Alle inzendingen over gft-afval

ik heb altijd met gretigheid gereikt naar ultieme schoonheid vond ontroering en extase in de mooiste muziek zag de ziel van een schilder in een schitterend relikwie verdwaalde in de paradijselijke rankheid van een beeldengroep maar schrok ontzettend van oceanen vol met niet afbreekbare troep kan schoonheid nog bestaan als…

op drift langs paden van een verlaten stadsplantsoen doorprikt zij kil het zwervend gillen van resten consumentenleven in gedrukte schetterwoorden met halfgeschoeide vuile handen vouwt zij scherpe kerven als sporen van berouw voor kassabanden vol bederf in zwaar gevulde plasticzakken draagt zij ons nog vragend na de lasten en de stank…

bloemen hakken zich in steen in zwartbasalten dromen zal lava tot zijn stolsels komen mijn stalen hand verploegt de rots tot ongenaakbaar zijn mijn tuin gaat heen en steen ontluikt in stil bestaan de tijd ontkent het haastig slaan der uren stilte zal nog langer duren in leegte zonder klank verlatenheid groeit in kristal in afval…

De IJskap smelt, het water stijgt en stijgt… De Plastic Soep breidt zich voortdurend uit De Afvalbergen groeien naar verluidt te hard, maar wat de mensheid ’t meest bedreigt: De grote Koffieschaarste komt er an Daar word ik zo intens verdrietig van…

Leg je wapens neer, ga me uit de weg dan kan ik afval ruimen, kan ik bij mijn insecten en mijn noten, mijn territorium, zwerven in de lucht, de zwarte schreeuw die ik schreeuwen moet.…

een kind speelt in ’t schelpenzand tussen ’t vuil net als vele andere kinderen, laten zij zich niet hinderen door plastic, patatzakjes, ijzer, hout en ander afval zelfs niet door een stinkende aangespoelde blauwe kwal of door de paardenvijgen in ’t zand kinderen spelen slechts lekker op het strand…

Waar tot voorkort Afval in diverse soorten En maten het straatbeeld bepaalden Heerst nu het serene groen - Geen blik, plastic of glas Meer te ontwaren, En door het kleinste spleetje In het viaduct straalt onverwacht Het nieuwe licht op het Prille groen - Nieuw licht, nieuw leven, Daar was het Nederland Schoon Nu eenmaal om…

Piraten in roeibootjes spelen de held Grote schepen die hun wateren leegvissen Ook gedumpt afval kunnen ze makkelijk missen Arme vissers kapen en eisen losgeld Het lot van de Somaliërs kan de wereld weinig schelen Wie zijn hier nu de echte criminelen?…

Ik heb de kat aan de boom genaaid, ik heb de wurm in een knoop gedraaid, ik heb in het afval een vuurtje gestookt, toen alles fikte kindje gekookt, toen alles gaar was, smakelijk eten, pan bij de buren naar binnen gesmeten. Wie heeft dat gedaan? Wie heeft dat gedaan? Ik, zei de gek.…

Verdwaald in het bos der leven denk ik aan die mensen die hun eigen vlees en bloed vermoorden dan beland ik in een wurggreep van angst en pijn worstelend probeer ik terug te keren op het stille pad en kies niet voor het eeuwige als afval begraven in een tuin of verstopt op zolder in een koffer terwijl zo'n kind niet eens…

langzaam gaan vallen, het doek of leerde het schrift dat het altijd al viel niet tussen ons en het dierbare land van wilgen, rivieren, rennende hazen maar in de leegten van de letters zelf het stuifsel dat het universum is dat ons dichtte, bij het scheiden dwong alleen te zeggen wat nog zichtbaar is: de straathoek die ons om zal slaan, afval…

Een Walk-fit en een Evolution-fiets, een Ab-flex, Sauna-belt en Aqua-slim ’n Body-blade, een Gym-form, Easy-trim, ik kocht het allemaal, maar ’t hielp me niets. Mijn lijf blijft slap, geen vrouw die het bewondert, dus heb ik al die troep maar weggedonderd.…

de herfstwind haast zich door de brede boulevard trekt een wervelend spoor in het verlaten afval schuurt meedogenloos langs huid en opengewaaide jas knarsend, razend, oogverblindend slaat hij een bres in gedroomde zandkastelen over de barre vlakte hinkelt een opgejaagde plastic stoel het kind snakt naar adem zijn schreeuw bedolven…

Vader was een oude aardappel, wees op het kaboutertje in de pinda Moeder was een gapende wonde die schreeuwde om verzorging De oudste dochter, Soen, een slapend spoor in droge aarde verzamelde afval, at en genas verborg heel kunstig haar kracht verbond via sluipende wegen Bij verandering van klimaat groeide zij uit tot een boom…

het zijn geen vlaagjes wind die spelen met afgevallen bladeren maar beelden uit voorgaande seizoenen die nog lente dansen in het naar de zomer groenen geen afval uit voorbije tijd maar kleurrijke herinneringen aan toen bomen nog vol hingen nu dwarrelend gedragen en bijeen gescharreld door de droge lucht op hun laatste vlucht…

Beeld Steen is ouderwetse plastic harder en ook zwaarder nu lopen lichtvoetig haastig de mensen geen indruk is bestendig Recreatie Fijne dag slampampen eten op het strand in de bossen kuieren ’s avonds futloos humeur en afval blijven liggen Pensioen Vier decennia succes of catastrofe verplichting of plezier hoe dan ook…

STILAAN HEEFT MIJN LEVEN OOK HAAR MINDER GOEDE KANTEN BLOOT GEGEVEN HET AFVAL VAN DIVERSE CRASHES MET COMPONENTEN EN EEN TE GROTE DRUK ZOU DE OORZAAK KUNNEN ZIJN VAN EEN VAN EEN NOG NIET GEVOELDE PIJN DIE OOK DOOR LEEFTIJDSFASE ONGEMERKT IS GEDRAGEN NAAR EEN PUNT VAN NO RETURN..…

sta niet stil in deze stad waar afval lawaaiig aan de muren kleeft kijk niet naar boven in deze stad waar torenhoge titanen onbewogen neerzien op het minuscule leven dat krioelt aan hun onverzettelijke voeten van steen kijk niet vooruit in deze stad waar de morgen al voor haar ontwaken tot het verleden behoort kijk niet achterom in…

Alles, ik zeg het nog 's alles wat men zegt is afval, zinkend nog, verdwijnend in het kielzog van een kwijnend leven: en steeds opnieuw verlengd gegeven, nooit genoeg verstopt en makk'lijk weer te vinden; nimmer weg te snijden, ook niet af te binden.…

Zijn levenswerk is afval, een broze hoorn. Strandwandelend vertrap ik wat niet werd vermalen tot kalk, zeepaleizen en flamboyante kastelen. ---------------------- uit: 'Gilette', 1998.…

Scheef in roestige kettingen hangen de schommels bladstil onder kale zacht wiegende takken, voor het kind dat spelen wil is het te laat in de tijd, de zandbak vol afval en hondepoep, de glijbaan, stroef van het zand, die niet meer glijdt. Nog klinkt dichtbij vrolijk geroep, zo passend bij dit kinderlijk domein.…

'Het nucleaire afval gaat hier ooit de grond in', zegt mijn zoon. 'In de Boomse kleilagen, driehonderd meter diep', zeg ik. Het is 2 oktober, de warmste ooit. Op de plas glijden eenden, een aalscholver duikt naar een vis, een buizerd vliegt over de dennentoppen. Vader en zoon op wandel. Ons humeur kan niet stuk.…

triomfeert je lach maar chaos diept allengs het graf waarin wij zonder overleg verdwijnen vaste grond is ons ontnomen door tektonische dromen over ongegeneerd misbruik van geld en macht waar sky the limit was verdween de shit in het grote blauwe gat dat ooit de hemel was rücksichtslos is er al eeuwenlang gedumpt voorraad tegen afval…

gezicht in reliëf naakt hiëroglief koel dood teken vlinder zingt vleugel gebroken laat later staat kraanwater vaarwel wij komen aan, en slopen die hel afval afvallig bastaard aanraken raak vaak klaas aast gierige gier stokken stook deze wereld dood gasmasker ook! wij kijken muziek zingt mensen kerken erkennen rood…

- ik eet van deze wereld niet meer mee ik heb haar gerechten niet ontwikkeld geen ingrediënt ervan bereid ik zal voor hun monden niets meer oogsten ik heimwee slechts naar afval nog iemand trouwens iets gehoord van de lente in Damascus?…

van god en alleman verlaten stond het huis weer in zichzelf te praten zij was vroegtijdig oud verzakt en buitenissig de tuin verwilderd grauw naast de schuur een rariteitenkabinet van wat bij afval was gezet een vage schim achter een vuil gordijn kon wel een bewoner zijn het janken van de hond dat bij schemering luguber klonk weerhield…

Het is zo vandaag als altijd, heel lang zijn als altijd de dagen, als altijd smelt elke dag te vlug het blokje ijs, terwijl men nog dagen kijkt naar zijn huid, overal gaten die er gisteren niet waren, overal heden ontwaart, af en aan snelt met afval en water, als razend de lieflijke geile maagdelijke wijnranken bijsnijdt, is het plotseling…

dat je niet alles zonder meer kan Dan doe je bepaalde dingen niet, zei ik laatst tot de overbuurman Als je overtuigd bent van ’t feit dat niet alles op één hoop moet Dan heb je later niet zo’n spijt; word je voor uitwassen behoed Als je dit alles nu beslist bevat dan kun je veel nood vermijden Dan kies je voor het goede pad en ga je ‘t afval…

Ik miste je al een héle tijd Iemand met wie ik van gedachten Met wie ik kan lopen En toen je kwam mistte het We zagen de bruggen bijna pas als we eronder We liepen langs zendmasten Langs bomen Langs plastic zakken voor vissers afval Soms wisten we niet waar we liepen Maar er waren snelwegen waarlangs, kanalen Niets was duidelijk Maar 't…

Een meeuw komt van ver hij spiedt over de golven, landt op het zand bedolven met afval dat oogt in de vroege ochtend verlaten. De golven trachten naar de hemel te stijgen de vuurtoren prijkt met haar licht mijn waarheid begint bij deze dag ik hoop dat ze veel moois brengen mag.…