inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 22.478):

Nog éénmaal

Nog éénmaal zou ik over deze wereld
willen vliegen om de gouden halmen te
zien wuiven in mijn laagland aan de zee.

Nog éénmaal zou ik de witte zeilen willen
ontwaren, scherend over het Pruisisch blauw
satijn om, gezeten op die getaande duinen
de gouden zon langzaam weg te zien gaan.

Nog éénmaal mij in verliefdheid te verliezen
en de tijd even stil te laten staan en mijzelf te
vergeten in de betovering van ons samenzijn.

Nog éénmaal op een koele zomeravond de
nachtegaal in de vroege schemering ver
achter in die vertrouwde tuin te horen slaan.

Nog éénmaal de hemel zien openbreken
in miljoenen witte wintervlokken en het
geluid van verre kinderstemmen te horen
omlijst door knerpend jonge sneeuw.

Ja, nog éénmaal mijn vroege kinderjaren
voor mijn geestesoog te doen beleven om
tenslotte voor de allerlaatste maal mijn ogen
naar de verre, blauwe lucht te laten gaan.

Schrijver: sjoerd haxe, 30 september 2008


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 559

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)