Alle inzendingen over geroezemoes

Hand in hand door de stad Gloeiende harten lichten op Muziek vult onze oren Kermislawaai en bonte kleuren Je hand warm in de mijne Zoete geuren van een kraam Oranje kleuren in de avond Ik kijk je aan - geluksgevoel Slenteren naar onze slaapplaats Geroezemoes van feestgedruis Ons eigen feest gaat nu beginnen Ik voel je handen op mijn huid…

ramen worden zwart de ruiten ondoorzichtig het dichtgaan van een deur klinkt niet meer zo voorzichtig want sluiten gaat op slot waar net de zon nog warmte scheen waait nu een kille wind de steen voelt koud alsof het huis van niemand houdt drukte die gezellig stapte in geroezemoes lost op in haast, de laatste hakken echoën geluid de…

zoekt haar plaats op en gaat zitten, even nog geroezemoes, dan begint een schooldag weer…

het staren boeit hem hoe het door straten wandelt en herbegint als een licht geroezemoes de reis die hij alleen moet maken, verdonkert in een eindeloze vlakte met zijn denken er tegenover en waar alles zo ontzettend groot is, dreigt uiteen te vallen tot het herbegint zich langzaam weer inlijft met spoorzoekers en vleugels…

Als in kleurrijke krijtkringen die ontboezemingen cirkelen vogelvrij opgetekend in liefdes lot ebt grauw geroezemoes weg in zacht getinte werelden in smaken van verschil in de taal der verschijnselen als in een wasem van verloren woorden streelt jouw adem terug naar het hart der dingen naar heftiger getijden die de maanstond…

Ver van de bewoonde wereld op het eiland van jouw vakantie ver weg van alle muizenissen dorpsmussen en het geroezemoes van de knechten in het duister. Alleen in het bed van liefde in haar lucide dromen ben jij jezelf trots en onverzettelijk op zoek naar nieuwe liefde.…

Jong geroezemoes prikkelt in de ogen, vermengde glorie aan de Nieuwe Binnenweg waar alle dagen veel bijeen te vergapen valt..…

Die lange brede laan nu kaal en triest geen pad meer om over te gaan nog slechts geroezemoes van regen en wind geen mens die nog haar richting vindt. Haar toegang werd gesloten. Ze voelt zo leeg en eenzaam aan. Verdrietig, zielig ligt ze er nu bij, die lange brede laan met haar duizenden verhalen in het herfstgetij.…

Zij moest een operatie ondergaan aan het aangegroeid en uitgerekt gezwel rondom de ingang van de oren lellen gaven knipperlichten en geluid ermee naar bed gaan deed zo’n pijn het opstaan bleek nog erger vooral het eeuwige geklets van dag naar nacht en omgekeerd tussendoor het vrijen erboven en eronder het continu geroezemoes van schelle…

in zacht geroezemoes parelde een hoge lach ik voelde dat je nader kwam wist dat jij me zag je liep mijn ogen in gedachten vol met stilte eindelijk weer samen na eeuwen zonder namen handen vonkten in het tasten naar elkaar we pasten in perfectie liefdevol in elk gebaar we zaten daar waar tijd de hemel raakte een woeste zee zijn…

in zacht geroezemoes parelde een hoge lach ik voelde dat je nader kwam wist dat jij me zag je liep mijn ogen in gedachten vol met stilte eindelijk weer samen na eeuwen zonder namen handen vonkten in het tasten naar elkaar we pasten in perfectie liefdevol in elk gebaar we zaten daar waar tijd de hemel raakte een woeste zee zijn…

schijnsel, citeert hij zijn eerste frasen, In een voelend timbre, verteld hij over een reis, van een verliefd stel, het publiek luistert intens, Een reis met de trein, de bagagerekken liggen, vol met koffers en boeken en de dichter zwoegt verder, Hij stroopt zijn mouwen op, en kruipt dichter naar de microfoon, zo verstomt een licht geroezemoes…

hebben gedragen in de losheid van de wind opent glimlach donkere ogen met een heldere herkenningsblik traditioneel zijn woorden al geteld maar met het lichte loken komt er weer spanning in het veld cultuurgebaren wijzen wegen die voor mij onzichtbaar zijn voel handen wringen in verlatingspijn toch delen we de sfeer de drukte en het geroezemoes…

luister knapperend vuur zittend in zijn warme gloed dat niet meer nodig heeft dan wat takken en bladeren om de harten te verwarmen zachtjes waait er een wind die mijn huid teer fluistert als ik tussen bomen dwaal die gezochte koelte geven wanner hitte mij overmant ik sluit genietend mijn ogen ervaar ontspannend de rust van vogelend geroezemoes…

Ik kwam uit bed om negen uur, ik hield het niet meer uit: geroezemoes achter de muur, figuren langs de ruit. Straks komen dieven om de hoek en klimmen door het raam. Naar geld en klokken zijn ze op zoek, ze fluisteren mijn naam. Ze vinden onze klok nog wel: hij tikt vannacht zo bang. Als ik mijn Oma nou eens bel?…

Het is een stil, thuiskomen, Het is een kil, verwelkomen, Het is een eindeloos gegil, om mij in te tomen, in mijn oneindige dromen, na het geroezemoes van de duiventil, ben jij mijn stilleven, stil eens lief, stil mij...…

‘slaap maar, zei je slaap maar zacht’ het denken druppelt in ogen, vermenigvuldigt kijkt bevend om vindt verteert en onterft dan de dagdromen dagelijks nabij de tijd die in volheid staart naar hoop in stilte terugkeert onder het geroezemoes van loshangende woorden als een wereld in de regen met vleugels aan aanwezig als…

zich sloffend op pantoffels voort naar Noord-Amerika Haar neef, die fan is van Tom poes, trekt stoute schoenen uit een la en pakt een laken uit een hoes in kabinet en kastenla Hij woont nog in een mobil 'hoes' alwaar zijn woonverlangen dra ontaardt in emigratieblues 'Waar ik ook ga,' zong hij 'of sta, er klinkt aldoor geroezemoes…

tergend ver als ik het aanblik Veel verder dan mijn scherm is Pas als ik buiten stap komt het misschien iets dichterbij Zwart is mijn koffie en diep Ik heb te veel gezet en zie het dampen Witte wervelingen maken snel vervlieg en -stervend schuim Terwijl mijn scherm spreekt pak ik het kleintje Scroll hem ritmisch door Koffie, tekst, geroezemoes…

zij hebben alles al gehad kale rotsen uit het rif langs wiens uitlopers duinen wandelen gedragen door een verschroeiende wind onder een heldere maan uit de duizend en een nachten in het emotie volle verwachten van de fata morganes in de groene rust van de koele binnenplaats waar het geroezemoes van de bazaar niet meer te horen…

Herinnering aan het geitenland zonder vaderhand of moederborst vrienden of verwanten, ziel in een boot op ruwe zee silhouet in het duister schim van een werkelijkheid met armen en benen een reiziger, vol grote emoties de nacht steeds wreder weg in het geroezemoes nadat schemerlicht valt als een gordijn van gefluister in lange schaduwen…

Angst waadt met zevenmijlslaarzen Huizen liggen afgewend rug naar straatkant achtertuins geroezemoes en doen net alsof.... kijken stiekem…. Door luxaflex gluren de woorden bespreken gedachten op een piekertapijtje “BINNEN BLIJVEN!”…

Naast het nieuwe geroezemoes van Drachten leeft de kleine oude, verstilde buurt, in zichzelf gekeerd, door wijze zorg bestuurd, sluimert steeds vol dankbare gedachten. Trotse hoeve, bescheiden huis verwachten sterke bescherming, die voor altijd duurt. Hemels blauw, met zonlicht doorweven, tuurt door forse eiken, wil muren verzachten.…

zij kwam onverwacht nam als entree een licht hautaine houding mee in een lieve fris spottende lach er ruiste verleden in haar kledij zonder dat de aanslagen van tijd zichtbaar waren in haar verschijnen waar geroezemoes de boventoon voerde lijkt stilte nu de overhand te krijgen uit pure verbazing om het vreemde gebeuren zij…

Licht schokkend glijdt de intercity over zijn vastgelegde lijn Door vale ruiten vol met smoezeligheid grauwt grijze mist over de donkere stad Geroezemoes van geluid klinkt op Ik zit weer in de trein Gesprekken ongeremd door de passagiers verspreid worden plots afgebroken als hij daar binnenglijdt waar nooit een trein zou moeten stoppen…

Maar met ieder glas troost glijdt zijn pijn verder bij hem vandaan, zoals de dissonante tranen van de piano tussen het geroezemoes van de vele gesprekken, die spoorloos verdwijnen in de brakke muren zijn kroeg.…

Voor het haardvuur snort de poes In gedachten 't geluid van knisperend hout Op de achtergrond geroezemoes Obers draven met lekkernijen zoet en zout Het is iets wat vertroosting geeft In sombere tijden van lijden Zoals een wiegelied als men van angst beeft Of aan zichzelf verkwijnt van linkse of rechtse zijde De oudere kwetsbare maar speciaal…

Ver weg op d' achtergrond geroezemoes van verkeersgeluid. Ik filter mijn horen en beleef het traag vallend geluid van herfstblad, van vleugelslag van een in V-vorm voorbij trekkende ganzengroep. Dit stille beeld van sluimerend wakker wordend landschap tovert een verwonderlijke glimlach op mijn gelaat.…

het schelle schaduwloze licht in de lange hal van het ziekenhuis tekent de behandeling op haar gezicht geroezemoes een mensenrij zit te wachten op de taxi voor de rit naar huis dichtbij elkander rondom de koffiemachine het gebabbel: blij om straks weer in het eigen bed te kunnen slapen terwijl de verpleegkundige in…

geroezemoes, een flard muziek ontspannen zucht nog het publiek de handen klapgraag in verwachten het rood fluwel beweegt en vangt de aandacht van de zaal een witte hand geeft eindelijk signaal dan valt het doek en is de andere wereld open ze zien de ster waarop ze hopen een kleine vrouw met ogen vol geheimen die met haar mystiek de…