk te ‘hervormen’, Er wordt geprotesteerd, er wordt beklad, Want al die 'gele hesjes' zijn het zat, Genoeg om de Bastille te bestormen. De troep – nadat het stof is neergedaald – Wordt weer door gele hesjes weggehaald.…

het geel in het groen onder het wit…

Boterbloem op de polderdijk Hoe geel ben je in gedachten als ik rollende naar beneden duizelig van groen en blauw jouw geel zag en het plukken wou?…

En achterin, tegen ‘t blijvend groen op donker geroeste stam, in het wijkend licht zich steeds vernieuwend, een glazen beeld; "de gele kam".…

De gele wolken werden langzaam rood. Dan dacht hij: Nu begint zonsondergang; En keek weer naar de zwaluwen, die zo lang De zon nog konden zien. En dikwijls schoot De angst door hem heen: Eenmaal gaat moeder dood, Hoe moet het dan?…