Alle inzendingen over gelijk

Aan mijn werkwijze zo wel zakelijk als privé 'valt geen touw aan vast te knopen' maar werkt voor mij als een 'tiereplezier' Maar voor derden is het, dat onbegrijpelijk en dat respecteer ik volmondig, volledig en vraag daar dus geen begrip voor, ook geen greintje Het is wat het is ik ben wie ik ben en gij, jij, u bent ook uniek!…

synoniem voor het leven vol moed de winter afgemaakt blij ontvangen en vrij geven de woorden simpel omschreven verknocht aan de spiraal geniet van het alledaagse leven de kracht van onze moraal Moraal is het gegeven woord je eigen leven beleven dansend op het evenwichtskoord het is je vol liefde gegeven De wereld draait toch door gelijk…

Jij was meestal streng, onbuigzaam hard, overtuigd van jouw gelijk. Jij strafte mij volgens jouw principes. Ik was vanaf mijn puberteit tegendraads, opstandig, vast overtuigd van mijn gelijk; ‘k vond jouw methodes hopeloos verouderd.…

Ja, gulle scherts kan vaak de geest weldadig wetten, gelijk de Lentewind het jonge gras verfrist. Maar wen u te gelijk op d’ uitgang streng te letten van ’t hart dat, onbewaakt, zich-zelf zo licht vergist. ’t Hart, o mijn jonge Vriend! dan vroeg gekeerd naar Boven! Men zoekt zijn Heiland nooit òf te ijvrig òf te vroeg.…

de stamboom die jou wortelt haar takken en haar staken jou mogen knuffelen en kroelen opdat jij – gelijk jouw naam betekent het beste leven en geven mag…

hij doet zijn best, aan kunnen gelijk.…

het leven is een spel Voor het hele gezin Al vanaf je eerste tel Sta je er middenin Het leven is een spel Iedereen begint gelijk Maar de een komt in de cel En de ander wordt heel rijk Hoe valt de dobbelsteen Dubbel zes of dubbel een Speel je eerlijk of gemeen Speel je samen of alleen Het leven is een spel Waar iedereen aan begint…

Gelijk ooit 't verleden is begonnen... Een tel, tot eeuwigheid gesponnen uit draden van geluk.…

Soms zijn de woorden gelijk strijden ze om de volgorde slepen er de liefde bij en alle verzoekingen zijn los Wij weten dat, mijn muze en ik het verlangen naar elkaar je oude vrouwtjes geur de jonge meisjes lach Er is geen weg terug daarom gaan wij voort stoten elkaar gniffelend aan wij vliegen naar de maan…

we liepen in gelijke pas ervaarden dat heel plotseling ineens was er die lach de twinkeling in ogen van iets fijns dat onbewust geregeld wordt alsof het ook zo hoort later probeerden we weer zo te lopen dat voelde geforceerd het hand in handje was heel snel geleerd wil melker 25/01/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

hij die met gebogen tranen knielt kent kwelling en geluk in gelijke mate…

Gajes, onderkant van het gelijk Ondanks hun gezeik Rekent de kamer zich rijk Vijftig-plus wil best wel werken Ondanks politieke vlerken Die prediken voor eigen kerken Nederland, verloren land Binnenskamers verdedigt met hand en tand Doch de dijken breken, Regering wordt afgezeken De staat spoelt aan op het strand.…

Hij durft me niet echt aan te kijken, doet alsof hij slaapt, ik heb van hem gehouden, kocht hem snoepgoed, warme sokken en een dasspeld, later kon hij daar met ongeloof naar staren nu geef ik hem gelijk, wat valt er meer te geven, maar 'k zou nog één keer door zijn haren willen strijken.…

Tegen het leven is toch immers niets te doen; de wereld heeft geen oorden meer om heen te gaan, en 't hart wordt niet, gelijk de landen, jaarlijks groen: er is geen vlucht uit een voorgoed mislukt bestaan.…

. - Water komt en gaat, het strand ligt nat en gladgewist gelijk voorheen. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit 'Het levend monogram' (1955) van Ida Gerhardt (1905-1997)…

Verblind door dromen gaat het échte leven in sneltreinvaart voorbij geen vertraging tijdig, echter tijdloos in gedachten spoort geen wissel verkeerd zelfs de klok tikt gelijk geloof, hoop en liefde wachten onvoorwaardelijk op het perron van de tijd geen spoor wordt gemist, ondanks geloof en hoop in oneindige liefde ....…

De zomerboot, een dodenbark gelijk, ligt bij het tuinhuis, even zwart en stil ----------------------------------------------- Uit: ‘Verzamelde gedichten 1938 –1988’, 1990.…

Strooit dromen als dubbeltjes gul om zich heen Slaagt erin steeds zijn gelijk te behalen Hij fraudeert, om al zijn succes te betalen, met iedere kant van de dobbelsteen.…

je pluisde zacht aan het begin van de lange nacht in lieflijke geluiden met op je lippen de warme dromenlach het was onze tijd om zonder klokken weer gelijk te gaan lopen in alle seconden kleur en toon wat meerstemmig was zocht samen in geven en nemen naar harmonie waarbij golven wit opkrulden uit het donkere diepblauw…

ik heb tussen noten gelopen partituurde de tijd kende hun hoogte wist de melodie altijd vooruit in alerte blik speelde zonder geluid de klanken waaierden uit ontmoetten gelijken zonder te strijken vormden fortissimo in akkoorden piano aan om een vitaal accent te horen die muziek is niet vluchtig verdwijnend maar vult de lucht…

het lijkt op onvolkomenheid een speling der natuur jij bent niet gelijk aan tal van anderen uit deze tijd springt eruit in onderscheiden lijk jij iedereen te mijden maar het is geen arrogantie die jij toont je bent jezelf gewoon puur naturel deelt schepping weer een stukje paradijs jouw uniek zijn is de prijs…

Mijn uren gaan voorbij gelijk het zand, Dat langzaam door de dichte vingers vliet En wegvloeit uit de vastgesloten hand; Als water, dat ik dronk, maar proefde 't niet.…

negen maanden lang heb ik jou gedragen negen maanden heb ik zorg voor jou gedragen negen maanden lang heb ik op jou zitten wachten negen maanden lang alleen jou in mijn gedachten maar ik snap het niet wat heb ik fout gedaan waarom ben jij tijdens je geboorte ook gelijk weer heen gegaan…

In blakend goud ontmoet ik jou aan het eind van mijn eerste levensjaar al zie jij er ouder uit geef ik je toch mijn hand en vraag je om voor even mijn moeder te zijn niet te lang, want moeders sterven voor je ze kent en het geluk wat ik lees in het venster van mijn buurman is gelijk vaders troef, de kaart die hij nooit heeft gehad afscheid…

natuurlijk zag ik jouw vanuit mijn ooghoek natuurlijk zei zij alleen maar koekkoek natuurlijk hou ik van je voor eeuwig en altijd natuurlijk heb jij gelijk geen strijd dit leven o gaan we het beleven ga je weer leven naast mij of zomaar iemand anders zomaar iemand niet zoals ik stik we zijn niemand kansloos…

Al zijn de velden doods en stil, Ik blijve welgemoed, En roep gelijk de vogel doet: En toch zal ’t lente worden!…

Het doek valt de afgrond nabij wolfijzers overal je gedachten verscheuren je krachten versmachten Alleen de blinde ziet wie je bent Alleen de dove luistert naar je stem Het monster slokt je op maar moeilijk te verteren ben je Deze wereld is je vijand denkt waar is die nu beland en jij geeft hem gelijk Dit blijspel is niks…

- aan de poorten van de hemel, heb ik haar achtergelaten, gekneed, gelijk ik, klaar voor het magisch vuur -…

gelijk de golven van een zomerzee zo blijft jouw liefde in me stromen zoals een schelp het strand bemint leg ik jou in mijn dromen ‘k vraag de zilvermeeuw zich naar mijn koers te keren stuur zuchtjes tederheid naar zijn donzige veren vleugellicht tekent goudstreepjes tegen het hemelsblauw duinroosjes kleuren in het zand een hart…

schuur maar lege wind jouw vlagen dragen geen duinen meer aan kam de golven af verwaai de fictie van hun op geschuimde zinloze bestaan weerbarstig heeft hij alles getrotseerd was niet stuk te krijgen vond jou snel als zijn gelijke in het delen van de luwte is hij onverwacht gegaan zijn sporen zullen altijd in diepe groeven…