Alle inzendingen over gelijk

door tegen en er overheen nietsontziend op zijn route vol destructie dwingt hij alles ten onder wat eens een beekje was wordt door metershoge golven overvallen alles verslindend beuken ze door wegen en straten kippenvel rukt op wanneer de stroom is uitgeraasd en gaat zakken zijn het karkassen die tevoorschijn komen gelijk…

wij zijn niet gelijk maar waarom ligt het onderscheid op de trap omhoog genetisch is die kennis al paraat aan wie het best kan overleven zal de wereld worden weggeven gekroonde hoofden zijn een relikwie uit vroeger tijden laat die mensen niet langer lijden haal ze uit hun protocol geen blauw bloed en oude dwaze titels de symboliek…

Ruimte in golven eindeloos en roep van blanke vogels vrijheid tot verre horizon wind als onzichtbare streling geen grens die bindt aan herinneringen vrij naar de kim in hoopvol streven volgt op afstand verleden mee gedachten gelijk woorden verborgen in vreugdvol gevoel het oog gericht op toekomstig doel.…

Die zielengloed is uitgeblust, Gelijk een doods verlangen. Is ‘t vurig oog als in de nacht Voor eeuwig uitgeblonken, Toch ligt ze diep in mijn gedacht, Als in een graf verzonken. 1882…

Wanneer zal eindelijk het tij z’n rust eens vinden in gelijkheid van gemoed. Zullen stromen eensgezind een richting vinden op de thermiek van de wind. Gaan gedachten in één tempo samen in vriendschap om om parallel van geluk te zoeken. Vinden woorden eindelijk juiste klank van vreugde in menselijke omgang met elkaar.…

ik moet toch naar de stad zal ik gelijk vogelvoer meenemen ga lekker naar bed en vergeet je medicijnen niet twee blauwe en twee witte dag pa, we kaarten morgen na ’t avondeten, ik moet nu echt nee, er wordt niet gestoken rustig maar, geef me je arm dan breng ik je naar huis…

eens is er de tijd dat mijn huid het lijkwit baart aan de dood gelijk en onveranderlijk dan is van aard nog steeds kleur ik naargelang ik ruik en de ander mij proeft of de ander kijkt terwijl mijn geest soms in een doolhof vertoeft de caleidoscoop van de verandering onvermijdelijk besloten in mijn vlees wordt voortdurend vaak…

plotseling was er de beroering als bij die steen in de vijver maar toen de onrust van rimpelingen was weggeëbt en het wateroppervlak weer als vanouds gelijk een spiegel was geworden leek de rust weergekeerd maar wij weten beter juist onder het ogenschijnlijk vlakke van een verraderlijke waterspiegel huist het moeilijk te bestrijden…

Wij kennen geen conflictloos leven Noch het eigen gelijk Tien wijzende vingers zijn vals Maar niet waardeloos Niet beter af zonder jou Eén vinger kan kloppen Soms met pijn Ontken geen behoeften En Als angst je overvalt Tien vingers wijzen Toon ze De bijzondere zal herkennen Eén vinger kan kloppen…

'k Zat bij nen boom te lezen, al in mijnen brevier; de zunne kwam gerezen, gelijk een kole vier; de blijde vogels dronken de dreupels van de mei, de morgenperelen blonken en brandden in de wei, lijk vier: 'k zat bij nen boom te lezen, al in mijnen brevier. 1859-60…

Het schuilt in de naam geschreven in regen of je kan vliegen of luchtig zweven veer, vleugel of gevogelte zijn In mijn dromen klapwieken als een engel vallen als een duvel terug naar beneden Lucifer gelijk, vurig en smeulend Verlangen naar een Oosters vliegend tapijtje met gaten door kleurige motten geschapen over de heuvels, nieuwe…

zich afspeelt in het hoofd, een gesprek, of beeld, mentale webben, dat kan de galm en nagalm van een klankschaal weg doen ebben, haar klanken lossen sporen op: zoals het blad, dat loslaat van de boom, verdort en op straat vergaat, zoals een wolk, die wegzeilt uit het zicht, zoals aan de dijk, door nevel, ’t water aan de lucht gelijk…

het is geen vragen maar uitdagen jij laat me dansen op een koord zonder net trekt aan de touwtjes ben jouw harlekijn armen en benen gelijk de lach is mijn pijn als de teerling is geworpen en mijn geluk is op zullen jouw armen mij niet langer vangen dan breekt het touw de harlekijn ligt stil verlaten in de hoek een stukgelezen…

Het zwevende brein maakt draaiend licht en duister om het lichaam heen: wijd en verrassend, eindeloos geheimzinnig, gelijk het heelal... Maar opeens treft zij nuchter en voldaan het hernieuwde ik.…

Genieten van elkaars gezelschap, zonder elkaar te overtuigen, van elkaars gelijk. Samen gedachten ontwikkelen, en spontaan zien veranderen. Elkaar domme vragen stellen. Vrije tijd zien ontstaan, uit tijdgebrek. Dat is wat samen koffie drinken doet. Ja, alleen elkaar ont-moeten moet.…

Mijn stijlfiguur waar ik naar toewerk, bestaat uit gelijke elementen, zoals het hart en de ziel onafscheidelijk zijn. Hun betekenis neemt in kracht toe de climax van het liefdesspel, de stijging naar het hoogtepunt waar je hele lichaam zich innig laat beademen in extase.…

Het leven gaat niet altijd over rozen Onze Lieve Heer heeft je immers geen rozentuin beloofd soms moet je vechten gelijk een beest voelt men zich totaal verdoofd innerlijke moed vraagt dan om mentale kracht die jou geest niet breken kan ervaar dan dat er in de krochten van je ziel een onoverwinnelijke zomer bloeit met geurende rozen in…

Dat was niets meer dan een even-wuiven van kleine handjes, zo blank als duiven, in ’t avondver; niets meer dan, plotseling, het opgeflonker van eêlgesteente in het wordend donker gelijk een ster; niets meer dan ’t kraken van kleine voeten op ’t weggegrint en, om mij te groeten, een licht gegil… – En tóch voldoende om, hoe vele dagen,…

de wereld verkleint of klimmen muren dichter geluid verstomt kaarten vergelen aan de muur liefdeloze boodschappen vliegen over en weer onbegrepen versprekingen kleuren vale wanden grijs vriendschappen almaar brozer aandacht staat gelijk aan onhoorbaar getik niet gelegde letters vangen stof op het scrabblebord…

alles is waarde gelijk van snijkanten ik ben een harde lijn onder de mensen mijn kinderen hangen aan de muur op hoofdhoogte de menigte een oeroude vijver het vruchtwater tussen lege oevers de deining rimpelend van geboortes ook mijn moeder drijft tussen de cirkels ik zal afkalven druipend op de hoeken bedropen op de snijkant de kaders vervagend tot…

de stilte neemt de tijd als zij verdwijnt in de diepte van de slaap de naaste haast gelijke van de dood de dromenvanger blaast lucht in longen schijnt licht op toegedekte zinnen van lang geleden woorden van tule en ijzer mijn moeder leeft geruisloos giet ze warme melk in de palm van mijn kinderhand in het…

met rust sinds ik thuis weg ben Hij is boos over mijn vrienden en haalt spullen bij mij weg Huisvredebreuk De politie probeert het te sussen, ik moet bedelen om hulp, bescherming Zijn eer is in het geding Hij wil mijn maagdelijkheid herstellen of me opsluiten Hij kan niet terug en niet vooruit, hij stikt liever in zijn gelogen gelijk…

manifestanten manifesteren manifest stenengooiers doen de rest pas hun eerste school ontgroeid de vlam erin vaderland zonder vader moeders zijn het noorden kwijt de burger laat gebeuren wat gebeurt om de naam racist te mijden betalen zal hij broederlijk voor de vijand onder zijn gelijken kostbare vrijheid ligt aan diggelen…

Steeds draait 't geluk en 't ongeval, Vermits geen staat zo in 't begin is, Gelijk ze in 't einde wezen zal. Verlossing volgt na zwaar ellend, Mits 't luk het onluk moet verdrijven, Gelijk de smaad de vreugde schendt, Dus kan geen staat in 't eerste blijven, Gelijk zij wezen zal in 't end.…

Zonder door een ander te worden overtroefd, gelijk een jonge hond die aandacht opeist. Hoe raar is toch de geest die gemakkelijk voor anderen openstaat te strikken in eigen onmacht. van Kampen op volume te hard via de koptelefoon. Koude haren van binnen. Veel denkende leegte. Van binnen uit te openen maar niet wetend hoe.…

ik verf de koeien groen als weerschijn van hun thuis de luchten Ruysdaelblauw gegrond met wit van dauw bloed wordt Dalirood als monding van de dood rozen vlijen op een grond -weet dat drie d verwondt- geheel in lichte toets niet hoorbaar pianissimo klavier gelijk doek en ezel zit ik hier morgen haal ik het van papier…

Daar valt december met een diepe zucht op de mat, schudt wat met zijn veren gelijkend wit als een dik boek dat bladert van verlangen. Ik doe niet open, lig lekker en lui als garfield voor de haard.…

Mijn vertrouwen in jou woord, is even geschaad, maar wees niet getreurd, het is niet gelijk zo dat jij mijn hart verlaat.…

Meester als ik fluister hoe zacht en rozig Uw handen zijn, gelijk mijn nachtgewaad waarin ik woel vol lust naar U zie mijn handen zo vlezig van kloven met boenwas doortrokken mijn nagels zijn als resten van een oude muur maar U voelt mij graag Meester al zijn mijn palmen schuurpapier ik streel U lief, daar waar een meid nooit strelen…

in veelvoudlief geschreven op momenten van stilte ’s nachts als jij zoals ik wilde je tong omlaag gegleden nu denkbeeldig slaapt over rondslingerde geheimen van mannen met verdwijnen bemin de schaduw vroeg of laat na het opstaan kleef je zacht van kussen met toevalligheden hartstocht in gelijke delen zo lief schreef ik jou vannacht…