Alle inzendingen over goud zon

ik zie mijn kind dat met grootse gebaren door onze vingers glijdt jaar na jaar gedijt in warm omsloten tijd hij draagt de zomer in zijn ogen gebogen over zijn prentenboek vol zelfgemaakte beelden met op de achtergrond de zee graaft hij een geul vol idealen en laat het zilte nat zijn gang bepalen, tot ter kimme in een gouden zon zijn…

heb ik geen zin meer dan kijk ik naar buiten maar de gouden zon zie ik niet ik hoor geen vogels fluiten en verdrink in mijn verdriet…

Zij hadden gouden zon gehuurd, en 't tuigje was zo blank geschuurd dat voerde over de dijk. en blanke bloempjes aan de kant die keken in de vigilant wie voer over de dijk. Zo menig vent en jonggezel die werd wat raar aan zijn gestel bij 't langs-gaan op de dijk.…

Kleurrijk is iedere zomermorgen in vrijheid die langzaam opkomt onder een gouden zon. Ook jouw leven zit soms tegen. Iedere windzucht kan soms zwaarder wegen. Voert soms verder weg van jouw doel; dat bewondering oogst om de vrijheid die het telkens won. Toe, laat je niet vangen vlindertje op de vrije vlucht.…

luister mijn kind je ogen zijn te mooi glanzende sterren boven een demonische zee alleen de gouden zon kan deze zee verdragen tot de dagen zullen dagen troost zich mijn ziel met jou die mij met God en mens verbindt komt kinderen, komt, en luister naar 't geluid van vogels de raaf - de mus - de merel - hoe verschillend dat…

Naar het Oosten reikt mijn reizen, Waar de diepe horizon Achter donkre heuvlen brandt: Van hun toppen zie ik rijzen Straks de stille gouden zon Over 't onbegrensde land.…

Naar het Oosten reikt mijn reizen, Waar de diepe horizon Achter donkre heuvlen brandt: Van hun toppen zie ik rijzen Straks de stille gouden zon Over 't onbegrensde land.…

De winter vult zijn landschap Met de witte schoonheid van de hemel Een ongekende vriendschap Met Hem, heel waardevol De gouden zon stijgt langzaam De warmte voel je op je gezicht De lente kondigt zich aan Overal zie je Zijn aangezicht De zomer met Zijn warme ochtendglorie Geeft dat er een nieuwe dag begint Een nieuwe dag vol harmonie…

Wat daalt gij rustig in der golven schoot o Glansrijk licht, beneveld noch verdonkerd, 0 Gouden zon; gij, beeld van al wat flonkert, Van wat op Aarde heerlijk is en groot!…

De blauwe zee, de koele bries, de gouden zon, ik weet nog heel goed hoe het allemaal begon. Ik nam jou liefdevol mee bij jouw slanke hand en op de ruis van de branding op het zandstand dansten wij onze eindeloze liefde in.…

besmet ben met het coronavirus de wreedheid van de tijd de isolatie, het turen naar de kalender de onzekerheid deze dagen zo vreemd, zo stil, zo anders dan alle andere dagen van ons leven verdwenen in de kleuren van de avond op 't doek in de hoek van 't atelier met de gouden zon tot aan de horizon daar lachen de kinderen onder…

Nog éénmaal zou ik over deze wereld willen vliegen om de gouden halmen te zien wuiven in mijn laagland aan de zee. Nog éénmaal zou ik de witte zeilen willen ontwaren, scherend over het Pruisisch blauw satijn om, gezeten op die getaande duinen de gouden zon langzaam weg te zien gaan.…

Wat deed ik anders aan de rivier dan fuiken uitzetten, luisteren naar oude bloeddoorlopen verhalen, grommende in haar binnendringen en een gouden zoon voor na mij maken? Goed, dat was vroeger.…

Wiegend in een gouden zon, de blik half naar binnen gericht op een smaragd groen veld groeit een zeldzaam schone bloem Zachte conturen vormen haar lijf, welk aanvoelt als zijde zacht fluweel Doch zelfs de schoonheid van haar basis is niets vergeleken met de eigenlijke kroon Een krans van talloze lichtgele donsjes de eigenlijke kern zo wonderbaarlijk…

Geef mij de energieke kracht van moeder aarde, die ik met intense zuinigheid als een schat bewaarde De overweldigende warmte van de gouden zon, die ik makkelijk in mijn gevoelens los maken kon. Geef mij maar twee mooie volle vleugels, niks geen regels of gebonden aan teugels. zodat ik op de wind mezelf mee kan laten drijven.…

O gouden zon!…

De innerlijke wereldbrand, de niet wortelt in het gezond verstand, maar slechts vrede vindt in de waterbron die het leven zuivert onder een gouden zon. Als mijn wereld niet meer belicht de wereld van voorheen. De mensen op mijn aardbol zich verbergen achter hun muur van steen. Als mijn wereld uit het zicht is.…

Schoon kind, gij zijt mij als de zon In de klare, blauwe lucht, En het is mij of ik de leeuwerik waar Die juichend tot u ontvlucht. Ja, ik wil zingen te uwer eer, O, gouden zon van mijn ziel, Van vreugde dronken over uw licht, Dat er in mijn harte viel.…

Quil u van hart tot hart hier welkom heten tis beter zogezeid dan één op één u moest verdorie anders toch us weten hoe vaak mij voor de mond komp wattik meen Durris al zo veel ongein in de zin en daarenbovendien nog per gezin ook tienmaal zoveel onzin in de gein dat Son en ik u graag ten dienste zijn We maken zo met alle Nederlanders…

Terwijl ook jij weer in jouw dagboek schrijft: "prijs deze dag, de gouden zon en het gloren. ons land is niet langer verloren ten dode opgeschreven" omhelzen buren en vreemden de nieuwe gastheren bevrijders van het eerste uur nu voor langere duur.…

Met grillige willekeur laat de zon vrijheid achter zich vult het morgen met nooit meer vlinder zijn? Fladder met je porseleinen huid zwevend over kleine dagelijkse dingen voel het gematigde hart onttrekken altijd intrigerend als de gouden zon aan het oog, het is bezwaard.…

Ontslapen de 9 juli en 24 augustus 1801 De gouden zon verdwijnt, En de avondstar verschijnt Hoog boven zee en landen; Zij, wenkende de maan, Steekt 's hemels lampen aan, Om voor de nacht te branden.…

DE zon. De wereld is goud en geel en alle zonnestralen komen heel de stille lucht door als engelen. Haar voetjes hangen te bengelen, meisjesmondjes blazen gouden fluitjes, gelipte mondjes lachen goudgeluidjes, lachmuntjes kletterend op dit marmer, ik zit en warm m' er.…

stralen van zon hebben mijn gezicht in het gele gezet en ik heb vanmorgen goud gekust warmte omarmt. Dag, mooie dag wat ben je vanochtend weer lief. zó zoet kom je me wakker zoenen 'k heb goud gekust!…

de zon verzilvert de ontwakende natuur een gouden morgen…

stralend tegen blauw regent het zonovergoten trossen vol met goud [haiku] foto: Martien Montanus…

Niet alles is meer goud wat er blinkt zoals uit schaatsermonden ijzig klinkt Op het scherpst van onmogelijkheid Een pijnlijke correctie in de eindtijd Drieduizendste van een seconde maakt van zilver toch geen zonde ? De schaatser was zeer ontevreden hij had niet hard genoeg gereden…

Nu is van Kalifornisch goud de tijd; De sterrevende zon vergaart Haar krachten voor een verre vaart, De laatste van die dag ter aardewaart. Daar heeft de zon een laatste maal Haar stervensweeë gouden praal Verzameld in een glazen tremportaal.…

de mooiste plekjes die liggen in het donker liegen in het licht!…

Zomaar een zomeravond nog voor de zomer begon Heb ik jouw warme, lieve blik Op mijn netvlies gezet Die ogen waar ik 6 weken van dromen kon Straks zie ik jou daar weer Vragend zullen mijn ogen De jouwe gaan ontmoeten Ze zullen vragen naar meer Zal jij al open staan voor nieuw leven Gekwetst bedrogen geknakt bezeerd Heeft zij jou achter…