Alle inzendingen over gft-afval

De marathons van New York, Rotterdam En Tokyo Had hij moeiteloos Uitgelopen - Op de laatste Parkeerplaats Voor thuiskomst Laat hij zijn Afval midden Op de carpool staan, Die extra 25 meter Tot aan de afvalbak Waren voor hem Echt niet meer Te belopen, Hij zou eens Een blessure Kunnen oplopen…

We maken overal een zootje van Al hechten wij aan alle waterdieren We lozen chemisch afval in rivieren Maar troosten ze wél met een hoger plan Die dieren voelen zich nu optimaal Door coke zijn zij zo stoned als een garnaal…

Briefopener van het bureau op mijn wang rustig wacht hij tot ik helemaal ontkleed roze lappen op de grond ‘Hier’ om te beginnen en ik wrijf Overal Ach, dat is zo verholpen geurt hij vertrouwd maar dit hier is flink ontstoken ontblote borstkas, hij rommelt wat er in pakt met duim en wijsvinger Een paarse spons vol ellende Hup in de GFT…

Vandaar, dat was nochtans bijkans bij toeval, haar inval: als ik afval oogst ik bijval. Da’s waar, maar zal ‘t haar achteraf bevallen ? Straks zal een hartaanval haar overvallen. Ach, afvallen kan vaak hard tegenvallen.…

DIVERSE MATERIALEN Gevangen in de steen een gezicht gebroken glas en steen of bot Toevallig gevonden en hier zo opgericht en in kunst bijgezet Als afval ongeschikt en tot kunst gemaakt in een gedicht Hier huivert een leek en lot alles verpulvert bij verzet…

ooit ergens gelezen dat als je bij wijze van spreken landen en mensen uitbuit hun levensrivieren vol olie en ander afval spuit dan Shell het zo wezen dat men kan vrezen dat als wat ik ooit las het nu eenmaal zo is bepaald dat als je daarvoor niets teruggeeft het wordt opgehaald vandaar ...…

Overmoed waarvoor ik gestraft werd zelfs door de goden vergeten die rare gedaante die loopt met gebogen hoofd in gesprek met asfalt en grond stoeptegels en afval soms valt mee steen te zijn soms valt tegen want,ziet u die berg in onderwereld ben ik ook.…

Ik vind dat allemaal wel best, hoor Rob, Maar ruim dan ook meteen dat afval op.…

Blokkeert onder een brug tenslotte de toegang naar een weids verschiet met afval van de bloemenzaak, verweerd metaal en vaal antiek.…

een verzopen begonia in een klomp aan de muur, of een bosje geknakte fresia's in een doos tussen het afval op de markt, een nattig toefje peterselie op een steak in de koeling, een rijtje plastic groen tussen de snacks in de vitrine, ik zeg het je graag met een bloemetje…

ijzig giert de wind door stadse straten afval schuurt langs muren verdwijnt uit het zicht van gedoofde winkelramen een dakloze vrouw ziet met lede ogen de geest haar fles verlaten verbogen, schuifelt ze door stadse straten zal er nog plaats zijn voor haar?…

Hoe komt het dat in veel gemengde wijken Het afval rond containers steeds maar groeit? Omdat het de bewoners niet zo boeit? Een onderzoek ging aanpak vergelijken Men vond een voor de hand liggend patroon Heel simpel: vuil trekt vuil en schoon blijft schoon…

Wanhopig vecht de boer voor zijn bestaan Het Malieveld voldoet al lang niet meer Hij pleegt nu aanslagen op snelverkeer Stort afval, mest en asbest op de baan Trots wappert er de driekleur: blauw, wit, rood Een jong gezin heeft pech en rijdt zich dood…

In de stilte om me heen schrijf ik over het afval: kauwgom dat aan de straat is blijven plakken sporen heeft achtergelaten: eeuwen later nog waarneembaar tussen keien en door regen schoongespoelde straten waar ik over heen gelopen ben: hoe ik daar terecht gekomen ben weet ik niet meer: onder mijn schoenen is het niet blijven plakken…

glashelder spiegelt water met de matte gloed van glanzende vissenbuiken drijvend op kleurende olie, geel en rood en blauw glimmend van de dood waar riet omarmt, kringelt en bronst klotsend tussen afval en stank tot waar het land begint.…

ze zijn niet eenzaam al is hun naam slechts een vink in het woordenboek dat onzijdig vertaalt of ze liggen onder een berg humus of wat afval uit de goot de hemel breekt wetten al oogt de zon nog warm toch schijnt eenvoud de balans te zijn tussen tijd en een ademsnik op één vierkante meter…

Waar mag ik Schuldloos rapen Vroeg ik de agent Die mij wilde bekeuren Omdat ik afval had Geraapt waar dat Niet was toegestaan Dat doet Waterstaat Zei hij, die is Daar mee begaan, Ook toen ik zei Dat die het al twee Jaar niet meer had gedaan Thema: zwerfafval afrit A7 Niebert/Boerakker…

Van afval maken ratten rattenmelk. Zo worden kleine ratjes groot. Mensen vertrouwen we niet. Rattenkisten mijden we. Als de dood.…

gezien de omstandigheid waarnaar je vroeg, of we na onze dood afval zijn, je antwoordde uit mijn naam we groetten elkaar zonder te omschrijven, waardoor avond op misverstand leek en niets rijmde met elkaar of alles weer goedkomt met hier en daar nog een pijntje uit het lichaam dat de geest in een nekklem wil omhelzen…

De lieve vrede Veegt te vaak een berg afval Onder het vloerkleed Je hart te luchten Er geen moordkuil van maken Is veel gezonder Burgertruttigheid Is ook maar overleven Van het kuddedier De onwetendheid Richt enorm veel schade aan Bescherm en bestrijd Koester en bevrijd Sta voor je idealen Durf te verdwalen…

En steeds op dezelfde manier maakt het niet uit; het gaat met mij mee in de nacht waar het afval is verzamelt. Ik dans bloot en leeg; ga met me mee in deze nacht.…

Met mijn luchtig schip van Resten en afval van gisteren Overschrijd ik grenzen Hou gedreven halt bij Gedenkwaardige kastelen Ik neem haar bij de mouw en Wijs haar de kunstige taferelen Maar in mijn nonchalant ongeduld Prikkel ik haar aanstellerige achterdocht ‘Je bent een halve minnaar’, zegt ze Terwijl ze mij in de haren strijkt.…

jij bent op zoek naar wilde bloemen geen gewone op een rij in vorm licht afwijkend de kleur niet met een standaard vergelijkbaar eindelijk heb jij er een gevonden tussen afval en grof puin je koestert haar met alle liefde in je doorsnee bordertuin zij slaat niet aan heeft de geest gegeven kon niet meer als zwerver leven…

Het afval uit de prullenbak maar in zijn weekdoos uitgezet. Hij zei: bedankt en nog een fijne dag.…

Vaes duwde elke schemering zijn winkel- wagen door het vuil de berg op en zocht tussen de rokende rommel naar nog niet bedorven resten van huiselijk attest...Gehavende kabels, skeletten van een fiets, verroeste teugels en laatst het beeld van een engelen- vrouw zonder vleugels Vaes wist, als hij haar harde boezem voelde wat hij met die vrouw…

Zoals ze daar 's morgens op de stoep tegen elkaar aan geleund warmte zoekend in hun plastic jassen staan te wachten, grijs, vormloos, vol afgedankt leven, tegelijk broos en weerloos. Je zou ze weer naar binnen willen halen, je ouders wachtend op de bus. --------------------------- Uit: 'Echo van een echo', 1990.…

voorstelling van vuil op de kop van kinderen hoe erf je schuld…

Ik wou dat ik kon voelen wat dan ook ik wou dat ik kon zien tien meter voor me, in de nacht Daar. Ik wou dat ik kon voelen het zoete leven van succes en het opkijken dat volgt weten wat het is om iemand te zijn Ik wou dat ik kon voelen wat het is om te sterven Om te weten hoe ondiep mijn leven is geweest Vandaag.…

Eerst was ik het kind Dat afkwam op de geur Later werd ik de pollepel Die roerde in de brei Toen werd ik de pan Pruttelend op het vuur Lang hield ik het vol Liefde voor geur en smaak Verdwijnt wellicht ooit En mijn toekomst is het asvat Waar ieder alles in werpt Maar waar mijn vlam minder vat Gelukkig scheiden we het afval In grijze en…

De huizen houden zich op hoge krukken meer dood dan levend overeind. De warmte der laatste kamers klampt zich vast aan kliffen, de morsigheid van hun geheimenissen wordt de voorbijgangers ten hoon getoond. Hulp zoekend zwerft de vuilnis door de straten. ------------------------------------------ uit: 'Het geduld van de dingen', 1996…