Netgedichten

netgedicht (nr. 69.229):

Tektonische dromen

nog triomfeert
je lach maar
chaos diept
allengs het graf
waarin wij zonder
overleg verdwijnen

vaste grond
is ons ontnomen
door tektonische
dromen over
ongegeneerd misbruik
van geld en macht

waar sky
the limit was
verdween de shit
in het grote
blauwe gat dat
ooit de hemel was

rücksichtslos is er al
eeuwenlang gedumpt
voorraad tegen afval
weggegumd terwijl
woeker grijnsde werd
geest met onbenul gevuld