Alle inzendingen over genoeg om van te leven

net genoeg adem om de stilte te dragen net boven de grond net genoeg gewicht om niet te blijven hangen aan lange armen net genoeg liefde om het leven te laten gaan zoals het is net genoeg handen om al het waardevolle te delen met jou en met jou en jou…

in deze stilte zijn we samengebracht verwekt met broze snaren voortgebracht door een onvoorwaardelijke liefde en dan biedt de hemel haar een nieuwe kans met wolken die de prille maagdelijkheid verstrengelen met het genoegen van een eeuwig leven elze…

Mijn lusteloosheid Schijnt bewusteloosheid, Genoeg genot; En eeuwig leven schijnt mij eeuw'ge rusteloosheid.... Leer Gij 't mij beter, God!…

Mijn lusteloosheid Schijnt bewusteloosheid, Genoeg genot; En eeuwig leven schijnt mij eeuw'ge rusteloosheid.... Leer Gij 't mij beter, God!…

Door ijver en vlijt altijd tot helpen bereid wie het ook aan jou vroeg je vond dat het was nooit genoeg Nu na een leven vol gave van dienst ben jij diegene die onze dankbaarheid verdient nooit liet je ons alleen staan daarom zal de pijn jou te verliezen nooit overgaan.…

in leven…

, werk en bewonder Er is nog genoeg te doen Het leven is zo bijzonder…

Is er iemand die mij vast houdt Wanneer het leven me benauwd? Hoeveel mensen hier op aard Vinden mij nog iets waard? Ik ben van alles, behalve goed Na 14 jaar....verlies ik de moed Om te geloven in mezelf Alleen mijn dochter van elf Zij vindt mij wel aardig Voor één mens ben ik waardig Is dat genoeg, om te willen leven...…

Bezieling kan een voordeel zijn als het een leven tot blijmoedigheid inspireert. Doch iedere onmatigheid leidt niet tot passie. Is het lijden dat een mens onteert. Met matigheid valt goed te leven. Is een brug naar tevredenheid op stand. Is de passie met het genoeg valt goed te leven. Is de mens die leeft met een altijd gevulde hand.…

terug te geven, Genoeg om voor te leven en om te hopen, Daarna is de zwarte pijn Stilaan bij me weggegaan…

om door te leven de steen nog niet op zijn lief zijn wijf nog lang geen weef en samen erdoorheen ze had het goed gezien…

Afgelopen week liep men nog te strooien met serpentines nu voelt het leven als springen op meerdere trampolines. Maart wacht aan de kant, heeft haar concept al in haar hand. Is er in het nu nog niet genoeg praatstof bijeengebracht, heeft leven nog iets anders in petto als regenboogpracht.…

als de kast, de vaas en het gordijn, als een Stonehenge in het klein het grote teken geven: aan jou geef ik deze nieuwe lente: nog weer een keer geeft het leven precies genoeg om van te leven.…

je leven maar jij was niet klaar wilde nog dromen van zon bos en bomen zijn liefde mocht even niet komen…

Hij strijkt geruisloos neer En valt u aanstonds ongenadig aan Bij deze aanval ratelt hij wel even Dus als u vlug genoeg bent, blijft u leven Hij eet van alles - hagedis, kip, rat... En tevens snakt hij naar verkwikkend nat Als hij geen water vindt om zich te laven (Woestijngebied, hé?)…

Spullen zijn opgeruimd Zaken zijn geregeld Ik heb het heel lang uitgesteld Maar nu is het dan toch bezegeld Contracten opgezegd Dagenlang was ik bezig Fysiek was je allang weg Voor mijn gevoel nog aanwezig Maandenlang Stond mijn achterdeur op een kier Een vluchtweg naar jou Wanneer ik genoeg had van mijn leven hier Die deur naar vertrouwdheid…

Hopend genoeg van jullie te hebben geleerd, Gaan wij de opvoeding van onze kleine verzorgen..althans zal worden geprobeerd.. Een voorbeeld van jullie zou genoeg moeten zijn, Ons leven met jullie was in elk geval fijn.…

genoeg in het leven?…

Toch net niet Niet helemaal Meer moet het niet zijn Soms wat karig, ietwat kaal Teveel water, haast geen wijn Niet genoeg om van te leven Teveel uiteindelijk voor de dood Te weinig om iets weg te geven Dun bedekt maar net niet bloot Te schamel om het uit te delen Of om helemaal af te staan Een beetje gaat al gauw vervelen Omdat je niet vol…

als je dagen langer zijn zoals eindeloos de nachten zo van en voor jou alleen als je zeker weet ook dat je genoeg hebt van het leven hier wacht nog even toch laat je niet gaan want het is goed weet je even nog te blijven toch als de dagen donker zijn meer nog dan de nachten omdat het zeer doet en pijn als je zeker kiezen wilt naar…

Na een moeilijke, zeg maar lastige en pijnlijke week, waarin alles veel zo niet teveel leek, kwam daar de zaterdag met zonneschijn aan in de vorm van mijn vriendin. Na een moeilijke lastige week, bracht ze me zon, vreugde maar bovenal liefde. Na een moeilijke, lastige pijnlijke week, waarin alles teveel leek, kwam de zon weer een…

Borden "Welkom in de Elfde" hebben nog geen gasten verblijd Haar schichtige inwoners lossen op Verspreid over 10 provincies Velen zijn door hun toestand getroffen Weinigen komen even aankloppen Toch vult men licht een ferme hoofdstad vol lui met dak noch vooruitzicht De gure wind der achterstelling luwt niet achter pokdalige deuren Sjofele…

Wees ontsmettend lief Waar verdraagzaam en saamhorigheid huist, is niemand van eigen en andermans gezondheid een dief Daar wij allen zeker buiten onze eigen voordeur gelijkwaardig behoren te zijn, doch nimmer een hypocriet nog de opperpief…

Hoera, Europa! Driemaal Vrijheid voor de Grieken Los van de Euro; Wars van knechting; Vrij van angst De eigen Eer en Trots gered: een rijke vangst Heldhaftig neemt men afstand van de graaiers-klieken Wat biedt Lagarde, Draghi, Juncker, Dijsselbloem behalve schuldbetaling ad infinitum?…

Ouderschap is Leiderschap Leiderschap is Wilskracht Wilskracht is Liefde Liefde is nalatenschap…

Weken komen partijen bij elkaar Voor het landsbelang paraat Partijbelang is nu belangrijk daar Edith roept: "is het nu klaar?" Sla de heren om de oren dien het land naar behoren…

Een echtpaar, aan het einde van hun leven: "Als we straks gaan, dan gaan we tegelijk. Wat nodig is ligt binnen handbereik, Ons zelfgekozen sterven duurt maar even." Één auto, één crematie en één steen, Niet velen gingen zo voordelig heen.…

waar muren zich terugtrekken in grijs de ijzig koude dag zijn sporen nalaat, in de patrijspoort van een kokerblik staat een snik zich in te houden nochtans kruipt de kille pijn van niet meer onder mensen zijn door merg en been waar gaat dit heen? vraagt zij zich af, de molensteen van morgen prijkt vandaag al op mijn graf haar eenzaamheid…

Het verleden torsen, is een veel te zware last. Zorgen over de toekomst, kan bijna niemand dragen. Maar het moment van nu beleven? Ja, dat zal wel lukken gaan. In het werkelijk nu, vindt een mens zijn kracht. Hier zetelt ook de liefde. Precies daar en nergens anders, kan een mens op eigen benen staan.…

moeten we blij zijn met in het nu te leven en hoe blij is de vraag zo’n abstract gegeven waaruit bestaat die beleving zo’n moeilijk te omschrijven gevoel zo persoonlijk en zo moeilijk te meten maar onderuit hangend in mijn eigen stoel in mijn eigen huis voel ik me goed valt blijheid te beleven warmte droogte behaaglijkheid vrede…